3 januari

De dag dat Anouk en ik naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Na een goede vlucht, maar waar we helaas niet naast elkaar zaten, zijn we aangekomen in Auckland. Kia ora, hallo, welkom. Vervolgens moesten we het hostel zien te vinden. Dat blijkt toch wel een behoorlijke uitdaging te zijn zonder internet. Heel even gebruik kunnen maken van de wifi om te kunnen starten, maar vervolgens ‘ouderwets’ kaart moeten lezen. Helaas was het hostel verder weg als wij en Google maps in eerste instantie gedacht hadden. Na een uur lopen met onze backpacks eindelijk bij het hostel aangekomen. Prima hostel om een nachtje te verblijven. In de avond nog wat gegeten bij het naast gelegen hotel en de eerste planning gemaakt voor de eerste dagen. Het besef moet nog een beetje komen maar morgen kan de reis dan echt van start gaan. Zin in!

4 januari
We stonden op met regen, helaas heeft dit de hele dag aangehouden maar desondanks hebben we een goede dag gehad. In de ochtend eerst met de bus naar het vliegveld teruggegaan. Lopen gingen we niet meer doen. Eerst maar een simkaartje gekocht daar om internet te hebben, toch lastig zonder als je moet navigeren en dingen op moet zoeken. Hierna hebben we na lang zoeken een transfer kunnen regelen naar het kantoor van Lucky Rentals. Hier konden we onze campervan voor de komende 4 weken ophalen. Even wennen hoor, rijden in zo’n groot busje maar al gauw aan gewend gelukkig, dus hop.. de weg op, op weg naar onze eerste stop. We reden naar Whangarei. Een plek waarbij je door een korte wandeling bij een prachtige waterval uitkwam. Een goede tussenstop om vervolgens door te rijden naar Paihia, een plek in het noorden van het eiland. Onderweg op zoek gegaan naar een camping. Gelukkig snel eentje gevonden waar ook nog een klein huisje bijstond waar we gebruik konden maken van de keuken en badkamer. Fijn om zo te kunnen starten aan ons avontuur, omdat we toch nog wel wat handigheid moesten krijgen met het indelen van de campervan. Hier hebben we het grootste gedeelte van onze reis door het Noordereiland gepland en een paar tours geboekt. Veel data waren al vol maar we hebben nog wat naar onze zin gevonden. Hier kijken we naar uit!

5 januari
Vroeg uit de veren want we hadden vandaag een drukke dag voor de boeg. Als eerst gingen we naar Cape Brett, hier wilden we een wandeling gaan doen in de ochtend. Toen we gingen moesten we nog ontbijten. Onderweg kwamen langs een meer, dus daar een even gestopt en ontbeten. Heerlijk die vrijheid en echt een geluksmomentje. Eenmaal bij Cape Brett hebben we de wandeling niet meer gemaakt ivm de regen op dat moment, maar wel een deel van de track met de auto kunnen doen. Wat een prachtige natuur is hier! Blij dat we dit toch nog gedeeltelijk mee hebben kunnen pikken. De volgende rit was naar het Waipoua forest. Een rit met erg veel slingerwegen, maar ook weer prachtige natuur. Hier zagen we de Tane Mahuta. Dit betekend lord of the forest. Het is de oudste (2000 jaar) en grootste (14 meter breed, 52 meter hoog) Kauri tree van New-Zealand. Het laatste gedeelte van de dag was een lange rit van 5 uur naar Hamilton. We wisten niet of dat we dit hele stuk wilden rijden, maar eenmaal onderweg toch maar besloten door te rijden. We waren nu toch al onderweg. Een mooie campground gevonden langs een meer. Super om daar (gratis) te kunnen verblijven. We waren beiden wel erg moe aan het eind van deze dag. Nog even een film gekeken in de van en toen gaan slapen.

6 januari
Goedemorgen, wat heerlijk wakker worden met zo’n uitzicht. Het regende wel een klein beetje maar wat een fijn gevoel om je bed uit te komen en meteen zo buiten te staan. Alles opgeruimd en geordend en op naar the Kiwi House in Otorohanga. Dit is een New-Zealand native bird park. Hier hebben we onze eerste (en waarschijnlijk laatste) Kiwi’s gespot. In het wild zijn de kiwi’s namelijk erg lastig om te spotten vanwege de tijden dat ze slapen en actief zijn. In het park verschillende soorten kiwi’s gezien. Wat een grappige beestjes! Erg leuk om ze gezien te hebben! In de middag stond onze eerste tour op het programma. De Waitomo caves. We waren wat aan de vroege kant dus eerst maar weer even een film gekeken. Helaas hadden we daarna een probleempje met de auto... De accu was leeg. Helaas op het kantoor van de cave die dichtbij was kon niemand ons helpen. We moesten de wegenwacht maar bellen. Dit was ons iets te duur, dus maar aan mensen gevraagd of zij startkabels hadden om ons te helpen. Na een behoorlijk aantal mensen gevraagd te hebben, de van achteruit geduwd te hebben, was er dan eindelijk iemand met startkabels die ons heeft geholpen. Wat een held en wat waren we als kinderen zo blij! Gelukkig konden we dus toch nog op tijd bij de tour zijn die we geboekt hadden. Na dit eerste avontuur van de middag weer even terug naar de cave. In dit gebied zijn 3 verschillende tours en caves die je kan bezoeken. Wij hadden gekozen voor de Glowworm cave. In deze grot zitten duizenden glowworms. Na een korte rondleiding door de grot stap je in een boot om dieper de grot in te gaan. Hier zie je aan het plafond duizenden lichtjes. De glowworms. Wat een adembenemend mooi gezicht was dit! Hier werd ik wel even stil van. Prachtig! Eenmaal terug bij de auto even de fingers crossed in de hoop dat de auto nog steeds startte. Ja hoor, gelukkig! Dus we konden de weg weer op. Onderweg werd het weer steeds beter en brak de zon door. Het landschap was nu zelfs nog mooier. Wat een uitzichten. Anouk en ik hebben elkaar regelmatig aangekeken met dezelfde gedachten. Wat is het hier mooi. Met deze uitzichten, lekkere muziek en meezingen gaan we ons alleen al met Eddie prima vermaken. Oja, we hebben onze van Eddie genoemd, klinkt toch leuker en typisch voor ons favoriete liedje van het moment. We wisten dat we de volgende dag in de buurt van Rotorua een geiser wilde bezoeken dus daar op zoek naar een camping. Helaas was de eerste camping niet voor ons omdat we niet de juiste sticker hadden op onze van dus weer zoeken naar een andere camping. Nu nog een mooiere gevonden als eerst en aan een rivier. Top!

7 januari
Vandaag weer een wat drukkere dag. In de ochtend gingen we naar Waiotapu. Hier is, net zoals in Rotorua, een vulkanisch gebied met geisers en warm water bronnen. Deze plek wordt ook wel ‘Thermal Wonderland’ genoemd. In het park een mooie wandeling gemaakt langs verschillende bronnen op. Mooi om te zien en raar om te bedenken wat er onder je voeten allemaal gebeurd qua vulkanische activiteiten. Wat typerend is voor de plek, en voor het vergelijkbare Rotorua, is de zwavellucht die hier is. Je ruikt het al in de auto op weg naar het park en al rijdend door Rotorua. Gelukkig raakte ik er al wel redelijk snel aan gewend, maar wat een sterke geur, bah bah. Vervolgens hebben we net iets naast het park ook nog Lady Knox, een geiser, gezien. Sinds ongeveer 100 jaar hebben ze ontdekt hoe deze geiser ‘uitbarst’. Nu wordt dit elke dag aan het publiek laten zien. Elke dag kan de hoogte en de duur van de uitbarsting verschillen. Soms kan het water tot wel 20 meter hoog komen. Nadat we alles van het park gezien hadden zijn we weer met Eddie op weg gegaan, nu naar Matamata waar we Hobbiton gaan bezoeken (de movieset uit Lord of the rings en the hobbit). Onderweg veranderde het landschap weer. Steeds heuvelachtiger en nog groener. Eenmaal bij de parkeerplaats aangekomen werden we na kort wachten met een bus naar de movie set toegebracht. Een kort introductiefilmpje gezien met wat beelden uit de film, de tourguide ontmoet en toen kon de rondleiding op de set beginnen. Wat leuk om deze plek in het echt te zien! Onder andere de schattige hobbithuisjes (de een nog leuker dan de ander), de kroeg van het dorpje en het feestplein gezien. Zo mooi bewaard gebleven allemaal. Echt heel leuk. Het weer was ondertussen ook helemaal bijgetrokken, dus met de volle zon genieten. Net voordat we gingen nog een klein drankje gedaan in de pub net zoals deze in de film was ingericht. Erg leuk! Op de parkeerplaats hebben we even gezocht naar een campingplaats voor de nacht. Dit was wel een kleine uitdaging, maar het is ons gelukt. Weer een prachtige plek hebben we gevonden direct aan een meer, in een bos. Wat een geluk hebben we tot nu toe gehad met deze plekken. Echt genieten.

8 januari
Lekker rustig wakker worden met het geluid van de vogels om je heen en de opkomende zon. Een mooi begin van de dag en een dag waarop we weer mooie dingen zouden gaan zien. Als eerste zijn we naar het Whakarewarewa forest park gegaan waar we het bekende Blue lake and Green lake gezien hebben. Beiden erg mooi en vanaf een hogergelegen lookout point kon je echt goed het verschil zien tussen de kleuren van beide meren. Vooral the green lake vond ik erg mooi om te zien. Bij de rand van dat meer had je een prachtig uitzicht over het meer met bergen op de achtergrond en bos langs de zijkant van het meer. En natuurlijk de bijzondere kleur van het water. Hierna waren we nog niet klaar met de meren. We zijn doorgereden naar Taupo. Een plaats die bekend staat om zijn meer, de hot water springs en de watersporten die je hier kunt doen. Voordat we hier een kijkje namen eerst een tussenstop gemaakt. Na een wandeling van een uurtje kwamen we uit bij de Huka falls. De bekende waterval van Taupo. Je kan hier aan merken dat de waterval een echte toeristische trekpleister is. Onderweg, met de wandeling naar de waterval toe waren er nog niet zo heel veel mensen, maar eenmaal daar was het een drukte van belang. Wel jammer, want de wandeling er naartoe en de omgeving is ook zeker de moeite waard. Na weer teruggelopen te zijn, een kijkje genomen bij lake Taupo en doorgereden naar de camping. Eenmaal daar besloten we hier twee nachten te blijven. De volgende dag wilden we namelijk een lange hike gaan doen, dus dan hadden we een plek om naartoe terug te komen, waar we konden douchen en ook de was eindelijk weer een keertje konden doen. Ook fijn de we op deze camping ook gebruik konden maken van de keuken. Zo konden we alvast wat voorbereiden zoals het koken van rijst en pasta, dat duurt namelijk wel erg lang op ons kleine gasbrandertje. Alles klaarleggen voor de dag van morgen en lekker gaan slapen. Nou ja, lekker... helaas waren er erg veel muggen onze van ingekomen. Ik denk dat Anouk en ik samen zeker wel 100+ muggen gedood hebben voordat we gingen slapen en nog steeds hadden we ze niet allemaal. Maar ja, we hebben ons best gedaan, proberen een goede nachtrust te pakken want die kunnen we wel gebruiken voor morgen.

9 januari
Niet de beste nachtrust gehad, maar klaar voor de dag. Al vroeg in de ochtend gingen we met een shuttlebusje naar Tongariro National Park toe om hier de Tongariro Alpine Crossing te gaan doen. Deze crossing is 19,4 km lang (met het lopen naar het begin van de track en terug naar de bus kom je net iets boven de 20 km uit) en loopt over mount Tongariro. We waren goed voorbereid. Genoeg eten en drinken mee, zonnebrand, een vest en trui want boven op de berg zou het wel koud zijn, het enige dat we vergeten waren was een petje of zonnebril. Nou, als dat het enige is, dan moet het alsnog wel goed komen. Om 8 uur begonnen we aan de crossing. Het eerste stuk was lekker wandelen door de nog vlakke natuur. Kleine stukjes klimmen maar goed te doen. Langzaam aan zag je de natuur al veranderen, van grote groene vlaktes naar meer zand en meer stenen en rotsen. Na de rustige start kwam het zwaarste gedeelte van de crossing. De klim omhoog. Door middel van korte rechte stukjes maar voornamelijk schuine stukken omhoog lopen en vele trappen zijn we de berg omhoog geklommen. Wat was dit pittig! Gelukkig wel al wat mooie uitzichten gehad wat ook wel als motivatie diende om door te gaan en elkaar om aan te moedigen zijn we er gekomen. Gedachtes gingen van eens maar nooit meer, mijn benen kunnen niet meer, naar wauw wat is dit mooi en dit is het zeker waard. Na deze klim een klein eindje wat rechter kunnen lopen om vervolgens aan de laatste klim te beginnen naar de top van de berg. Deze klim was soms best wel eng. Door de harde wind die er was, losliggende stenen, soms wegschuivende schoenen was het soms wel wat eng. Gelukkig was dit beter aan de top. Wat een uitzicht! Wat mooi! Het eerste deel van de crossing hebben we er gewoon al op zitten, dit hebben we al bereikt. Ik denk echt dat dit een van de beste gevoelens is die je kan hebben. Echt fantastisch. Na de foto’s gemaakt te hebben, nog wat vaker rondgekeken te hebben, zijn we aan de afdaling begonnen. Nou... we dachten dat de klim zwaar was en soms eng, maar de afdaling loog er ook niet om. Er was geen pad waar je op kon lopen, alleen maar losliggend zand en stenen waarlangs je naar beneden kon schuiven. Dus voorzichtig voetje voor voetje naar beneden geschoven. Natuurlijk kon ik dit niet doen zonder uit te schuiven, maar gelukkig snel te herstellen. Wat heerlijk toen we na ongeveer 20 minuten afdalen weer normaal konden lopen. Nog getrakteerd op een aantal mooie meren en mooie uitzichten. De tocht zat er voor ons nog niet op. Na een korte lunchbreak startten we met het laatste deel van de crossing, de ‘echte’ afdaling. Hier zouden we ongeveer 3 uur over doen volgens de map. Dit ging ons niet verkeerd af, maar na 2 uur afdalen begonnen we dit wel te merken aan onze voeten en benen. Wat zullen we morgen spierpijn hebben zeiden we nog tegen elkaar. De laatste 3 km leken het langste te duren. Deze km’s waren gelukkig wel op (redelijk) vlak terrein. Met de laatste motivatie, om voor 15:00 uur binnen te zijn, zijn we op ons normale, maar redelijk snelle tempo, doorgelopen naar het eind. We hebben het gehaald, voor 15:00 waren we binnen. De crossing van 19,4 km hebben we gedaan in 6:45 uur. High five! We did it! We made it! We finished the Tongariro Alpine Crossing! Wat een goed gevoel en wat waren we blij dat we er waren. Snel de bus in en wat waren onze benen ons dankbaar dat ze konden rusten.
Eenmaal terug op de camping helaas niet zo heerlijk kunnen douchen omdat er nauwelijks water was, maar wel de was kunnen doen en toen heerlijk op tijd het bed in met een filmpje.

10 januari
Wat heb ik goed geslapen vannacht. Na de mindere nachtrust van gisteren en de wandeltocht heb ik prima geslapen. In de ochtend lekker de tijd genomen, we hadden geen haast vandaag. Alle was opgeruimd, de van opgeruimd en we waren weer klaar om de weg op te gaan. Vandaag gingen we de Forgotten World Highway doen. Een weg van Taumarunui naar Stratford. Deze weg brengt je langs prachtige bossen, uitzichten door dalen en over heuvels. Kortom prachtige natuur waar je dwars doorheen gaat. De weg is 150 km lang en we hebben hier goed de tijd voor genomen om te genieten van al het moois dat we zagen. Zo hebben we onderweg de mount Damper falls gezien. Dit is met 74 meter de 2e hoogste waterval van het Noordereiland. Ook hebben we voor een paar minuutjes Nieuw-Zeeland verlaten. We waren namelijk Whangamomona binnen gereden. Een republiek binnen Nieuw-Zeeland. Het heeft 15 inwoners en bestaat uit één straat. Hier even een drankje gedronken in het hotel en we hebben hier een stempel kunnen halen voor in ons paspoort. Yes, mijn eerste stempel van de reis is binnen. Wat een leuk klein plaatsje en leuk om het enthousiasme waarmee de inwoners over hun plekje vertellen te zien. Vervolgens zijn we doorgereden naar het eindpunt van de Highway, Stratford. Hier even onze benen gestrekt en wat gegeten en toen naar de camping. Of ja, geen camping maar een open veld met een klein speeltoestel waar je mag camperen. Prima, ons hoor je niet klagen. Morgen is onze laatste dag op het Noordereiland. Dan gaan we naar Wellington waar we met de ferry de overtocht gaan maken naar het Zuidereiland.

11 januari
Onze laatste dag op het Noordereiland. Al op tijd gingen we op pad om nog wat tijd over te houden om Wellington te bekijken voordat we de ferry op zouden gaan. Het was een prima rit naar Wellington toe. Ongeveer 4 uurtjes zijn we onderweg gegaan. Onderweg nog een tussenstop gemaakt op een strand in Waikanae dat iemand ons had aangeraden. Eenmaal in Wellington daar ook nog eventjes rondgekeken en wat winkeltjes binnen gelopen. Na al die dagen in de natuur moesten we wel weer wennen aan de stad! Nog de laatste boodschappen gehaald en toen op naar de ferry. Hier moesten we nog even wachten totdat we de ferry op konden. Maar we hebben ons niet hoeven te vervelen, filmpje er bij en voordat we het wisten mochten we. Nu zit ik op de ferry en maken we de overtocht. Deze zal 3 uur duren. Dan kan de reis op het Zuidereiland gaan beginnen. Iedereen zegt ons dat het Zuidereiland nog mooier is als het Noordereiland. Ik ben benieuwd. We hebben er zin in!