Southern island (1/2)

11 januari
De overtocht van Wellington naar Picton ging best wel snel voorbij. Aan boord van de ferry wat gegeten, filmpje op de iPad en voordat we het wisten konden we alweer naar de auto en het eerste stuk op het Zuidereiland gaan rijden. Het doel van de avond was een camping vinden. Het was ondertussen half 9 in de avond en beiden waren we best wel moe van de lange dag rijden en de overtocht. Helaas hadden we alleen niet zo’n geluk met het vinden van een camping. Eerst een lange slingerweg die we af moesten leggen en vervolgens erachter komen dat de camping vol is. Dus weer omgedraaid en op naar een andere camping. Onderweg hadden we er al eentje gepasseerd, dus daar naar teruggegaan om te kijken of er nog plek was. Bij de ingang stond een bord dat er geen plek meer was, maar omdat we allebei zo moe waren toch maar naar binnen gegaan om te vragen of we niet toch nog zouden kunnen blijven. Gelukkig was er een super lieve vrouw, de eigenaresse, die wel medelijden met ons had en niet wilden dat we nog verder gingen rijden, en mochten we op de camping blijven. Als welkom kregen we nog een lekkere muffin en ze vertelde ons over een wandeling die we hier, in de avond, konden doen. Deze wandeling ging door verschillende weilanden in en een stukje door het bos. Hier zouden we dan glowworms zien. Ook al waren we moe, hier waren Anouk en ik wel voor in. Echt een super mooi gezicht. Langs het pad waar we liepen zagen we allemaal glowworms. Een magische aanblik gaf dit. Zo mooi! Hier hebben we nog best wel even naar staan kijken voordat we weer terug liepen. Zo fijn om hier nu te zijn op dit moment en dankbaar dat we hier mochten blijven.

12 januari
We hebben besloten er een rustig dag van te maken. We wisten dat we morgen naar Abel Tasman National Park wilden gaan, dus daar gingen we weer met Eddie op pad. Eerst nog even een tussenstop gemaakt in de buurt van de camping bij de Queen Charlotte track. Dit is een wandeltocht langs de kust waar je verschillende mooie uitzichten hebt op verschillende baaien. We hebben niet de hele track gelopen aangezien deze iets van 70 km was, maar wel een gedeelte. Heerlijk door het bos, rustig, olie omgeving. Top! Het enige waar ik deze ochtend niet goed over na had gedacht was dat ik slippers (Birckenstocks) aan had gedaan en het soms best wel modderig en glad was. Ach ja, daar denk ik de volgende keer wel een keer extra over na. Hierna doorgereden richting het park en een camping opgezocht. Gelukkig was dat dit keer makkelijker. Hier hebben we in de avond nog uitgezocht wat we graag wilden zien op het Zuidereiland en dit op een rijtje gezet.

13 januari
Regen, regen en nog meer regen. Een goede omschrijving van deze dag. Helaas ging ons eerste plan niet door. We wilden eigenlijk een wandeling gaan maken in Abel Tasman National Park, maar hadden er door deze regen weinig zin in. Daarom zijn we naar een paar dorpjes in de buurt geweest zoals Motueka, Mapau en Richmond. In Richmond was ook een shoppingmall waar we even rond hebben gelopen en wat boodschappen hebben gedaan. Op de weg terug zijn we bij een lunchroom gestopt. Deze viel ons op door de Nederlandse vlag bij de ingang. Niets Nederlands kunnen ontdekken maar wel heerlijk geluncht. Daarna weer terug naar de camping waar we in de middag en avond weer een filmpje hebben gekeken en uno hebben gespeeld. Een relaxte dag dus. Aan het begin van de avond kwam het zonnetje ook nog wat door. Hopelijk is dit een goed voorteken voor morgen!

14 januari
Yes, het zonnetje! De eerste gedachte waar ik vanmorgen mee wakker werd. De lucht was blauw, het zonnetje scheen volop. Heerlijk! Met een goed gevoel gingen we naar Marahau. Een plaatsje net voor het Abel Tasman National Park. Hier zijn we eerst aan boord gegaan van een watertaxi. Deze bracht ons naar een bekende rots, deze rots lijkt een gespleten appel. Even een fotootje van maken en door. De volgende baai die we zagen was wat meer bijzonder. Hier zaten een paar zeehonden. Wat leuk om deze beestjes eens in het echt te zien, en dan ook nog in het wild! Toen was het tijd om naar ons drop off point te gaan. Torrent Bay. Vanuit hier gingen we van start met een wandeling van 18 km. Echt... wat een mooie wandeling was het. Aan het eind flink vermoeide benen, maar wat hebben we onderweg toch genoten van een mooi pad om te wandelen en super mooie uitzichten. De uitzichten leken net uit de folders te komen zo mooi. Onderweg wel wat mensen tegen gekomen, maar eigenlijk continue met zijn tweeën maar gelopen. Niemand voor of achter ons. Top! Zelfs toen we wegreden zeiden we nog tegen elkaar, wat was dit mooi zeg. Morgen hebben we een rustig dagje. We gaan dan eerst naar Westport, maar omdat we morgen niet veel hoeven te rijden ergens halverwege een camping opgezocht. Nog een mooie plek die we op ons lijstje kunnen schrijven. De camping ligt direct aan een rivier. Hier hebben we na aankomst nog duik in genomen. Koud, maar verfrissend. Net wat we nodig hadden na zo’n dag wandelen.

15 januari
Na de lange wandeling van gisteren stond er vandaag een relaxte dag op ons te wachten. We gaan bij elkaar opgeteld toch nog een paar uurtjes rijden, maar elke keer met een klein uitstapje tussendoor. Onze eerste rit ging van Murchison, waar we op de camping stonden, naar Westport. Hier zijn we naar Tauranga Bay, ook wel bekend als Cape Foulwind, gegaan. Dit is een bekende baai waar in deze tijd van het jaar de zeehonden hun jongen krijgen en hier op ze passen. Op de velen rotsen die hier stonden hebben we dan ook best veel zeehonden gezien en een behoorlijk aantal jonge zeehonden. Zo mooi om dit te zien! Gelukkig op een goede afstand van de mensen en het uitkijkpunt waardoor de zeehonden ongestoord hun gang kunnen gaan. We zagen ze spelen, zwemmen, hier konden we wel een tijd naar blijven kijken. Maar, we wilden nog wat meer zien vandaag dus.. hup, weer wat verder op pad met Eddie naar Punakaiki. Hier hebben we de Pancake rocks bezocht. Na een kleine wandeling hadden we hier een prachtig uitzicht op de kustlijn en op de rocks. We hebben de uitleg gemist, maar onze gedachte over de benaming van de pancake rocks was de verschillende lagen (randen) die je in de rocks gekerfd zag. Net als een stapeltje pancakes. Klonk logisch voor ons. Na dit korte stopje zijn we doorgegaan naar Blackball. Een klein uitgestorven plaatsje maar op aanraden van een vrouw die we ontmoet hadden op een eerdere campingplaats zijn we hier naartoe gegaan. Het plaatsje bevatte welgeteld een hotel/bar/restaurant waar we heerlijk geluncht hebben. Een kleine treat voor onszelf. Vervolgens naar Greymouth gegaan. De laatste plek die we zouden bezoeken vandaag. Hier weer even wat boodschappen gedaan en een beetje rondgereden door het plaatsje. Morgen willen we nog wat meer op verkenning uitgaan maar eerst op naar de McDonalds. Niet om wat te eten, maar voor de gratis wifi. Tja, we zijn toch nog steeds backpackers. Hier wilden we namelijk nog een paar dingetjes uitzoeken. Morgen willen we verder gaan richting de Franz Josef en Fox Glacier. Hier wilden we misschien een tour of zo iets dergelijks doen dus even kijken wat er beschikbaar is. Anouk vond een helikoptervlucht bij de Fox Glacier. Super gaaf! Ik ben benieuwd naar haar verhaal en naar de foto’s als ze dit gedaan heeft. Ja, ik ga niet met de helikoptervlucht mee. Ik heb namelijk iets anders geboekt. In Queenstown wil ik gaan bungeejumpen. Ongelooflijk eng, maar ik heb er ook zo veel zin in. Nadat we dit geregeld hadden en een ijsje op hadden zijn we doorgereden naar de camping voor vannacht. Deze was in het plaatsje Arahau. Hier was een goedkope campsite (gratis is helaas erg lastig in deze regio), en wordt volledig gerund door de community. Een leuke plek om de avond door te brengen voordat we morgen op weg gaan naar de glacier.

16 januari
Voordat we naar de glaciers gingen zijn we nog even gestopt in Greymouth. Helaas was het stadje niet zo leuk als we gedacht/gehoopt hadden dus zijn we weer verder gereden. Onderweg zijn we nog gestopt in Hokitika. Een klein plaatsje die bekend staat om zijn ambachten. Er worden hier veel sieraden gemaakt van Jade, een groen edelsteen. Hierna was het dan echt tijd om door te gaan naar de glaciers. Als eerst zijn we gestopt in Franz Josef, waarschijnlijk wel de bekendste plek in Nieuw-Zeeland om een gletsjer te bezoeken. Dit hebben wij hier echter niet gedaan. Op aanraden van twee jongens die we kennen uit Sydney hebben we de Tartare tunnels bezocht. Na een kleine wandeling door het bos kwamen we hier bij uit. De tunnels stammen uit 1897 en werden gebruikt als een doorgang naar de mijn. We hadden als tip gekregen om badslippers mee te nemen en wat zijn deze goed van pas gekomen. In de tunnel lag behoorlijk veel (ijskoud) water. Even doorbijten soms, maar wel erg leuk om eens zo een tunnel te zien. Daarna door gegaan naar Fox glacier. Hier had Anouk een helikoptervlucht gepland staan. Toen we naar het kantoor gingen om in te checken kreeg ze helaas te horen dat deze vlucht vooralsnog gecanceld was vanwege het weer op de gletsjer. We konden later nog terugkomen om te vragen of het veranderd was, maar helaas... gelukkig kon de vlucht nog omgeboekt worden naar morgen, dus fingers crossed dat de vlucht dan doorgaat! Wel hadden we gelukt met het vinden van een camping. Lekker aan de zee. Hier in de avond nog wat tijd doorgebracht, even gedachtes op nul zetten en genieten.

17 januari
Dat belooft niet veel goeds... Gisteravond toen we gingen slapen begon het te regenen en nu, in de ochtend, regent het nog steeds. We dachten al dat de helikoptervlucht van Anouk nu niet door zou gaan. Dit werd jammer genoeg bevestigd op het kantoor in Fox Glacier. Toen dit bekend was hebben we besloten maar eerder op pad te gaan. Het einddoel van vandaag was Wanaka. Onderweg zijn we langs verschillende watervallen gereden die zich naast de Haast Pass Highway bevonden. De ene nog indrukwekkender als de ander. Is al die regen toch nog ergens goed voor. Eenmaal aangekomen in Wanaka hebben we het verder rustig aan gedaan. Morgen hebben we hier de hele dag dus dan gaan we op verkenning uit. Wel hebben we een kajak gehuurd voor morgenvroeg, dus daar gaan we lekker het water mee op. Nu hopen dat het dan droog is. De rest van de middag en avond hebben we op de camping in de buurt van Wanaka doorgebracht.

18 januari
Wat een heerlijke dag was het vandaag! We werden wakker met het zonnetje. Toppie! Nu hadden we nog meer zin om te gaan kajakken. In de ochtend hebben we dit twee uur gedaan op Lake Wanaka. Wat een rust zo op het meer, geen verkeer dat je hoort, omdat wij al vroeg het water op waren gegaan ook geen boten of andere mensen om je heen en wat een mooie uitzichten! Overal om je heen, in de verte, heuvels en bergen. Prachtig! In de middag zijn we nog naar de bioscoop geweest in Wanaka waar we the Maze Runner gezien hebben. Een hele leuke, kleine bioscoop, waar ze altijd in de pauze van de film heerlijke koeken bakken. In de avond ergens een goedkope douche opgezocht en vervolgens weer naar de camping gegaan waar we gisteren ook waren. Zo nog een serie kijken en hopelijk vannacht goed slapen want morgen staat een spannende dag voor de deur.

19 januari
Wauw, gaaf, top, onbeschrijflijk, super, geweldig, fantastisch! Woorden waarmee ik vandaag zou kunnen omschrijven. Vanmorgen heerlijk wakker geworden met het zonnetje. Wel al vroeg wakker en niet alleen omdat we vroeg op pad gingen omdat we naar Queenstown gingen. Al toen ik wakker werd zat het in mijn gedachtes, vandaag ga ik bungeejumpen! Hoe dichter we bij Queenstown kwamen kreeg ik meer last van klamme handjes. Het werd toch wel spannend nu! Eerst op zoek naar een parkeerplek en toen op naar the station. Hier zit het kantoor van AJ Hackett in gevestigd. Dit is het bedrijf waarmee ik de sprong ga wagen. Het kantoor heeft verschillende soorten bungeejumps die je kunt doen en ik heb gekozen voor de Nevis Bungy. Dit is met 134 meter de hoogste van Nieuw-Zeeland. Tja, als ik dan voor het eerst ga bungeejumpen, dan maar meteen goed doen. Ik lijk wel een gek. Hier aangekomen kon ik mijzelf eerst in gaan checken. Een kort vragenlijstje, wegen en nog wat op de hand schrijven en ik was good to go. Nog even wachten op de bus. Nou ja, even werd iets langer omdat de bus er wat langer over deed om naar het kantoor te komen en toen op naar the Nevis Bungy. Onderweg kwamen we eerst langs een andere bungy op, eentje boven het water vanaf een brug. Zag er uit als een mooie plek, maar op dat moment kon ik niet aan veel anders denken dan ik wil nu naar de plek waar ik moet zijn toe. Puur van de zenuwen. Dit zorgde ervoor dat ik onderweg dan ook niet echt spraakzaam was.. sorry Anouk. Super fijn dat Anouk mee ging om mij te supporten en om wat foto’s te maken. Dit maakte het wel wat relaxter voor mij, voor zover dat kon. Bij the Nevis bungy, of wel the playground, aangekomen, werden eerst degene die de bungy gingen doen gewogen en vervolgens werd iedereen in een (veiligheids)harnas gehesen. Toen was het dan echt bijna zover. Op naar het platform (lookout) waar we nog een korte instructie kregen. Vervolgens moesten we met een gondeltje naar het middelste platform toe, het platform waarvan we af gingen springen. Pfff, wat een hoogte, wil ik dit wel echt doen, ik lijk wel gek. Maar ook de gedachtes wat gaaf, wat mooi en ik heb er zin in waren er. Lekker tegenstrijdig. Eerst kregen degene die gingen springen nog de rest van de benodigdheden aan en dan was het wachten op je beurt. In onze gondel waren we met 4 jumpers, waarvan ik als laatste aan de beurt was. Blij dat ik niet als eerste was, maar ik heb niet echt gekeken naar hoe de anderen sprongen, kreeg hier alleen maar buikpijn van. Nog een peptalk van Anouk en toen mocht ik. Eerst de stoel in om het bungykoord te bevestigen en nog een korte uitleg met hoe ik rechtop kon gaan zitten. Een fotootje hier en daar en voordat ik het wist stond ik op het platform. Ogen richting de bergen, niet naar beneden kijken, aftellen, een kleine twijfel en daar ging ik. Shit! Mijn eerste gedachte, maar na een oogwenk veranderde dat al naar WAUW! Wat gaaf! Wat een onbeschrijfelijk gevoel! Echt voordat ik het wist was ik alweer op weg naar boven en kon ik nog even bungelend aan de bungy genieten van het uitzicht. Hoe was het? De eerste vraag. Awesome! The best thing I’ve ever done! Ook al stond ik nog te trillen als een rietje, ik had zo’n goed gevoel van binnen, het was zo gaaf. Dit was dan ook het enige wat ik tegen Anouk kon zeggen. Al gauw gingen we van het platform af en konden we de foto’s en het filmpje bekijken (deze staan op facebook). Wat onwerkelijk dat ik dat ben, maar ik krijg meteen een grote lach op mijn gezicht als ik er naar kijk. En nog steeds als ik er nu aan terug denk. Ik had vandaag echt even de tijd nodig om te beseffen wat ik nu had gedaan, hoe ik het heb ervaren, dat het er al weer op zit, en het was het echt dubbel en dwars waard! Een volgende keer sluit ik zelfs niet uit. Echt een super ervaring en wat een top dag!

20 januari
Na de dag van actie gisteren vandaag weer een wat rustigere dag. Vanuit de camping in de buurt van Te Anau, waar we gisteren nog naartoe zijn gereden, gingen we naar Milford Sound toe. Een best wel lange weg en toen we zagen dat we moesten tanken leek deze alleen maar langer te duren. Onze navigatie gaf alleen een tankstation aan in het plaatsje waar we vanaf kwamen, maar we dachten al dat kan niet de laatste zijn die we tegenkomen. En nee hoor, gelukkig vonden we onderweg nog wat. Vanaf de Highway konden we naar Hollyford gaan. Dit is niet eens een dropje, maar een kleine campingplaats gerund door twee hele lieve mensen. Hier konden we tanken, maar op aanraden hebben we niet veel getankt hier. Misschien wel de meest grappige keer, voor zo ver tanken grappig kan zijn. De pomp die hier staat is minstens 80 jaar oud en wordt met de hand bediend. Toen mij werd gevraagd of ik kon helpen stond ik natuurlijk verdwaasd te kijken, geen idee hoe dit ging haha. Leuk om eens gezien te hebben en wij waren ook weer verder geholpen. Op naar Milford Sound. Onderweg begon het al steeds drukker te worden en de touringbussen volgden elkaar snel op. Het voelde dan ook best wel druk en toeristisch aan toe we bij Milford aankwamen. Anouk en ik hadden nog niet iets gepland wat we wilden doen, dus dat hebben we daar eerst gekeken. Het leek ons gaaf om hier te kajakken maar een combinatie van kosten en niet echt geweldig weer hebben er aan bijgedragen dat we voor een cruise hebben gekozen. Gelukkig was het weer tijdens de cruise wel oké. Normaal gesproken is de kans op regen hier best groot. Met 200 dagen regen in het jaar is het de natste plek van Nieuw-Zeeland. Wij hadden dus nog wel geluk, een kort buitje van misschien een minuut, wel bewolking maar soms ook de zon die er door kwam. Dit maakte het een mooie toch door de Milford Sound. Heerlijk! Wat een mooie natuur en wat goed om te zien dat het allemaal zo mooi bewaard blijft hier. Na de cruise hebben we nog twee korte wandelingen gemaakt die ons weer op een andere manier naar het landschap lieten kijken. Verder was er in Milford niet zo veel te doen, dus aan het eind van de middag besloten we terug te gaan naar Hollyford. Het plaatsje waar we getankt hadden en waar de camping was om daar te overnachten. Afgezien van de sandflies was het een mooie plek om de avond door te brengen. Morgen gaan we verder naar het zuiden (zuidoosten) waarna we onze laatste anderhalve week in Nieuw-Zeeland aan de oostkust van het Zuidereiland door gaan brengen.

Northern island

3 januari

De dag dat Anouk en ik naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Na een goede vlucht, maar waar we helaas niet naast elkaar zaten, zijn we aangekomen in Auckland. Kia ora, hallo, welkom. Vervolgens moesten we het hostel zien te vinden. Dat blijkt toch wel een behoorlijke uitdaging te zijn zonder internet. Heel even gebruik kunnen maken van de wifi om te kunnen starten, maar vervolgens ‘ouderwets’ kaart moeten lezen. Helaas was het hostel verder weg als wij en Google maps in eerste instantie gedacht hadden. Na een uur lopen met onze backpacks eindelijk bij het hostel aangekomen. Prima hostel om een nachtje te verblijven. In de avond nog wat gegeten bij het naast gelegen hotel en de eerste planning gemaakt voor de eerste dagen. Het besef moet nog een beetje komen maar morgen kan de reis dan echt van start gaan. Zin in!

4 januari
We stonden op met regen, helaas heeft dit de hele dag aangehouden maar desondanks hebben we een goede dag gehad. In de ochtend eerst met de bus naar het vliegveld teruggegaan. Lopen gingen we niet meer doen. Eerst maar een simkaartje gekocht daar om internet te hebben, toch lastig zonder als je moet navigeren en dingen op moet zoeken. Hierna hebben we na lang zoeken een transfer kunnen regelen naar het kantoor van Lucky Rentals. Hier konden we onze campervan voor de komende 4 weken ophalen. Even wennen hoor, rijden in zo’n groot busje maar al gauw aan gewend gelukkig, dus hop.. de weg op, op weg naar onze eerste stop. We reden naar Whangarei. Een plek waarbij je door een korte wandeling bij een prachtige waterval uitkwam. Een goede tussenstop om vervolgens door te rijden naar Paihia, een plek in het noorden van het eiland. Onderweg op zoek gegaan naar een camping. Gelukkig snel eentje gevonden waar ook nog een klein huisje bijstond waar we gebruik konden maken van de keuken en badkamer. Fijn om zo te kunnen starten aan ons avontuur, omdat we toch nog wel wat handigheid moesten krijgen met het indelen van de campervan. Hier hebben we het grootste gedeelte van onze reis door het Noordereiland gepland en een paar tours geboekt. Veel data waren al vol maar we hebben nog wat naar onze zin gevonden. Hier kijken we naar uit!

5 januari
Vroeg uit de veren want we hadden vandaag een drukke dag voor de boeg. Als eerst gingen we naar Cape Brett, hier wilden we een wandeling gaan doen in de ochtend. Toen we gingen moesten we nog ontbijten. Onderweg kwamen langs een meer, dus daar een even gestopt en ontbeten. Heerlijk die vrijheid en echt een geluksmomentje. Eenmaal bij Cape Brett hebben we de wandeling niet meer gemaakt ivm de regen op dat moment, maar wel een deel van de track met de auto kunnen doen. Wat een prachtige natuur is hier! Blij dat we dit toch nog gedeeltelijk mee hebben kunnen pikken. De volgende rit was naar het Waipoua forest. Een rit met erg veel slingerwegen, maar ook weer prachtige natuur. Hier zagen we de Tane Mahuta. Dit betekend lord of the forest. Het is de oudste (2000 jaar) en grootste (14 meter breed, 52 meter hoog) Kauri tree van New-Zealand. Het laatste gedeelte van de dag was een lange rit van 5 uur naar Hamilton. We wisten niet of dat we dit hele stuk wilden rijden, maar eenmaal onderweg toch maar besloten door te rijden. We waren nu toch al onderweg. Een mooie campground gevonden langs een meer. Super om daar (gratis) te kunnen verblijven. We waren beiden wel erg moe aan het eind van deze dag. Nog even een film gekeken in de van en toen gaan slapen.

6 januari
Goedemorgen, wat heerlijk wakker worden met zo’n uitzicht. Het regende wel een klein beetje maar wat een fijn gevoel om je bed uit te komen en meteen zo buiten te staan. Alles opgeruimd en geordend en op naar the Kiwi House in Otorohanga. Dit is een New-Zealand native bird park. Hier hebben we onze eerste (en waarschijnlijk laatste) Kiwi’s gespot. In het wild zijn de kiwi’s namelijk erg lastig om te spotten vanwege de tijden dat ze slapen en actief zijn. In het park verschillende soorten kiwi’s gezien. Wat een grappige beestjes! Erg leuk om ze gezien te hebben! In de middag stond onze eerste tour op het programma. De Waitomo caves. We waren wat aan de vroege kant dus eerst maar weer even een film gekeken. Helaas hadden we daarna een probleempje met de auto... De accu was leeg. Helaas op het kantoor van de cave die dichtbij was kon niemand ons helpen. We moesten de wegenwacht maar bellen. Dit was ons iets te duur, dus maar aan mensen gevraagd of zij startkabels hadden om ons te helpen. Na een behoorlijk aantal mensen gevraagd te hebben, de van achteruit geduwd te hebben, was er dan eindelijk iemand met startkabels die ons heeft geholpen. Wat een held en wat waren we als kinderen zo blij! Gelukkig konden we dus toch nog op tijd bij de tour zijn die we geboekt hadden. Na dit eerste avontuur van de middag weer even terug naar de cave. In dit gebied zijn 3 verschillende tours en caves die je kan bezoeken. Wij hadden gekozen voor de Glowworm cave. In deze grot zitten duizenden glowworms. Na een korte rondleiding door de grot stap je in een boot om dieper de grot in te gaan. Hier zie je aan het plafond duizenden lichtjes. De glowworms. Wat een adembenemend mooi gezicht was dit! Hier werd ik wel even stil van. Prachtig! Eenmaal terug bij de auto even de fingers crossed in de hoop dat de auto nog steeds startte. Ja hoor, gelukkig! Dus we konden de weg weer op. Onderweg werd het weer steeds beter en brak de zon door. Het landschap was nu zelfs nog mooier. Wat een uitzichten. Anouk en ik hebben elkaar regelmatig aangekeken met dezelfde gedachten. Wat is het hier mooi. Met deze uitzichten, lekkere muziek en meezingen gaan we ons alleen al met Eddie prima vermaken. Oja, we hebben onze van Eddie genoemd, klinkt toch leuker en typisch voor ons favoriete liedje van het moment. We wisten dat we de volgende dag in de buurt van Rotorua een geiser wilde bezoeken dus daar op zoek naar een camping. Helaas was de eerste camping niet voor ons omdat we niet de juiste sticker hadden op onze van dus weer zoeken naar een andere camping. Nu nog een mooiere gevonden als eerst en aan een rivier. Top!

7 januari
Vandaag weer een wat drukkere dag. In de ochtend gingen we naar Waiotapu. Hier is, net zoals in Rotorua, een vulkanisch gebied met geisers en warm water bronnen. Deze plek wordt ook wel ‘Thermal Wonderland’ genoemd. In het park een mooie wandeling gemaakt langs verschillende bronnen op. Mooi om te zien en raar om te bedenken wat er onder je voeten allemaal gebeurd qua vulkanische activiteiten. Wat typerend is voor de plek, en voor het vergelijkbare Rotorua, is de zwavellucht die hier is. Je ruikt het al in de auto op weg naar het park en al rijdend door Rotorua. Gelukkig raakte ik er al wel redelijk snel aan gewend, maar wat een sterke geur, bah bah. Vervolgens hebben we net iets naast het park ook nog Lady Knox, een geiser, gezien. Sinds ongeveer 100 jaar hebben ze ontdekt hoe deze geiser ‘uitbarst’. Nu wordt dit elke dag aan het publiek laten zien. Elke dag kan de hoogte en de duur van de uitbarsting verschillen. Soms kan het water tot wel 20 meter hoog komen. Nadat we alles van het park gezien hadden zijn we weer met Eddie op weg gegaan, nu naar Matamata waar we Hobbiton gaan bezoeken (de movieset uit Lord of the rings en the hobbit). Onderweg veranderde het landschap weer. Steeds heuvelachtiger en nog groener. Eenmaal bij de parkeerplaats aangekomen werden we na kort wachten met een bus naar de movie set toegebracht. Een kort introductiefilmpje gezien met wat beelden uit de film, de tourguide ontmoet en toen kon de rondleiding op de set beginnen. Wat leuk om deze plek in het echt te zien! Onder andere de schattige hobbithuisjes (de een nog leuker dan de ander), de kroeg van het dorpje en het feestplein gezien. Zo mooi bewaard gebleven allemaal. Echt heel leuk. Het weer was ondertussen ook helemaal bijgetrokken, dus met de volle zon genieten. Net voordat we gingen nog een klein drankje gedaan in de pub net zoals deze in de film was ingericht. Erg leuk! Op de parkeerplaats hebben we even gezocht naar een campingplaats voor de nacht. Dit was wel een kleine uitdaging, maar het is ons gelukt. Weer een prachtige plek hebben we gevonden direct aan een meer, in een bos. Wat een geluk hebben we tot nu toe gehad met deze plekken. Echt genieten.

8 januari
Lekker rustig wakker worden met het geluid van de vogels om je heen en de opkomende zon. Een mooi begin van de dag en een dag waarop we weer mooie dingen zouden gaan zien. Als eerste zijn we naar het Whakarewarewa forest park gegaan waar we het bekende Blue lake and Green lake gezien hebben. Beiden erg mooi en vanaf een hogergelegen lookout point kon je echt goed het verschil zien tussen de kleuren van beide meren. Vooral the green lake vond ik erg mooi om te zien. Bij de rand van dat meer had je een prachtig uitzicht over het meer met bergen op de achtergrond en bos langs de zijkant van het meer. En natuurlijk de bijzondere kleur van het water. Hierna waren we nog niet klaar met de meren. We zijn doorgereden naar Taupo. Een plaats die bekend staat om zijn meer, de hot water springs en de watersporten die je hier kunt doen. Voordat we hier een kijkje namen eerst een tussenstop gemaakt. Na een wandeling van een uurtje kwamen we uit bij de Huka falls. De bekende waterval van Taupo. Je kan hier aan merken dat de waterval een echte toeristische trekpleister is. Onderweg, met de wandeling naar de waterval toe waren er nog niet zo heel veel mensen, maar eenmaal daar was het een drukte van belang. Wel jammer, want de wandeling er naartoe en de omgeving is ook zeker de moeite waard. Na weer teruggelopen te zijn, een kijkje genomen bij lake Taupo en doorgereden naar de camping. Eenmaal daar besloten we hier twee nachten te blijven. De volgende dag wilden we namelijk een lange hike gaan doen, dus dan hadden we een plek om naartoe terug te komen, waar we konden douchen en ook de was eindelijk weer een keertje konden doen. Ook fijn de we op deze camping ook gebruik konden maken van de keuken. Zo konden we alvast wat voorbereiden zoals het koken van rijst en pasta, dat duurt namelijk wel erg lang op ons kleine gasbrandertje. Alles klaarleggen voor de dag van morgen en lekker gaan slapen. Nou ja, lekker... helaas waren er erg veel muggen onze van ingekomen. Ik denk dat Anouk en ik samen zeker wel 100+ muggen gedood hebben voordat we gingen slapen en nog steeds hadden we ze niet allemaal. Maar ja, we hebben ons best gedaan, proberen een goede nachtrust te pakken want die kunnen we wel gebruiken voor morgen.

9 januari
Niet de beste nachtrust gehad, maar klaar voor de dag. Al vroeg in de ochtend gingen we met een shuttlebusje naar Tongariro National Park toe om hier de Tongariro Alpine Crossing te gaan doen. Deze crossing is 19,4 km lang (met het lopen naar het begin van de track en terug naar de bus kom je net iets boven de 20 km uit) en loopt over mount Tongariro. We waren goed voorbereid. Genoeg eten en drinken mee, zonnebrand, een vest en trui want boven op de berg zou het wel koud zijn, het enige dat we vergeten waren was een petje of zonnebril. Nou, als dat het enige is, dan moet het alsnog wel goed komen. Om 8 uur begonnen we aan de crossing. Het eerste stuk was lekker wandelen door de nog vlakke natuur. Kleine stukjes klimmen maar goed te doen. Langzaam aan zag je de natuur al veranderen, van grote groene vlaktes naar meer zand en meer stenen en rotsen. Na de rustige start kwam het zwaarste gedeelte van de crossing. De klim omhoog. Door middel van korte rechte stukjes maar voornamelijk schuine stukken omhoog lopen en vele trappen zijn we de berg omhoog geklommen. Wat was dit pittig! Gelukkig wel al wat mooie uitzichten gehad wat ook wel als motivatie diende om door te gaan en elkaar om aan te moedigen zijn we er gekomen. Gedachtes gingen van eens maar nooit meer, mijn benen kunnen niet meer, naar wauw wat is dit mooi en dit is het zeker waard. Na deze klim een klein eindje wat rechter kunnen lopen om vervolgens aan de laatste klim te beginnen naar de top van de berg. Deze klim was soms best wel eng. Door de harde wind die er was, losliggende stenen, soms wegschuivende schoenen was het soms wel wat eng. Gelukkig was dit beter aan de top. Wat een uitzicht! Wat mooi! Het eerste deel van de crossing hebben we er gewoon al op zitten, dit hebben we al bereikt. Ik denk echt dat dit een van de beste gevoelens is die je kan hebben. Echt fantastisch. Na de foto’s gemaakt te hebben, nog wat vaker rondgekeken te hebben, zijn we aan de afdaling begonnen. Nou... we dachten dat de klim zwaar was en soms eng, maar de afdaling loog er ook niet om. Er was geen pad waar je op kon lopen, alleen maar losliggend zand en stenen waarlangs je naar beneden kon schuiven. Dus voorzichtig voetje voor voetje naar beneden geschoven. Natuurlijk kon ik dit niet doen zonder uit te schuiven, maar gelukkig snel te herstellen. Wat heerlijk toen we na ongeveer 20 minuten afdalen weer normaal konden lopen. Nog getrakteerd op een aantal mooie meren en mooie uitzichten. De tocht zat er voor ons nog niet op. Na een korte lunchbreak startten we met het laatste deel van de crossing, de ‘echte’ afdaling. Hier zouden we ongeveer 3 uur over doen volgens de map. Dit ging ons niet verkeerd af, maar na 2 uur afdalen begonnen we dit wel te merken aan onze voeten en benen. Wat zullen we morgen spierpijn hebben zeiden we nog tegen elkaar. De laatste 3 km leken het langste te duren. Deze km’s waren gelukkig wel op (redelijk) vlak terrein. Met de laatste motivatie, om voor 15:00 uur binnen te zijn, zijn we op ons normale, maar redelijk snelle tempo, doorgelopen naar het eind. We hebben het gehaald, voor 15:00 waren we binnen. De crossing van 19,4 km hebben we gedaan in 6:45 uur. High five! We did it! We made it! We finished the Tongariro Alpine Crossing! Wat een goed gevoel en wat waren we blij dat we er waren. Snel de bus in en wat waren onze benen ons dankbaar dat ze konden rusten.
Eenmaal terug op de camping helaas niet zo heerlijk kunnen douchen omdat er nauwelijks water was, maar wel de was kunnen doen en toen heerlijk op tijd het bed in met een filmpje.

10 januari
Wat heb ik goed geslapen vannacht. Na de mindere nachtrust van gisteren en de wandeltocht heb ik prima geslapen. In de ochtend lekker de tijd genomen, we hadden geen haast vandaag. Alle was opgeruimd, de van opgeruimd en we waren weer klaar om de weg op te gaan. Vandaag gingen we de Forgotten World Highway doen. Een weg van Taumarunui naar Stratford. Deze weg brengt je langs prachtige bossen, uitzichten door dalen en over heuvels. Kortom prachtige natuur waar je dwars doorheen gaat. De weg is 150 km lang en we hebben hier goed de tijd voor genomen om te genieten van al het moois dat we zagen. Zo hebben we onderweg de mount Damper falls gezien. Dit is met 74 meter de 2e hoogste waterval van het Noordereiland. Ook hebben we voor een paar minuutjes Nieuw-Zeeland verlaten. We waren namelijk Whangamomona binnen gereden. Een republiek binnen Nieuw-Zeeland. Het heeft 15 inwoners en bestaat uit één straat. Hier even een drankje gedronken in het hotel en we hebben hier een stempel kunnen halen voor in ons paspoort. Yes, mijn eerste stempel van de reis is binnen. Wat een leuk klein plaatsje en leuk om het enthousiasme waarmee de inwoners over hun plekje vertellen te zien. Vervolgens zijn we doorgereden naar het eindpunt van de Highway, Stratford. Hier even onze benen gestrekt en wat gegeten en toen naar de camping. Of ja, geen camping maar een open veld met een klein speeltoestel waar je mag camperen. Prima, ons hoor je niet klagen. Morgen is onze laatste dag op het Noordereiland. Dan gaan we naar Wellington waar we met de ferry de overtocht gaan maken naar het Zuidereiland.

11 januari
Onze laatste dag op het Noordereiland. Al op tijd gingen we op pad om nog wat tijd over te houden om Wellington te bekijken voordat we de ferry op zouden gaan. Het was een prima rit naar Wellington toe. Ongeveer 4 uurtjes zijn we onderweg gegaan. Onderweg nog een tussenstop gemaakt op een strand in Waikanae dat iemand ons had aangeraden. Eenmaal in Wellington daar ook nog eventjes rondgekeken en wat winkeltjes binnen gelopen. Na al die dagen in de natuur moesten we wel weer wennen aan de stad! Nog de laatste boodschappen gehaald en toen op naar de ferry. Hier moesten we nog even wachten totdat we de ferry op konden. Maar we hebben ons niet hoeven te vervelen, filmpje er bij en voordat we het wisten mochten we. Nu zit ik op de ferry en maken we de overtocht. Deze zal 3 uur duren. Dan kan de reis op het Zuidereiland gaan beginnen. Iedereen zegt ons dat het Zuidereiland nog mooier is als het Noordereiland. Ik ben benieuwd. We hebben er zin in!

Christmas and NYE

Allereerst voor iedereen nog in Nederland, gelukkig nieuwjaar en de beste wensen! Om het nieuwe jaar in Australië te mogen beginnen is in een woord geweldig! Maar daarover later meer. Een wat langer verhaal deze keer, maar veel te vertellen in vergelijking met de laatste blog.

De afgelopen dagen heb ik samen met Anouk veel gezien en gedaan. Alweer 10 dagen geleden zagen we elkaar weer op het vliegveld in Sydney. Na een goede vlucht van Coffs Harbour kwam ik goed aan op de luchthaven. Wel met een wat kriebelend, spannend gevoel in mijn onderbuik want.. hoe zou het zijn om iemand van thuis hier aan de andere kant van de wereld weer te zien. Nou ik kan wel zeggen dat ik super blij was toen ik Anouk daar op mij zag staan wachten. Niet verwacht, maar toch wel wat traantjes moeten laten. Hoe vaak als we wel niet gezegd hebben dat we blij zijn elkaar weer te zien. Het voelt meteen weer als vanouds. Ons avontuur kan gaan beginnen!

Omdat ik aankwam in de ochtend eerst het hostel opgezocht, de backpack gedropt en de stad in gegaan. We zijn naar het opera house en harbour bridge gegaan, de eerste plek waar ik, 4 maanden geleden, voelde dat ik echt in Australië was en nu ook voor Anouk. De volgende dag het volgende gedeelte van de stad bezocht, de darling harbour, the rocks, Chinatown en het ANZAC monument (ter nagedachtenis aan gesneuvelde soldaten). Leuk om nog gedeeltes van de stad te herkennen van de vorige keer dat ik hier was, maar ook weer veel nieuwe plekken ontdekt. Een van de nieuwe plekken die we gezien hebben is een heel mooi klein strandje op ongeveer 30 minuten van de stad, maar met een super mooi uitzicht op de skyline van Sydney met het opera house en de harbour bridge. Lekker een drankje daar gedaan en bijgekletst. Heerlijk avondje!

De volgende dag was het kerstavond. Beiden hadden we nog niet echt een kerstgevoel, het was die dag namelijk 36 graden, dus besloten we heel relaxt een dagje op Manly Beach door te brengen. Op het strand hadden we berichtjes voorbij zien komen van andere dutchies dat er een christmas carol was in towns hall. Dit was maar op een half uurtje lopen van het hostel en leek ons wel leuk, dus besloten we daar ook naartoe te gaan in de avond. Hier werden kerstliedjes gezongen, maar ook typische Australische kerstliedjes. Ik heb nog nooit zo’n leuke versie gehoord van jingle bells haha! Hierna nog even gekeken naar een lichtshow bij een kerk en weer terug naar het hostel om een kerstfilm te kijken. Toch een beetje kerstgevoel deze dag.

Eerste kerstdag. Als eerste in de ochtend naar huis gebeld. Het was natuurlijk nog kerstavond in Nederland dus de familie op de bank met all you need is love en elkaar de cadeautjes geven. Op zo’n moment mis je thuis toch net weer even wat meer, maar wat fijn om zo makkelijk via Skype contact te kunnen hebben op deze momenten. Vanaf de middag hadden we met een grote groep Nederlanders afgesproken op Bronte Beach. Uiteindelijk waren we met ongeveer 50 dutchies. Gezellig met elkaar praten, drankje erbij, spelletjes gedaan en s avonds zouden we gaan BBQ’en op het strand. Dat laatste is er uiteindelijk niet van gekomen aangezien het zo druk was, dus dat hebben we nog maar gedaan in het hostel. Echt een hele leuke dag, waar we ook weer veel mensen ontmoet hebben en met sommige later nog afgesproken hebben. Nog iets wat we in Nederland niet hebben. Boxing day. Voor ons tweede kerstdag. Het voelde echt alsof kerst alweer achter ons lag. Vandaag waren Anouk en ik samen met twee Nederlandse en twee Duitse meiden gaan kijken naar de Sydney to Hobart yacht race. Een zeilrace die begint in Sydney en eindigt in Hobart, Tasmanië. Dit hebben we gezien vanuit Manly dus na de race zijn we even gauw de winkels ingedoken. Omdat het boxing day was, hadden veel winkels uitverkoop en goede kortingen. We love it! ‘s Avonds hebben we met samen met een van de nederlandse meiden die ook mee was gebarbecued op Tamarama Beach. Heerlijk die barbecue plekjes bij het strand. Later in het hostel nog lekker op zijn Nederlands all you need is love teruggekeken.

27 december alweer, weer een mooie dag en tijd om de Bondi to Coogee coastal walk te doen. Heerlijk om deze walk opnieuw te doen en toch ook weer wat foto’s te kunnen maken die ik nog niet had. Deze keer aan het eind van de route nog op het strand gelegen tot het eind van de middag. Toen terug naar het hostel om klaar te maken voor een avondje stappen in Bondi. Helaas was de club waar we naartoe wilde gaan al vol en konden we niet meer naar binnen, dus nog maar eventjes naar een ander barretje geweest en een drankje gedaan. Niet te laat terug naar het hostel want de volgende dag wilden we naar het Australian reptile park gaan waar we al vroeg voor moesten vertrekken. Half 7 de trein in om 2,5 uur te reizen naar het park. De reis ging snel en onderweg al mooie omgevingen gezien! Heerlijk om even uit de stad weg te zijn en wat is Australië toch mooi. In het park hebben we veel Australische dieren gezien zoals: wombat, tasmanian devil, dingo’s, vogelbekdier, wallaby’s, slangen, koala’s en Kangaroos. Daar dan dus ook eindelijk de koala’s gezien en de selfie met de kangaroo kunnen maken. Als een kind zo blij waren (en zijn we nog steeds) met deze foto. Een erg leuke dag gehad in het park! Na deze dag en afgelopen dagen waren onze voeten en benen toch wel moe. Dus een filmavondje ingelast en besloten de volgende dag lekker rustig aan te gaan doen.

De volgende twee dagen hebben we het rustig aan gedaan. Een dagje naar het strand, een avondje gaan stappen, een middagje shoppen en een avond de zonsondergang bekijken boven Sydney. Helaas was het wel wat bewolkt, maar evengoed een prachtig uitzicht over de stad. Ook hebben we deze dag de voorbereidingen getroffen voor New Years Eve. De boodschappen werden gehaald zodat we geen honger of dorst hoefden te hebben als we moesten wachten tot het vuurwerk. De tas ingepakt voor de volgende dag en op tijd gaan slapen want de volgende dag wilden we al vroeg op staan om naar de plek te gaan waar we het vuurwerk wilden gaan bekijken. De plek waar we het vuurwerk willen gaan kijken is het mrs Macquaries point. Hier heb je een prachtig uitzicht over de harbour bridge en het opera house. Een perfecte plek!

Toen was het dan oudejaarsdag, NYE. Zo lang naar uitgekeken en vandaag was het dan zover. We zijn vroeg opgestaan om een van de beschikbare (gratis) plekken te bemachtigen. Al om 5 uur in de ochtend verlieten we het hostel met onze volle tassen. Na een half uurtje lopen konden we in de rij gaan staan. Wat was deze al lang! Gelukkig niet helemaal naar het einde hoeven te lopen, maar konden we ergens in het midden aansluiten. Om half 7 kwamen er nog twee andere meiden bij met wie we hadden afgesproken de dag door te brengen. Om 10 uur, na 4,5 uur wachten, gingen dan eindelijk de hekken open en konden we doorlopen om een plekje te bemachtigen. Wat een perfecte plek hebben we gevonden. De dag zijn we goed doorgekomen en ging toch wel snel voorbij. Spelletjes, muziek, kletsen, zoveel mensen om je heen. Ja, we zijn de dag goed doorgekomen. Om 9 uur was eerst het kindervuurwerk te zien. Een voorproefje voor het echte werk een paar uurtjes later. Na nog een paar uurtjes gewacht te hebben was het dan eindelijk zo ver, het aftellen kon gaan beginnen. Toch wel behoorlijk moe geworden na al dat wachten maar toen was ik weer klaar wakker. Wat was het vuurwerk mooi om te zien! Echt net zo goed als ik verwacht had en het mooiste dat ik tot nu gezien heb. De volgende dag met een grote groep Dutchies een nieuwjaarsduik gedaan op Bondi Beach. Wat was het leuk. De hele sfeer, alle mensen daar, het zingen van nederlandse muziek, de duik in de zee. Heerlijk! ‘s Avonds een afterparty met nederlandse muziek, bitterballen en weer een hoop Dutchies bij elkaar. Super avondje. Niet te laat gemaakt want de volgende dag gingen we met 2 andere nederlandse jongens die we ontmoet hadden naar de Blue Mountains. We hadden een auto gehuurd voor die dag, dus deze eerst opgehaald in de ochtend en vervolgens op pad. Wel gek om links te rijden, maar gelukkig raakte ik er snel aan gewend. In de Blue Mountains hebben we een prachtige wandeling gemaakt over de mooiste bospaden, houten trappen, langs watervallen op, maar ook de klim van de Giant Stairway (900 steile traptreden omhoog). Wat een pittige klim maar eenmaal op de top was het, het uitzicht meer dan waard! Een super uitzicht op de three sisters. Na even een pauze genomen te hebben daar weer terug gelopen naar de auto en teruggegaan naar de stad. Afscheid genomen van de jongens, thanks voor deze top dag! En meteen weer door, zoals echte backpackers, naar een eettentje waar we Lieke en Kristi (de meiden waarmee we ook oud en nieuw gevierd hebben) zouden zien om nog een laatste keer elkaar te zien en samen zouden eten voordat wij naar Nieuw-Zeeland zouden vertrekken. Niet leuk om afscheid van elkaar te moeten nemen, maar we weten dat als we terug zijn in Nederland dat we elkaar weer zullen zien.

Toen nog even voorbereiden op de volgende dag, de dag van vertrek. Backpack inpakken met stress, hoe gaat dit allemaal passen.. niet de wekker vergeten te zetten, ligt alles klaar... maar het is allemaal goed gekomen en gelukkig zijn we vandaag nadat we de auto teruggebracht hadden, op tijd aangekomen op het vliegveld. We zijn er klaar voor! Laat het avontuur maar beginnen, we hebben er zin in!

Let the adventure begin

Dat is een tijd geleden. Alweer 3,5 maand onderweg.. waar blijft de tijd. Ik kreeg al verschillende vragen; hoe gaat het met je, wat ben je nu aan het doen, waar ben je nu, wanneer komt de volgende blog. Niet zo lang deze keer, maar hier is die dan.
De laatste maanden stonden in het teken van farmwork. Bessen plukken, nog een dag plukken en nog meer dagen bessen plukken. Na heel wat kilo’s verder te zijn zit het farmwork er voor nu op. Helaas net een aantal dagen te kort, maar goed om te weten dat ik hier terug kan komen en dat zal ik met plezier doen!

De afgelopen tijd heb ik niet alleen maar gewerkt. De vrije dagen zijn we naar verschillende plaatsen in de omgeving geweest en hebben we leuke dingen ondernomen. Wat een mooie omgeving en zoveel leuke plaatsen hier in de buurt. Ja, ik ben echt een beetje verliefd geworden op deze plek.

In november hadden we een pauze van 3 weken voordat we de bessen weer konden plukken. In deze tijd heb ik op de plek waar ik woonde, wwoofing gedaan. Wwoofing, of wwoof staat voor willing workers on organic farms. Dit houdt in dat je iemand helpt op zijn/haar farm, in dit geval met het oogsten en schoonmaken van knoflook, in ruil voor accommodatie en eten. Toen we hier mee klaar waren heb ik ook nog een kleine trip meegemaakt langs de oostkust. Op dit moment ging Jeff de knoflook verkopen en liet hij ons meteen allerlei (kleinere) plaatsen zien langs de kust richting Byron Bay. Wat ben ik blij dat ik meegegaan ben want ik denk dat ik anders veel van deze mooie plaatsen gemist zou hebben. De trip eindige in Byron Bay. Dit staat bekend als een hippiestadje. In verband met tijdnood helaas niet heel veel van Byron kunnen zien, maar ik weet dat ik hier in de komende maanden terug zal komen. Can’t wait!

Eenmaal weer thuis teruggekomen hadden we nog een aantal dagen vrij voordat het werk in de bessen begon. Lekker genoten van deze vrije dagen, naar het strand geweest, dingen en plaatsen in de omgeving bezocht. Ja, ik vermaak me hier prima!
In deze periode ben ik ook nog jarig geweest. Iedereen bedankt voor de felicitaties! Het doet goed om de lieve berichtjes te lezen. Deze dag gevierd op het strand. De dagen ervoor hadden we best wel wat regen gehad, maar vandaag was het volop zon. Dus hop, naar het strand, boodschappen gedaan voor een BBQ, en genieten van deze dag. Dit was toch wel een van de meest speciale dagen die ik tot nu toe hier in Australië heb gehad. Vreemd om je familie niet om je heen te hebben, maar gelukkig wel kunnen spreken op Skype, maar wel de mensen die ik hier heb leren kennen en nu mijn vrienden kan noemen waren er bij. Top dagje!
Als ik nu aan al deze dingen terug denk en aan hoe veel plezier ik hier heb gehad de afgelopen 3 maanden, voel ik me toch een beetje verdrietig dat ik deze plek ga verlaten, zoveel leuke mensen ontmoet en herinneringen gemaakt.

Maaaaar een ander mooi avontuur waar ik onwijs veel zin in heb staat op me te wachten! Vandaag ben ik terug gevlogen naar Sydney om kerst en oud en nieuw daar door te brengen. Dit hoef ik niet alleen te vieren want Anouk komt naar Australië toe! Wat ben ik blij om weer iemand van thuis te zien, misschien een beetje vreemd omdat het aan de andere kant van de wereld is, maar ik heb er zo super veel zin in om de komende tijd samen rond te gaan reizen. Na oud en nieuw zullen wij samen rond gaan reizen in een campervan door Nieuw-Zeeland. Let the adventure begin!

Ik wens iedereen alvast hele fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond nieuwjaar vanuit Sydney!

Liefs Devi

Farmwork

Mijn vorige blog eindige toen ik op het vliegveld zat te wachten op mijn vlucht naar Coffs Harbour om daar mijn farmwork te doen. Dit is ondertussen alweer anderhalve week geleden, time flies.

Toen ik op het vliegveld kwam en keek naar welke gate ik moest gaan zag ik dat veel vluchten vertraagd of gecanceld waren. Gelukkig ging mijn vlucht nog wel, maar was deze een klein uur vertraagd. Niets aan de hand dus. Uiteindelijk kwam ik nog ruim op tijd aan in Coffs Harbour. Wat een verschil meteen met Sydney, en dat maar op een afstand van een uurtje vliegen. Coffs heeft veel meer uitgestrekte natuur, is heuvelachtiger, stranden in de buurt en kleine dorpjes. Ik had hier meteen een goed gevoel bij. Na een film gekeken te hebben op het vliegveld, ik had een vlucht eerder geboekt voor de zekerheid zodat ik zeker niet te laat zou komen, werd ik opgehaald door Jeff (de man bij wie ik verblijf tijdens mijn farmwork) en twee andere meiden die daar ook wonen en op de farm werken. Tijdens de rit naar huis heeft Jeff van alles verteld over de omgeving, over het werk en waar hij woont. Nog even boodschappen gedaan voordat we echt naar zijn huis gingen, want daar zijn geen winkels in de buurt. Op de terugweg begon het al donker te worden, dus helaas nog niet heel veel van de omgeving kunnen zien. We reden best wel nog ver het bos in dus ik was benieuwd waar we uit zouden komen. Eenmaal aangekomen hebben ze het een en ander laten zien van het huis, maar de rest zou ik wel zien als het licht was. Het huis bestaat eigenlijk uit twee delen. In het huis slapen we (ik heb mijn eigen kamer, happy me), gebruiken we de badkamer en zitten we in de woonkamer als het 's avonds te koud wordt. Dan is er nog de shed, een grote schuur, hier brengen we de meeste tijd door. Door de jaren heen is hier een zithoek gecreëerd en een keuken. Ook al woon je hier afgelegen, alles is er wat je nodig hebt. De elektriciteit wordt opgewekt door zonne-energie en het water is opgeslagen in een grote watertank. Overdag en in de avond is het zo rustig hier, geen auto's die je hoort, alleen de dieren in de omgeving.

Rondom het huis komen nog verschillende dieren voor. Er is een magpie, een possum, kleine lizards, een guana (kleine soort leguaan) en wallaby's. De wallaby's en Kangaroos zitten hier veel in de omgeving. Ik was zo blij toen ik deze voor het eerst in het echt zag en ook nog in het wild. Ja hoor, ik ben echt in Australië.

De dag nadat ik in Coffs Harbour aankwam, het plaatsje waar ik nu woon heet Glenreagh maar we wonen dichterbij Coffs dan bij Glenreagh, kon ik al beginnen met werken. Eigenlijk zou ik de maandag beginnen na het weekend, maar omdat ik er nu al was werd mij gevraagd of ik niet nu al wilde beginnen. Waarom niet. Dus op naar de blueberrie farm. Het werk is zeker niet verkeerd om te doen. Ik word steeds iets sneller in het plukken van de bessen dus dat is fijn. De mensen die er werken zijn ook aardig en geïnteresseerd. Er werken mensen uit verschillende landen. Veel mensen uit Azië zoals uit Hong Kong, Japan, Zuid-Korea, Taiwan, maar ook uit Duitsland, Italië, Engeland, Nederland en Canada. Op de farm zijn er verschillende blokken waarin je werkt, in de blokken staan een aantal rijen met struiken waar blauwe bessen in groeien. Vaak in tweetallen ga je een rij af om alle rijpe bessen te plukken. Ik heb over de afgelopen dagen wel gemerkt dat ik sneller werk als ik muziek op heb staan, gelukkig heeft het meisje met wie ik vaak samenwerk hetzelfde dus dan is dat geen probleem. In de komende periode zullen we vaak 6 dagen in de week werken, van 8:30-16:00. Soms zullen we al om 8 uur beginnen in verband met het warme weer, maar dan stoppen we ook eerder. Na het werk gaan we of naar huis toe, of eerst nog even naar Coffs of Woolgoolga (een ander plaatsje in de buurt) om nog wat boodschappen te doen. 's Avonds dan eerst nog even douchen, eten koken, wat napraten over de dag of andere dingen, soms wat televisie kijken en dan al op tijd weer naar bed.

In het begin moest ik wel een beetje wennen aan de omstandigheden hier, maar na een paar dagen was ik hier al aan gewend. Het enige waar ik nog wel een moet wennen is de douche. Wat kijk ik uit naar een fijne douche haha. Gelukkig is er nog wel WiFi want anders heb ik geen bereik met mijn telefoon, dus ik kan altijd nog iets terugkijken van televisie als ik wil, internet gebruiken, whatsappen, Skypen en dat soort dingen. Ik vermaak me hier wel de komende tijd. In de weekenden heb ik toevallig tot nu toe altijd nog wel iets gehad. In het eerste weekend was er bij Jeffs huis een barbecue (barbie in Aussie) waar ik veel mensen van de farm heb leren kennen. Het tweede weekend was er op vrijdag een feestje bij iemand anders thuis waar verschillende mensen van de farm wonen. Ook was er dit weekend een Indisch festival, the Curryfest, in Woolgoolga. Hier heb ik een heerlijke dag gehad samen met de twee meiden met wie ik samenwoon en met een aantal andere mensen van de farm. Leuke muziek op het festival, optredens en heerlijke Indische curry.

De komende periode staat dus in het teken van farmwork. Het seizoen loopt tot ongeveer mid november, dus ik hoop voor die tijd al een heel eind te zijn met het aftekenen van mijn 88 dagen. Tot die tijd zal ik zeker hier verblijven. En na die tijd? Wie weet, dat zien we dan wel weer.

No Worries

Na de eerste dagen van het Australië avontuur doorgebracht te hebben in Collaroy (een wijk in Sydney die ongeveer 30 minuten van de stad af ligt), ben ik samen met 2 andere meiden naar een hostel in het centrum van Sydney vertrokken. Ik vond het toch wel erg fijn om niet meteen alleen op pad te hoeven gaan en we hebben drie gezellige dagen gehad. Op het moment dat ik dit schrijf zit ik op het vliegveld van Sydney om naar Coffs Harbour te gaan. Ik ga namelijk naar Coffs Harbour omdat ik daar werk heb gevonden. Mijn plan was al toen ik hier kwam om zo snel mogelijk op zoek te gaan naar werk, farm work in dit geval. Ik wilde opzoek naar farm work, omdat ik hierdoor in aanmerking kom voor een second year visa. Ik moet dan 88 dagen gewerkt hebben (vooral fruit picking is een populaire manier om aan deze dagen te komen en is ook wat ik ga doen), als ik deze dagen gewerkt heb mag ik voor mijn 30e nogmaals een working holiday visum aanvragen en mag ik dus nog een jaar in Australië blijven. Coffs Harbour schijnt een mooie plek te zijn en ik ben erg benieuwd hoe het werk gaat bevallen. Ook het weer is er wat beter als in Sydney. Wat kan het hier nog koud worden zeg, dat had ik niet verwacht. Vooral de temperatuurverschillen zijn niet iets om aan te wennen. Maar goed, we hebben echt geluk gehad met het weer sinds we hier aangekomen zijn. Elke dag zon, nauwelijks een wolkje aan de lucht en vooral in de zon is het lekker warm.

De afgelopen drie dagen heb ik ook veel met Milou en Nadian (de twee meiden met wie ik naar Sydney ben gegaan) gedaan. Thanks meiden voor deze top dagen!! De eerste dag dat we maar Sydney gegaan zijn, hebben we de middag heerlijk doorgebracht in the Botanic Gardens. Een heerlijk park en stukje rust middenin Sydney. Na de drukte van afgelopen dagen en constant bezig te zijn geweest, was dit erg fijn. Hier hebben we ook de plannen gemaakt voor de volgende dagen. 's Avonds in het hostel nog wat gedronken en op tijd gaan slapen om de verloren slaap in te halen.

De volgende dag werd het erg mooi weer, 32 graden en volop zon. Daarom besloten we een dagje naar het strand te gaan. We zijn naar Rose Bay geweest. Een mooi, niet te groot en niet te druk strand op 30 minuutjes rijden van Sydney. Hier leken niet veel toeristen te zijn en de meeste mensen die er waren hadden hun hond meegenomen dus er was genoeg te zien. Ondanks dat er best wel een harde wind stond en het zand echt overal zat, hebben we hier een mooie middag gehad. 's Avonds zijn we naar een klein kroegje geweest met alleen maar locals. Een goede tip bleek zo, want we hebben een leuke avond gehad. Daarna nog naar een ander kroegje gegaan waar we niet de enige toeristen zijn. Een geslaagde avond!

Mijn laatste dag in Sydney besloten we de Coastalwalk te gaan doen. Een prachtige wandeling van Bondi Beach naar Coogee Beach van zo'n 2 uur. Nog voor de start van de wandeling kwamen we een jongen uit Zwitserland tegen die is nog meegegaan met de wandeling. Het was een leuke middag, mooie wandeling, veel gelachen en een goede oefening voor het Engels. 's Avonds de backpack weer ingepakt omdat ik de volgende ochtend vroeg op moest staan om naar het vliegveld te gaan. Daarna nog even naar een kroegje geweest waar we de dag ervoor ook waren geweest om de afgelopen dagen af te sluiten.

Ik merk wel dat het Engels praten steeds makkelijker gaat. Natuurlijk moet ik nog wel over de woorden nadenken of wat ik wil zeggen, maar het gaat steeds meer als vanzelf. Sommige momenten kom ik niet eens meer op het Nederlandse woord, maar weet ik alleen het Engelse. Hoe raar is dat. Vooruitgang zal ik het maar noemen haha. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan als ik ga werken. Nu kon ik de afgelopen dagen nog vooral Nederlands praten, maar straks zal het toch meer en meer Engels zijn. We zullen zien hoe dat gaat.

Toen het moment kwam dat ik uit moest checken uit het hostel vond ik het wel erg jammer dat ik wegging. Milou en Nadie gaan verder reizen in het noorden van Australië en ik ga weg voor mijn farm work. Een raar gevoel om in een keer in je eentje verder te moeten gaan. Maar zoals ze hier zeggen no worries. Het komt goed, daar ben ik zeker van.

First week

First week of the journey.

Dinsdag 5 september begon de reis naar Australië. Wat een raar gevoel was het om thuis weg te gaan, niet te weten wanneer ik er weer precies terug zal komen. Thuis ging het nog wel met de spanning, maar eenmaal in de auto begon het toch wel weer op te komen. Op Schiphol eerst inchecken en daarna nog even wat gedronken met pap, mam en Didi. Hierna was het toch echt tijd om afscheid te nemen. Het was emotioneler als gedacht, nog een laatste knuffel, laatste keer omkijken en zwaaien en op naar de douane. Eenmaal door de douane hoefde ik niet lang meer te wachten voordat ik het vliegtuig in kon voor de 11 uur durende vlucht naar Hong Kong. Eenmaal opgestegen had ik tijd om na te denken. Waar ben ik aan begonnen, waarom wilde ik dit, denken aan de mensen die achterblijven. Deze gedachtes gingen al vrij snel weer voorbij en maakte plaats voor nieuwsgierigheid, gezonde spanning en enthousiasme. De vlucht naar Hong Kong vloog letterlijk voorbij. Helaas niet echt kunnen slapen, maar dat zou hopelijk de volgende vlucht wel lukken.

In Hong Kong eerst naar het hostel gebracht om de tas neer te zetten, even op te frissen en om te kleden. Toen de stad in. Mijn eerste gedachte was dat het niet echt was wat ik van Hong Kong verwachtte. Ik verwachtte wolkenkrabbers, veel lichten en reclameborden te zien, maar dit was niet het geval. Pas toen de avond was gevallen kwam de stad goed tot zijn recht zoals ik wel verwacht had, dit was mooi om te zien. Ook overdag nog een mooi punt opgezocht met uitzicht over Hong Kong. Hoewel het voornemen was om wakker te blijven tot de volgende vlucht ben ik toch even een uurtje gaan slapen. Hallo jetlag. Na al wakker te zijn geweest voor +24 uur was dat uurtje slaap meer dan welkom en was de energie er ook weer om nog eventjes voor een laatste keer de stad in te gaan.

Toen was het s avonds tijd voor de laatste vlucht van 9 uur. De hele dag had ik het gevoel nog niet alsof ik al bijna aan de andere kant van de wereld was en dus ook nog niet bijna in Australië. Maar wat kreeg ik er weer veel zin in. Met kriebels in mijn buik stapte ik het vliegtuig. Deze vlucht ging wederom snel voorbij, maar nu heb ik gelukkig ook een paar uurtjes kunnen slapen. Vanuit het vliegtuig heb ik ook al een eerste indruk kunnen krijgen van Australië. De uitgestrekte landschappen, afwisselende natuur. Mooi was dit! En ik kreeg een enorme zin in het avontuur. Wat heb ik er zin in om dit met eigen ogen vanaf de grond te gaan bekijken!

We landen in Sydney met mooi zonnig weer dus de dag begint goed. Ik was erg benieuwd hoe het er bij de douane aan toe ging, aangezien het op het bekende border security erg streng lijkt te zijn. Dit was dus totaal niet het geval. Na een briefje ingevuld te hebben en door de douane te zijn gegaan, hoefde de bagage verder niet meer gecontroleerd te worden en konden we zo doorlopen. Ideaal! Hup, snel de bus in en op naar het hostel. Onderweg naar het hostel hebben we al een mooi zicht gehad op het Opera House en de eerste foto's zijn gemaakt. Eenmaal aangekomen in het hostel eerst even de spullen neergezet op de kamer en vervolgens het Australisch nummer geactiveerd. Daarna nog lekker douchen. Heerlijk na weer zo'n lange vlucht. Later in de middag kregen we nog een welkomstwoordje en nog wat informatie over het programma van de komende dagen. Daarna konden we de winkeltjes in de buurt verkennen en even naar het strand toe. 's Avonds was er een barbeque (barbie) en met een drankje erbij was het een erg gezellige avond. Bij de bbq ook nog een stukje kangoeroevlees geprobeerd, maar dit vond ik niet lekker. Op een gegeven moment kwam de jetlag toch wel om de hoek kijken. Ik geloof dat het toen pas 18:30 uur was. Er was al aangeraden om niet voor 21:00 uur te gaan slapen, dus dat moest nog even een paar uurtjes uitgesteld worden. Dat is uiteindelijk wel gelukt en de eerste nacht best goed kunnen slapen.

De tweede dag in Sydney moesten we al vroeg op staan. Deze dag is de "regeldag". Zo gingen we naar de bank om een rekening te openen en bankpasje op te halen. Naar de taxback om informatie te krijgen over de belasting en het terugvragen hiervan, hebben we een taxfile number aangevraagd (in Nederland het bsn nummer) en als laatste naar de Medicare voor de zorgverzekering. Tussendoor nog heerlijk geluncht in een park midden in het zonnige Sydney. I can get used to this. Nadat alles geregeld was nog even naar de shoppingmall geweest en boodschappen gedaan voor het avondeten. Hierna moesten we met de bus terug naar het hostel. Dat was nog een heel avontuur. De Opal kaart (OV-kaart) werkt erg handig. Het probleem zit hem in de halte waar je uit moet. Deze wordt niet zoals in Nederland aangegeven, maar je moet zelf in de gaten houden wanneer je er uit moet. Maar, het is allemaal goedgekomen. 's Avonds nog wat informatie gehad over Australië en waar wat te doen is. Hier word ik alleen maar enthousiaster van. Ik wil geen keuzes maken, ik wil alles zien. Gelukkig heb ik nog lang genoeg de tijd om even na te denken over het hoe en wat. Deze avond niet zo'n last gehad van de jetlag maar rond een uur of 17:00 wel. Het werd toen toch wel moeilijk om de ogen open te houden. Daarentegen was ik voor het naar bed gaan weer helemaal niet moe. Erg logisch, maar ja.. ik wijt het maar aan de jetlag.

Dag drie in het mooie Australië. Vandaag op tijd op om een dag naar de Blue Mountains te gaan. Dit is een National Park en ligt op ongeveer 2 uur rijden van Sydney af. De naam dankt het park aan de eucalyptusbomen die in het park staan en door het zonlicht een blauwe gloed laten zien. Het park is immens groot, er zijn dan ook verschillende delen in het park waar je naartoe kunt gaan. Wij zijn met de groep naar een gedeelte van het park gegaan waar we de 'Grand canyon Track' hebben gelopen. Een wandeltocht van 2,5 uur met veel (bijna alleen maar) trappen. De hike had niet veel langer moeten duren want de laatste trappen gingen alleen maar stijl omhoog, wat kreeg ik het er toch warm van. De volgende dag behoorlijk wat spierpijn aan overgehouden, maar het was zeker de moeite waard. Alle mooie natuur die je er ziet en steeds opnieuw mooie uitzichten. Dit is zeker iets om naar terug te komen. 's Avonds hebben we met de hele groep pizza gegeten in het hostel en zijn we later op de avond gaan stappen in Manly, een ander gedeelte van Sydney.

De volgende dag stond de Sydney citywalk op het programma. Met de groep en twee mensen van de organisatie hebben we de hele dag Sydney verkent. Vanuit Collaroy, de wijk van Sydney waar ik nu verblijf deze dagen, zijn we met de bus naar Manly gegaan waar we vervolgens op de ferry gestapt zijn om de overtocht naar Sydney te maken. Dit was wederom een mooie tocht en waar we sinds de aankomstdag een goed zicht hadden op het Opera House en hier vlak langs gevaren zijn. Vanuit de ferry zijn we dan ook eerst naar het Opera House gegaan en hebben we hiervan en van the Harbour Bridge foto's kunnen maken. De lunch hebben we doorgebracht in de Botanic Gardens. Een prachtig stuk Sydney, volledig in het groen. Wat een heerlijke plek is dat, hier wil ik ook zeker nog een keer naartoe. Na de lunch konden we nog even genieten van het zonnetje en daarna zijn we naar the Rocks gegaan. Dit is het oudste gedeelte van Sydney en hiervandaan is de stad opgebouwd. Vanuit dit gedeelte van de stad zijn we naar de Darling Harbour gegaan en hebben we hier wat gegeten. De avond verder in het hostel doorgebracht en geprobeerd om op tijd te gaan slapen voor de volgende dag. Surfen!

De laatste dag alweer van het programma. Surfen. Wat was ik hier benieuwd naar. Het lijkt mij lastig maar moet niet onmogelijk zijn. Al vroeg in de ochtend worden we opgehaald en naar de surfspot gebracht. Hier wachten de instructeurs ons op en krijgen we de wetsuits aangewezen. Hierna in tweetallen twee surfboards naar het strand gedragen. Deze waren zwaarder als ik had gedacht. Na een introductie en demonstratie mochten we zelf proberen om vooruit te komen op het board. De golven waren best heftig en ik had dan ook moeite om vooruit het water in te komen. Eenmaal liggend op het board was het lastig om de balans te bewaren waardoor ik regelmatig in het water viel. Het omhoog drukken op het board ging dan nog wel, waardoor je bijna helemaal tot aan het strand meegevoerd werd op de golven. Dat was al een mooi gevoel. Nu nog proberen te staan, dit lukte helaas niet zo goed. Wel een mooie dag gehad, lekker in de zon gezeten en op het water geweest. Heerlijke dag! In de avond nog voor de laatste keer met de groep uiteten. Niet eerst douchen want dan werd het te laat, nee gewoon in de kleren mee die je in de bus aanhad na het surfen. Like real backpackers.

In het hostel eindelijk douchen en daarna heb ik mijn backpack weer ingepakt. Samen met twee andere meiden heb ik een hostel geboekt in Sydney waar ik nog zeker tot komende vrijdag wil blijven om meer van de stad te zien en een beetje bij te komen. Na deze dagen hoop ik iets van farm work (fruit plukken) gevonden te hebben, zodat ik voor mijn second year kan gaan werken als ik deze wil gebruiken en nog even lekker kan sparen.

Een lange blog deze keer, maar veel meegemaakt in zo'n korte tijd. De tijd vliegt echt voorbij en het is een beetje onwerkelijk dat ik vorige week dinsdag pas weg ben gegaan, terwijl het al langer lijkt.Tot nu toe zijn mijn verwachtingen overtroffen en ik heb ongelooflijk veel zin in wat mij de komende tijd nog te wachten staat!

Ready for take off

Morgen is het zo ver. De dag waar ik al die tijd naar uit heb gekeken. Aljarenroep ik dat ik naar Australië wil en nu is het moment dan bijna aangebroken. Een gaaf, onwerkelijk, leuk avontuur, maar toch ook steeds spannender. Gezonde spanningen! Van het moment van de vlucht boeken naar alle voorbereidingen tot het moment van de laatste spullen in de backpack stoppen.. het voelt nog steeds wat onwerkelijk. Nog maar een dag thuis.

De afgelopen tijd stond in het teken van afstuderen, diplomering, twee citytripjes naar Lissabon en London, laatste weken werken op de revalidatie afdeling, dingen regelen, afscheidsfeestjes, voorbereiden en proefpakken. Proefpakken.. dat was nog een hele opgave. Hoe weet je nu of je genoeg, maar niet teveel, mee neemt naar de andere kant van de wereld? Zal ik dat vestje nog meenemen, dat komt misschien nog wel van pas, wat als ik toch iets belangrijks vergeet? Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik het meest belangrijke ingepakt heb.. denk ik. Het inpakken van de backpack was niet het enige dat lastig was/is. Het afscheid nemen en gedag zeggen was ook niet altijd even makkelijk. Het voelt nog wat onwerkelijk om te zeggen tot over een jaar.. een tijd.. wie weet tot wanneer. Ook al heb ik er onwijs veel zin in, ik ben wel erg benieuwd hoe het gaat bevallen en wat ik allemaal ga zien en beleven. Natuurlijk ga ik van het beste uit en denk ik dat het allemaal goed gaat komen!

Morgen. De dag dat het eerste deel van de reis begint. Een 11 uur durende vlucht naar Hong Kong. In Hong Kong heb ik een tussenstop. In deze tijd kan ik van het vliegveld af en de stad in gaan om daar de toerist uit te hangen. Na deze tussenstop gaat het laatste deel van de reis van start. Een 9 uur durende vlucht naar Sydney. Hier kom ik dan donderdag 7 september om 11 uur (lokale tijd) aan, na een reis van bijna 48 uur. Het tijdsverschil is op dit moment +8 uur.

Ik kan mij nog niet voorstellen wat er door mij heen zal gaan als ik dan daar aan kom. Ik denk dat ik het op dat moment nog niet echt kan geloven en dat het besef pas later zal komen. We zullen zien en ik laat het maar over mij heen komen. Eenmaal aangekomen in Sydney zal iemand van de organisatie ons opwachten op het vliegveld. De volgende dagen zullen dan in het teken staan van allerlei zaken regelen, wennen aan de nieuwe omgeving en het verwerken van de jetlag, maar bovendien genieten. Genieten, genieten en genieten. Want dat is iets wat ik zeker ga doen! Nog 1 dag. I'm ready for take off!