432 days

Na 432 dagen, net iets langer als 14 maanden, is het tijd om naar huis te gaan. Vanavond of eigenlijk vannacht, om 00:05 vlieg ik van JFK airport New York naar Schiphol Amsterdam. De plek waar ik 432 dagen terug het begin van mijn avontuur in het buitenland in gang heb gezet en waar ik nu weer naar terugkeer. Maar voordat het zo ver is, heb ik nog een mooie tijd aan de oostkust van Amerika om op terug te kijken.

Tijdens mijn vlucht van Los Angeles naar Washington DC, the Capitol city, op 31 oktober (dat voelt alweer zo lang geleden) zag ik het landschap al meteen veranderen. Van de droge landschappen en bergen ging ik naar uitgestrekte groene bossen. Prachtig om te zien en het deed me door de weilanden ook wel een beetje aan Nederland denken. Nu wilde ik nog niet teveel vooruit denken maar eerst nog genieten van de komende tijd. In Washington heb ik 2,5 dag doorgebracht. Dit was voor mij ook wel genoeg. In deze tijd heb ik alles gezien wat ik heb willen zien, van het Pentagon tot het Washington monument, world war two memorial en natuurlijk the White house. Een prachtige stad met veel natuur dat overzichtelijk is en zeker een bezoekje waard is. Na Washington DC ging ik met de bus naar de laatste stop van mijn reis, en wat voor eentje!

The Big Apple: New York City,the city that never sleeps.Ik verblijf tijdens mijn week in NYC in een AirBnB in New Jersey. Dit is maar een busrit verwijderd van de stad, waarna ik dus middenin Times Square uitkom. Wauw! Alleen de bus terminal voelt al aan als een vliegveld met zoveel mensen en zoveel verschillende gates waar je naartoe kunt. Eenmaal uit de stad groeit deze indruk alleen maar. Ik zie de eerste drukke kruisingen met typische New York taxi’s en de eerste hoge gebouwen en wolkenkrabbers. Als ik de straat uitloop en op Times Square sta komt het besef wel goed binnen. Ik sta gewoon midden op Times Square. In New York!! Zeker een droom die uitkomt. In New York heb ik echt volop genoten. Van elke dag, van elk uur en elke minuut. Het waren drukke dagen, waarin ik veel heb gezien maar nog lang niet alles. Want wat is er veel te ontdekken in deze stad. De plekken die ik onder andere bezocht heb:

• Rockefeller center en Empire state building: beide op een ander moment van de dag, waardoor ik de stad zowel overdag als in het donker van boven heb kunnen zien. Wat bijzonder! Vooral in het donker voelde het als een speciaal moment. De drukte van de stad beneden je en de rust met de sterren boven je. Wat een contrast maar zo mooi!
• Central Park: een prachtig natuurpark in het midden van de drukke stad. Geen enkele weg, op eentje na, is recht in het park. Dit komt omdat de architecten van het park je echt het gevoel wilde geven dat je een pauze kunt nemen van de stad. De hele stad is namelijk opgebouwd uit blokken. Voornamelijk uit Avenues en streets. Dit maakt het gemakkelijk om te navigeren, maar in het park zou dit zonde zijn. Nu kun je echt lopen waar je wilt zonder te hoeven wachten voor de talloze kruisingen en zonder alle auto’s die je om je heen hoort toeteren. Het park op zich is al mooi met de verschillende wandelpaden en meren, maar nu ik het in de tijd van herfst gezien heb gaf dit toch nóg wat extras aan Central Park en liep ik hier dan ook met een grote glimlach rond.
• 9/11 memorial en museum: kippenvel! Voordat ik naar het museum ging heb ik eerst een kijkje genomen bij Memorial. Op de plek waar in de ochtend van 11 september 2001 de Twin Towers stonden, vindt je nu twee herinneringen pools. Op de zijkanten van deze muren kun je alle namen lezen van de mensen die deze dag zijn overleden. Er was toevallig ook nog een korte herdenkingsdienst voor veteranen die dag en er werd een groep jongeren voorgesteld die de eed van de US Army af zouden leggen en daarmee het leger in zouden treden. Een mooie speech werd hier nog bij gegeven. Als ik ergens achter ben gekomen dan is het wel hoe trots de Amerikanen zijn op hun leger en de hulpverleners. Mooi om te zien! Hierna was het tijd om naar het museum te gaan. Hier heb ik zeker 4 uur lang rondgelopen. Vaak met kippenvel. Van informatie die je krijgt via de audiotour, beelden die je ziet, voorwerpen van de rampplek allemaal was het even boeiend. Wat het meeste indruk op mij heeft gemaakt waren de geluidsfragmenten. In verschillende ruimtes kon je luisteren naar een aantal stemmen. Stemmen van mensen die de aanslag hebben overleefd of er zijn omgekomen maar waarvan voicemails of radiogesprekken opgenomen zijn. Hier wordt je dan toch wel even stil van. Zo verliet ik dan ook na een paar uur het museum en kon ik het allemaal laten bezinken. Je kent natuurlijk wel de verhalen maar zo op deze plek en met al deze (ook wel nieuwe) informatie komt het allemaal opnieuw binnen. Zeker de moeite waard en een van mijn hoogtepunten van New York.
• Landmark Cruise: een van de leukste/mooiste activiteiten die ik heb ondernomen. Om half 4 in de middag vertrok de boot van Midtown Manhattan richting Lower Manhattan. Dit gaf een prachtig uitzicht over de skyline! Hier heb ik dan ook (te)veel foto’s gemaakt. Ook zag ik hier dan eindelijk de Statue of Liberty. Na hier weer omgekeerd te zijn is de boot verder gevaren naar de andere kant van Lower Manhattan. We begonnen namelijk aan de kant met uitzicht op New Jersey en kregen nu uitzicht op Brooklyn en Queens. Ook konden we geen beter zicht krijgen op de Brooklyn Bridge waar we onderdoor gevaren zijn. Op de terugweg ging de zon al onder. Waar ik van tevoren nog niet eens over na had gedacht dat het rond kwart voor 5 al donker werd, gaf meteen een nieuwe blik op Manhattan. Vooral de skyline gaf nu prachtige kleuren. Wat eerder blauw/grijzig was, veranderde nu in een wat rode kleur en later leek het zelfs soms goud te zijn. Prachtig! En wat een geweldige manier om de tijd in New York af te sluiten.

Ik kan wel zeggen dat ik in New York een bijzondere tijd heb beleefd. The city that never sleeps en altijd wel iets te beleven is. De stad die ik al in beginnende kerstsfeer heb mogen zien. Met kerststalletjes, schaatsbanen en versierde etalages door de stad heen. Je kon me hier niet blijer mee maken want dit is iets wat ik graag wilde zien. Een stad waar ik al veel van heb gezien, maar nog lang niet alles wat ik eigenlijk had gewild. Daarvoor is de stad simpelweg te groot, maar ik zou hier zeker terug willen komen.

New York, is ook de stad waar ik mijn avontuur nu afsluit. Wat begon op Schiphol met een vlucht naar Australië (Sydney). Waar ik een geweldige tijd heb gehad, fantastische mensen heb ontmoet en de meest ongelooflijke, memorabele reis heb gemaakt met Anouk waarbij we ook nog naar Nieuw-Zeeland zijn geweest. Later van Melbourne naar Los Angeles in de Verenigde Staten gevlogen waar ik voor het eerst sinds een jaar weer familie zag en bij Edwin en zijn vriendin kon blijven. Mooie steden aan de westkust heb bezocht en de meest mooie national parken en als afsluiter nog naar de oostkust voor Washington en als hoogtepunt New York City. Als ik dit zo op schrijf kan ik bijna niet geloven wat ik de afgelopen 14 maanden allemaal heb gezien. Ik ben hier onwijs dankbaar voor en wil iedereen super graag bedanken voor alle mooie, lieve berichtjes die ik heb gekregen. Wat kijk ik er nu naar uit om naar huis te gaan. De uren heb ik de afgelopen tijd afgeteld en vannacht is het zo ver. Om 00:05 zal ik vanaf New York naar Amsterdam vliegen om daar, na 432 dagen, om (Nederlandse tijd) 13:00 uur aan te komen. Met een grote lach op mijn gezicht stap ik het vliegtuig in en hoop ik dat de vlucht snel voorbij gaat zodat ik iedereen weer gauw kan zien. Tot snel!

Liefs Devi

San Francisco

Mijn laatste bestemming van de westkust is San Francisco. In deze stad had ik in eerste instantie 6 nachtjes geboekt in het Adelaide hostel, maar na een aantal dagen had ik besloten nog een paar nachtjes langer te blijven. De locatie van het hostel was echt perfect. Het hostel lag als het ware om de hoek van Union Square. Daardoor waren veel bezienswaardigheden voor mij binnen loop afstand en het was er redelijk makkelijk om te navigeren. Na een busreis van 8 uur was ik eindelijk vanuit Los Angeles in het begin van de avond aangekomen in San Francisco, the City of Gold. Na de busreis was ik redelijk gesloopt en had ik gedacht een rustige avond te hebben. Na aankomst in het hostel veranderde dit echter al snel en ben ik met drie andere meiden, uit Argentinië, Italië en China, de stad ingegaan om wat drankjes te doen. Deze avond was al meteen erg leuk. Het Italiaans meisje bleef wat langer dan de andere twee meiden en met haar heb ik later dan nog een dag door de stad rondgelopen en weer nieuwe delen ontdekt. Want wat is de stad groot en is er veel te ontdekken! Niet zijn er alleen nieuwe plaatsen te ontdekken maar ontmoet ik ook leuke mensen, niet alleen uit het hostel maar bijvoorbeeld ook bij de Painted Ladies.

De eerste dag dat ik op pad ging ben ik naar de Painted Ladies gelopen, bekend van de televisieshow Full House. Al snel zag ik hier een man die met een zwaar bepakte fiets het park ingelopen kwam en bleek dat hij helemaal vanuit Washington DC (oostkust) naar San Francisco heeft gefietst. Een bijzonder verhaal om te horen. Vanaf de Painted Ladies had ik het park tegenover de huizen een mooi uitzicht op de stad. In de avond ben ik nog naar Chinatown geweest. Deze lag dicht bij het hostel en volgens veel mensen was het leuk om hier naartoe te gaan. Chinatown in San Francisco blijkt de oudste en grootste van Amerika te zijn en daardoor verwachtte ik er veel van. Ik verwachtte mooi aangeklede straten, leuke winkels en restaurantjes, maar misschien nog wel het meest een prettige sfeer. Dit viel mij allemaal een beetje tegen. Chinatown is inderdaad groot, maar het voelde voor mij ook wat viezig, veel kitscherige winkels, druk en niet de fijne sfeer die ik verwachtte maar het voelde een beetje achtergesteld. Niet mijn favoriete gedeelte van de stad, maar wel leuk om gezien te hebben.

Wat mij een stuk beter is bevallen is het gebied rondom Fisherman's warf en de pieren aan de kade. Van Cupid's span dichtbij de Bay bridge, een tussenstop bij pier 39 tot aan Fisherman's warf. Er is hier genoeg te zien en er hing voor mij ook een heerlijk sfeertje. Bij Pier 39 was het druk, maar hier voelde het niet vervelend. Er zijn hier veel verschillende (souvenier)winkeltjes en restaurantjes waar veel mensen genieten van iets lekkers en een vakantiesfeertje heerst. Lekker om daar rond te lopen. Een klein eindje verderop is de Fisherman's warf. Een gebied met veel winkels, restaurants en dingen om te doen en waar ook regelmatig straatartiesten te vinden waren. De straten zijn relatief schoon en ook hier is er een prettige sfeer. In de hoofdstraat zit een bekende bakkerij, de Boudin Sourdough. Een bekend gerecht dat zij hebben is soep geserveerd in een bol sourdough bread. Ook verkopen zijn sourdough brood in allerlei vormen, maten en figuren. Het leuke daaraan is dat je vanuit buiten dan ook een kijkje kunt nemen in de bakkerij waar de mensen op dat moment aan het werk zijn. Bij de warf is er naast de hartige tentjes, restaurants waar ze (hoe kan het ook anders zo dicht bij de zee) veel vis verkopen, ook iets te vinden voor de zoetekauw. Ook een redelijk populaire plek is Ghirardelli Square. Een plein omringd door verschillende gebouwen en winkeltjes van de Ghirardelli chocolate factory. Na al flink gelopen te hebben door de heuvelachtige stad had ik hier wel een lekker ijsje verdiend dacht ik zo. Heerlijk in het zonnetje, top!

Naast de levendige warf is er ook het bekende Pier 33. Vanaf deze pier kun je met een tour naar het bekende Alcatraz vertrekken. Alcatraz is een eiland op ongeveer 2 km afstand van de kust en is vooral bekend om de gevangenis die hier in gebruik was tot in 1963. Daarnaast is hier een uitbraak geweest in 1962 waarvan de gevangenen nog steeds niet gevonden zijn en hier later ook een film over is gemaakt. In eerste instantie had ik niet gepland om hier naartoe te gaan, maar na verschillende aanraders toch gedaan. En wat ben ik blij dat ik dit gedaan heb! In de middag ben ik naar het eiland gegaan en pas na zonsondergang kwam ik weer terug in de stad. Als je met de ferry eenmaal op het eiland bent heb je de vrijheid om zelf rond te lopen, kun je een korte film kijken over de geschiedenis van Alcatraz Island en heb je ook een Audiotour die je kunt volgen. Met deze tour krijg je uitleg over de verschillende vertrekken in de gevangenis, bijvoorbeeld over de eetzaal waar zelfs nog het laatste menu te zien is van de dag dat de gevangenis sloot, tot de gangen met cellen en de isolatiecellen. Een erg indrukwekkende tour waarvan ik denk dat het zeker de moeite waard is. Ook had ik hier het geluk dat er nog een demonstratie was van het openen en sluiten van de celdeuren. Wat een kabaal geeft dat in een doodstille gevangenis en het voegt ook wat toe aan de belevenis hierbinnen.

Naast alle gebouwen en de pier heeft de stad ook nog genoeg te bieden qua natuur. Zo heb ik bijvoorbeeld het Golden Gate Park bezocht. Een park dat zelfs nog groter is dan Central Park in New York en wat dan ook zeker wel even duurt om van het begin naar het eind van het park te lopen. In het park zijn musea te vinden, mooie vijvers en meren, bruggen met waterval en zelfs een Nederlandse windmolen. Aan het eind van het park werd ik getrakteerd met een mooi uitzicht vanaf de duinen op het strand. Hier heb ik even gezeten en genoten van het geluid van de zee voordat ik verder liep want ik wilde nog wat verder richting de Golden Gate Bridge. Ik ben gelopen via Lands End. Hier liep een erg mooi pad langs de oceaan met uitzichten op de kliffen en rotsen, door de bossen en kwam uiteindelijk uit bij Eagles Point. In eerste instantie had ik door willen lopen richting de Bridge maar kwam er achter dat het toch wat verder was als gedacht. Daarom ben ik bij Eagles Point gebleven om de zonsondergang te kijken met zicht op de brug, wat vanzelfsprekend erg bijzonder was.

Een andere dag ben ik teruggegaan naar de Golden Gate Bridge. Ik had wel al verwacht deze groot was, maar pas als je er zelf opstaat realiseer je je hoe hoog en hoe groot de brug daadwerkelijk is. Na 2,7 km de winderige brug overgestoken te zijn had ik vanuit weer een ander punt een prachtig uitzicht op de brug. Deze keer niet met de bergen achter de brug, maar met de stad. Na nog een heuvel opgelopen te zijn had ik een nog mooier uitzicht dan daarvoor. Is dat mogelijk? Ja, blijkbaar wel. Langzaamaan vormde zich er een wolk om de brug heen wat het nog wat specialer maakte. Terug liep ik dan ook even door en met mijn hoofd letterlijk in de wolken. Op dat moment bedacht ik mij dan ook hoe gelukkig ik op dat moment was en hoe dankbaar ik ben voor alle mooie plaatsen die ik gezien heb en mooie mensen ik heb ontmoet.

Ondertussen ben ik alweer bijna twee maanden in Amerika en heb ik nog iets minder dan twee weken te gaan voordat ik weer naar huis ga. Nog twee bestemmingen, Washington DC en New York City. Ondertussen kijk ik ook meer en meer uit om naar huis te gaan nu het steeds dichterbij komt. Nog even volop genieten van al het moois en het avontuur voordat ik iedereen weer een dikke knuffel kan geven!

Westcoast of America

Het is alweer een maand geleden dat ik in Amerika aankwam. In Los Angeles, the City of Angels. Na een behoorlijk lange vlucht van 14 uur stapte ik dan eindelijk op Amerikaanse bodem. Nadat het toch allemaal wat langer duurde als verwacht bij de douane kon ik dan eindelijk verder en zag ik Edwin. Wat fijn om na een jaar weer familie te zien! De tijd in LA heb ik bij Edwin en zijn vriendin Sandra doorgebracht die hier wonen. Leuk om te zien hoe zij hier leven en ze hebben mij veel van de omgeving laten zien. Mijn eerste indrukken, wat is het hier groot, het is niet overal even schoon en meer daklozen als dat ik verwacht had. Maar.. aan de andere kant is LA ook een fijne stad. Het is ruim, het weer aangenaam en lekker zomers en de omgeving is prachtig. Meteen al de eerste avond naar een soort Foodfestival geweest. Vergelijkbaar met de foodtruck festival in Nederland maar het zou Amerika niet zijn als het groter zou zijn. Doe er nog maar een klein marktje bij en nog wat attracties, bij een paarden racebaan en dan is het plaatje compleet. Ook zijn er hier in de omgeving veel verschillende hikes die je kunt doen. Deze zijn in verschillende plaatsen in de stad waardoor elke wandeling weer anders was en weer opnieuw genieten van al het moois.

Na bijna twee weekjes was het voor mij tijd om verder te gaan. Mijn eerstvolgende stop was langs de oostkust naar beneden naar San Diego, America's finest city. En fine was het zeker. Vergeleken met Los Angeles vond ik de stad kleiner, waardoor je gemakkelijk ergens naartoe kon lopen. Wat mij ook erg opviel was dat de stad minder daklozen had en dat de stad schoner was. Dat voelde wel erg fijn en ook veilig. Ik had een hostel geboekt dichtbij the Gaslamp quarter. Een levendige wijk met veel restaurantjes en winkels dat vooral 's avonds tot leven komt. Ook ben ik hier naar Balboa Park geweest. Een prachtig park in Spaanse stijl waar een ontspannen sfeertje hing. Ook ben ik hier naar de San Diego Zoo geweest. Deze is een paar jaar geleden bekroond tot Worlds Best Zoo. Hier was ik dan wel benieuwd naar geworden. De zoo was echt een stuk groter dan verwacht. Zoveel verschillende dieren, mooi aangekleed en verschillende wandelpaden die zo aangelegd waren dat je een grote diversiteit aan dieren zag, maakte dat ik hier een hele middag rond heb gelopen. Een mooie, leuke dag en een grote aanrader. In San Diego ben ik maar een paar dagen gebleven. Ik had nog wel iets langer willen blijven achteraf, maar ik had mijn volgende trip al gepland staan.

In ongeveer 6 uurtjes kwam ik met de bus aan in hartje Las Vegas, Sin City. Wauw! Wat een eerste indruk. Na een aantal uur door een uitgestrekt landschap te hebben gereden verscheen in de verte Las Vegas. Een grote stad omgeven door bergen. Wat mooi! De hotels waren zelfs nog groter als ik mij voor kon stellen en ik had er dan ook veel zin in om de stad te gaan ontdekken. Voor de eerste nachten had ik een AirBnB geboekt net buiten de stad. Na de lange busreis was ik wel een beetje gaar dus ben ik hier snel naartoe gegaan en heb ik gekeken wat ik de komende dagen wil doen. Ik wist wel al dat ik verschillende National Parken wilde bezoeken terwijl ik hier was en via Groupon heb ik een paar mooie tours gevonden.
- Grand Canyon: mijn eerste tour. Een erg lange dag vanwege de lange reistijd maar wat was het het waard! Zo bijzonder om deze canyon te zien. Na een klein stukje lopen vanaf de parkeerplaats sta je dan in een keer voor de canyon. Zo groot, mooie kleuren en bovenal zo stil. Gelukkig kregen we de optie om van het ene uitkijkpunt naar het andere te lopen, waardoor we nog meer van de canyon konden zien. Dat was het dubbel en dwars waard. Zo speciaal. Een erg gave, geslaagde eerste tour.
- Antelope Canyon en Horseshoe Bend: met een klein gezelschap gingen we eerst op weg naar horseshoe bend. Een adembenemende uitzicht op de Colorado river waar miljoenen jaar geleden langzaam de vorm van een horseshoe (hoefijzer) ontstaan is in de rotsen. Na ontzettend veel foto's gemaakt te hebben gemaakt gingen we op pad naar de tweede stop. Eentje waar ik erg veel naar uit heb gekeken. Antelope Canyon. Er zijn twee canyon's hier, de zogenoemde Upper en Lower canyon. Ik ben naar de Lower canyon geweest. Deze canyon is ontstaan door erosie in het zandsteen als gevolg van wind en water/modderstromen. Door middel van trappen konden we naar de bodem van de canyon. De combinatie van het zandsteen en het licht wat naar binnen komt is erg bijzonder. Zo mooi was het. Ik heb nog nooit zoiets gezien en keek mijn ogen uit. Jammer was het dan ook toen we bij het eind van de canyon kwamen en er boven weer uitkwamen. Dan kijk je om en zie je totaal niets meer van de canyon. Vreemd hoe het zo kan verdwijnen in de omgeving terwijl er op de bodem zo'n andere wereld lijkt te zijn.
- Zion National Park en Bryce Canyon: de laatste tour die ik gepland heb ging naar twee verschillende locaties. Veel tours gingen maar naar een van de twee toe, maar omdat ik ze toch wel allebei heel graag wilde zien (onder het mom van ik ben er nu, dus nu moet ik de kans nemen) was ik blij een tour te vinden die beide plekken aanbood. Beide locaties waren totaal verschillend. Zion is mij het meest bijgebleven om de verschillende landschappen (van hoog naar laag, van kale omgeving naar bosrijke omgeving, van rood gesteente tot grijs) en ook hier weer de grootte van het park. Daarnaast was Bryce Canyon, op maar anderhalf uur rijden, weer totaal anders. Het lijkt op niets op wat ik bij de Grand Canyon had gezien. De kleuren waren neutraler (zandkleurig, wit, aardekleuren) en de structuur was ook totaal anders en leek meer op kleine torentjes die opgestapeld waren. Ook hier zag ik door middel van een korte wandeling weer telkens nieuwe aanzichten op de mooie canyon. En met de zonsondergang erbij was het nog mooier.

Na al deze tours was ik wel toe aan wat ontspanning en heb ik mijzelf ingecheckt bij een hotel op de strip. Ja, ook ik wil deze gekte wel eens meemaken. Het hotel waar ik verbleef was het Circus Circus hotel. Wat een hotel. Zoiets heb ik nog nooit gezien. Zoals alle hotels in Las Vegas en op de strip wel groot zijn, heeft dit hotel er zelfs nog een kleine attractiepark erbij, twee grote zwembaden, een casino (kan natuurlijk niet missen), verschillende gedeeltes in het hotel met gokmachines, een weddingchapel, winkeltjes, massageruimtes, fitness en een behoorlijk aantal restaurants. Ik heb hier mijn ogen uitgekeken wat zich allemaal in een hotel kan bevinden. Het fijne was ook de locatie op de strip waardoor je er 's avonds makkelijk uitkon en de strip kon gaan verkennen. Naast het hotel waar genoeg te beleven is, heb ik op de strip ook mijn ogen uitgekeken. Het ene hotel nog groter dan het andere, shows met fonteinen en vuur en overal lichtjes. Een andere nickname voor Las Vegas is dan ook wel City of Lights en ik snap wel waarom, het is echt overal. Van tevoren had ik verwacht dat ik Vegas misschien wel leuk zou vinden, maar ik heb het hier echt goed naar mijn zin gehad en zou hier graag nog eens terugkomen. 

Het verhaal is langer geworden als ik had verwacht, maar ongelooflijk als ik er aan denk wat ik in zo'n korte tijd allemaal alweer heb meegemaakt. Naast California heb ik dus mede door de andere steden en tours nu ook voet gezet in Nevada, Arizona en Utah.
Al een maand in Amerika en nog ongeveer een maandje te gaan voordat ik weer naar huis toe ga. De tijd gaat snel, maar hoe dichterbij het komt, hoe meer ik er ook weer naar uit kijk om naar huis te gaan en iedereen weer te zien. Ik heb er zin in! Ik ben benieuwd wat de komende tijd mij nog gaat brengen en ga er dan ook volop van genieten! 

From one side of the world to the other

Op het moment zit ik te wachten op het vliegtuig naar Los Angeles, USA. Wat heb ik daar veel zin in. Wel een heel vreemd gevoel om Australië achter me te laten na een jaar hier te zijn geweest, maar ik weet dat ik terug kom.

De afgelopen vier maanden stonden in het teken van werken. In Sydney, waar ik twee maanden gewoon en gewerkt heb in een lunchroom. En van de stad ging ik terug naar een countrytown in the Snowy Mountains. Wat heb ik in beide plaatsen nog een leuke tijd gehad, maar toch heeft de laatste een extra speciaal plaatsje. Wat een leuke mensen ontmoet daar en een bijzondere werkervaring opgedaan.

Ik kijk terug op een geweldig jaar. Wat begon met een hoop onzekerheid ben ik hier als persoon gegroeid en heb ik de meest fantastische tijd gehad. Mooie herinneringen gemaakt en leuke mensen ontmoet. Ik kan nu al zeggen dat ik uit kijk naar een volgend jaar in Australië en hopelijk laat dat niet al te lang op zich wachten.

Zelfs na Australië ben ik nog niet klaar met reizen. Ik wil meer zien en beleven. Daarom.. mijn volgende stop; Amerika. Wat ben ik hier benieuwd naar hoe het zal zijn in vergelijking met Australië. Na Los Angeles waar ik mijn neef en zijn vriendin op zoek wil ik waarschijnlijk meer zien van de westkust. Maar hoe of wat precies? Nog geen idee. Dat zie ik gaandeweg wel. Wat ik wel weet, ik eindig mijn reis in New York. The city that never sleeps. Vanuit NY zal ik dan 10 november het vliegtuig pakken naar Nederland. Ja, echt waar, ik kom terug voor een bezoekje thuis. Hier kijk ik zo erg naar uit! Maar eerst nog genieten van een mooie tijd in Amerika. Off to the other side of the world again.

Iedereen bedankt voor alle leuke en lieve berichtjes terwijl ik hier in Australië zit. Als ik in Amerika ben zal ik zeker ook nog mijn belevenissen op blijven schrijven.

East coast

Het is alweer een tijdje geleden dat ik een reisverhaal gepost heb, maar ik heb zeker niet stilgezeten. In 2 maanden tijd hebben Anouk en ik de oostkust van Australië afgereisd en wat was het mooi!

Na bijna een week door de hitte en de dessert van Australië te hebben gereden kwam we aan in Cairns. Een stadje in de tropische staat Queensland. Wat een verschil al meteen qua omgeving. Groene omgeving, heuvels en bergen, rivieren, het lijkt niets op de outback. Ook was de luchtvochtigheid wel even wennen, dankzij het regenseizoen niet de meest ideale tijd om hier te zijn, maar evengoed mooi.

Eerst even bijgekomen van de lange ritten van de afgelopen week en Cairns verkend. Ik had verwacht dat het groter was, maar toch wel een leuk stadje. Ook hebben we hier een paar uurtjes aan de lagoon doorgebracht. In tegenstelling tot de meeste plaatsen aan de oostkust kun je in Cairns niet in de zee zwemmen aangezien hier kwallen zitten die giftig voor je zijn en de kans op krokodillen. Die wil je niet tegen komen. Daarom is er gelukkig en heel fijn de lagoon. Een plaats bij de zee, maar afgeschermd waar je kunt zwemmen en ‘op het strand’ kunt liggen. Heerlijk!

Voordat wij Cairns wilden verlaten stond er nog een ding op ons to do lijstje. Scubadiving bij het great barrier reef. Erg eng vond ik het, zelfs het snorkelen, maar dankzij Anouk kan ik zeggen, I did it! En wat was het gaaf! Na de stingersuits (soort wetsuit dat je beschermt tegen de steken van kwallen) mochten we een snorkel pakken en het water in. Ik vond het vooral eng om onderwater te moeten ademen, maar na aanmoedigingen van Anouk heb ik het toch gedaan. En wat was het snorkelen mooi! Ik kreeg steeds wat meer zin in het duiken, maar het was nog steeds spannend. Na een tijdje werden wij bij de instructeurs geroepen en was het onze beurt. Hup, al het equipment op de rug, bril weer op en de flippers aan. Even wennen aan het ademen door dit mondstuk, een paar veiligheidsskills oefenen en daar gingen we. Langzaamaan merkte ik dat ik meer gin relaxen en ook rustiger ging ademen. Steeds meer kon ik van de omgeving genieten en van het feit dat ik aan het duiken was in het great barrier reef. Na afloop waren we dan ook beiden erg enthousiast en het heeft me zelf aan het nadenken gezet om misschien mijn padi (duikbrevet) te willen halen. Wie weet. Ooit. Na afloop nog mooie foto’s al bewijs kunnen krijgen. Yes! Zo mooi was het, I would do it again!

Nadat we gedoken hadden gingen we naar onze volgende bestemming. Daintree National Park and Cape Tribulation. Hier hebben we, de dag dat we het NP in gingen, nog geluk gehad met het weer. Met het zonnetje boven ons hoofd, konden we genieten van het mooie rainforest dat Queensland ons te bieden had. Prachtig! Helaas konden we geen krokodillen spotten omdat de rivier hier te hoog voor stond, maar wel erg mooie natuur gezien. Toen we het rainforest verlieten begon het te regenen en de drie dagen die hierop volgden is het nauwelijks gestopt. Dit zorgde ervoor dat in de omgeving waar wij waren (Cairns en Innesfail) campingplaatsen waren ondergelopen en wegen waren afgesloten. Toen we de kans hadden zijn we snel doorgereden richting Mission Beach. Hier hadden we namelijk onze skydive gepland staan en die wilden we toch niet missen.

The big day arrived, time to skydive. Het weer in de ochtend was niet goed genoeg om meteen de lucht in te gaan, dus na een aantal uur wachten kregen we dan toch nog groen licht. Het weer was dusdanig opgeklaard dat we toch de sprong konden gaan wagen. Na de instructeur ontmoet te hebben met wie ik zou springen (lees aan wie ik vast zit tijdens het springen) kreeg ik het harnas aan en konden we bijna de bus in naar het vliegveldje. Maar eerst nog even een kort filmpje, want ja, natuurlijk moest de hele ervaring vastgelegd worden. Vanaf het moment dat we de bus instapte ging het allemaal snel. Bus in, bus uit, foto voor het vliegtuig, vliegtuig in, vastgemaakt worden en hup, naar voren schuiven omdat het je beurt was om te gaan springen. Hmm.. toch wel even spannend maar veel zin in. Het engste moment was toch wel om buiten het vliegtuig te hangen, wachten totdat je ging. Na de eerste seconden gesprongen te zijn kon ik gaan genieten. Wel redelijk wat bewolking maar wat was het mooi. De verassing onder de wolken heet Mission Beach en stond op ons te wachten. Na flink wat keren rondgedraaid te zijn en goed rondgekeken te hebben kwam het strand alweer snel dichterbij. Te snel kan ik wel zeggen. Wat een mooie ervaring was het! Helaas niet zo zonnig als we gehoopt hadden, maar nog steeds wel goed zicht gehad. Ik zou het nog eens doen! Later toen we de foto’s en het filmpje kregen hier nog goed om kunnen lachen, zeker leuk om te hebben! Wat een top dag en een super ervaring was dit. Voor herhaling vatbaar!

Na de adrenaline kick van de skydive stonden er een paar relaxte dagen op ons te wachten. Twee nachten gingen we verblijven op Magnetic Island. Vanuit Townsville zijn we hier met de ferry naartoe gegaan. Binnen een half uurtje stonden we op een klein paradijsje. Zo mooi! Ook het hostel waar we verbleven, leek niets op andere hostels die we zo ver gezien hadden. Kleine bungalows en huisjes waar je sliep, een bar met een soort restaurantje, een zwembad en dat direct aan het strand. Wauw. Deze dagen hebben Anouk en ik niet veel gedaan. Lekker tot rust gekomen, slapen in een normaal bed sinds anderhalve maand, genietend van de zon en tussendoor lekker zwemmen. Heerlijk! Hier waren we toch even aan toe! Na deze dagen waren we dan ook lekker uitgerust en klaar om onze reis langs de oostkust te gaan vervolgen. Eigenlijk hadden we eerst naar de Whitsundays willen gaan, na Magnetic Island, maar omdat de tour die we wilden boeken vol zat hebben we dit moeten verschuiven. Hier komen we later voor terug. Eerst gaan we op weg naar Fraser Island, het grootste zandeiland van Australië.

Na een paar dagen kwamen we aan bij Rainbow Beach. Vanuit deze plaats vertrok onze tour naar Fraser Island. Twee nachten en drie dagen gingen we op het eiland doorbrengen. Met in totaal vier auto’s (4 wheel drives) gingen we op pad. Natuurlijk mochten we zelf ook een poging wagen en de auto besturen. Toch nog wel een uitdaging in het begin op het zand maar wat was het leuk! Lastig soms, omdat je in elkaars sporen moest rijden en de auto zich dan zelf leek te besturen, leuk omdat je op bepaalde plekken met 80 km per uur over het strand kan crossen met de zee direct naast je! Helaas niet alleen maar geluk gehad deze dagen. Twee auto’s die het begaven en een truck die de weg blokkeerde waren even kleine dipjes, maar dat is wel weer gecompenseerd met de leuke mensen die we hebben leren kennen en de mooie plaatsen op het eiland die we hebben bezocht zoals de Champagne Pools, Eli’s Creek, Lake Garawongera en mijn favoriet van de tour; Lake Mackenzie. Een prachtig meer met wit zand en kristalhelder blauw water. Super mooi! Alles samen was het een geslaagd tour.

Na Fraser Island stond de Whitsundays op ons te wachten. We hadden ongeveer twee weken de tijd om een afstand van bijna 1000 km af te leggen. Prima te doen dus. We hebben er ook lekker de tijd voor genomen en onderweg verschillende plaatsen bezocht zoals; Hervey Bay, Bundaberg, Agnes Water, 1770, Mackay en als laatste Airlie Beach.

Eenmaal in Airlie Beach aangekomen was het tijd om naar de Whitsundays te gaan. Gelukkig hadden we de dag voordat we gingen groen licht gekregen dat de tour doorging. Lijkt vanzelfsprekend dat de tour natuurlijk doorgaat, maar de week voorafgaand aan onze dag van vertrek is er een cycloon langs de kust getrokken die ervoor heeft gezorgd dat alle tours voor die week afgelast waren vanwege het slechte weer. Maar wij hebben dus geluk gehad, yes! Wij gingen mee met de Avatar tour. Een boot die vergelijkbaar is met een catamaran en niet te druk was, namelijk 26 mensen aan boord. We kwamen er al snel achter dat we echt een hele leuke groep hadden en het contact was dan ook snel gemaakt. Met deze mensen gaan we een leuk weekend beleven. De eerste dag van de tour hebben we helaas nog wel een beetje regen gehad. Desondanks hebben we in een baai van een van de eilanden wel een aboriginal cave kunnen bezoeken en een waterval. Wel was het er erg slipperig, maar leuk om te zien. Deze avond kregen we te horen dat we vanwege het weer misschien niet naar Whitehaven beach konden gaan. Dit was echt heel erg balen om te horen en wel een moodkiller. Hopen op het beste. En dat heeft geholpen. Toen we opstonden was de lucht mooi blauw met enkele wolken. Wauw, of beter als we durfden te hopen. Zelfs de crew was verrast. Dus hop, snel naar Whithaven Beach. Daar aangekomen kwamen we na een korte wandeling aan bij het lookout point. Wauw! Prachtig! Ook al was het water niet zo blauw als normaal door de cycloon (het zou waarschijnlijk nog wel 2 weken duren voordat het water weer ‘schoon’ was), was het prachtig. Nu zagen we Whithaven met verschillende kleuren en nog steeds was het super. Lekker het zonnetje erbij en genieten. Ook het strand was echt super mooi. Wat een geluk dat we er toch konden komen en daarbij nog mooi weer hadden. Hoe gelukkig kun je op dat moment zijn! Na een paar uurtjes daar doorgebracht te hebben gingen we de boot weer op en zijn we naar verschillende plekken gegaan om te gaan snorkelen. Stingersuits (wetsuits) aan, snorkels op en gaan. Hier hebben we mooi koraal gezien in veel verschillende kleuren en soorten en ook een boel mooie vissen, de een nog mooier of groter dan de ander. Leuk! Blij dat ik hier nu ook plezier in kan hebben, wie had dat van te voren gedacht. In de avond hebben we met z’n allen nog wat gedronken. De volgende dag (helaas) alweer terug naar Airlie Beach. Wat gaat zo’n tour dan toch ineens snel voorbij. Echt een top weekend gehad en leuke mensen ontmoet met wie we in de avond samen nog wat gegeten hebben. Nu kan de rest van de reis aan de oostkust weer verder gaan. We hebben nog ongeveer 3 weken voordat Anouk naar huis moet dus dat wordt nog volop genieten samen en mooie dingen zien.

De eerste plek waar we weer naartoe zijn gegaan is Noosa. Eerste indruk, wat een leuk vakantieplaatsje! Een plaatsje aan het strand, daarbij een National park en een gezellig centrum. Met het zonnetje boven ons hoofd voelde het dan ook echt als vakantie. We wilden eigenlijk twee dagen blijven in Noosa, maar na een dag hadden we het eigenlijk wel al gezien. Daarvoor in de plaats hadden we meer tijd om de Glass House Mountains te verkennen. Een plaats waar verschillende bergen op korte afstand van elkaar zitten. Zo hebben we daar een paar wandelingen gedaan. De eerste wandeling was al erg vroeg in de ochtend. 4 uur zijn we opgestaan om op tijd naar Mount Ngungun te rijden en daar aan een flinke klim van ongeveer 40 minuten te beginnen. Eenmaal aan de top werden we beloond met een mooi uitzicht op de verschillende bergen en als extra traktatie ook nog eens de zonsopgang. Daarna gingen we naar Mount Tibrogargan, waar we een leuke wandeling rondom de berg gedaan hebben. Dat alleen al was de ochtend, in de middag hebben we het rustig aan gedaan, want ‘s avonds wilden we namelijk weer Mount Ngungun beklimmen, maar deze keer om de zonsondergang te bekijken. Er wordt gezegd dat de zonsondergang namelijk nog mooier is als de zonsopgang dus dat mochten we natuurlijk niet missen. En er was niets over gelogen. Het was echt prachtig, mooie kleuren en een nog mooier uitzicht. Wederom de moeite waard. Na deze beklimmingen van vandaag zijn we dan ook met een voldaan gevoel naar de camping gegaan en konden we de volgende dag weer met nieuwe energie op pad naar een nieuwe omgeving. Van de bergen gaan we weer terug naar de stad.

Brisbane. Het voelt een beetje als thuiskomen. Een relatief grote stad, het lijkt soms een beetje een mix van Sydney en Melbourne, maar neigt qua sfeer toch wat meer naar Melbourne waardoor het er relaxt en niet te druk aanvoelt. In Brisbane zijn we drie dagen gebleven. Dat was voldoende om alles te zien en toch rustig aangedaan. Het centrum van de stad kennen we inmiddels wel een beetje. De souvenierwinkeltjes, kledingwinkels maar ook eettentjes zijn we afgegaan. Sushi geprobeerd (niet alles was even lekker, maar toch geprobeerd en ook nog favorieten aan overgehouden), met stokjes eten (wat gelukkig steeds iets beter ging, maar een lepel blijft makkelijker) en voor het eerst sinds bijna 8 maanden een kaassouflé en kroketje gehad van een Nederlands kraampje in het midden van de markt in de Botanic Gardens. Heerlijk! Ook hebben we een middagje genoten aan het strand van de stad. Prima vertoeven! Van de ene stad zijn we naar de andere stad gegaan. Aan de Gold Coast hebben we Surfers Paradise bezocht. In plaats van een normaal bezoekje hebben we hier een bliksembezoek van gemaakt. Het strand was mooi, maar erg veel hoogbouw, veel constructiewerken en gewoon niet onze stad. We zijn daar dus snel weer doorgereden op weg naar Springbrook National Park. Dit park hebben we de volgende dag bezocht. We hebben een kijkje genomen bij de Natural Bridge. Een mooie grot met een waterval, en omdat we er al vroeg in de ochtend waren, hebben we ook glowworms gezien. Erg mooi. Later die dag zijn we doorgereden richting mount Warning waarmee we de eerste kilometers in New South Wales gereden hebben. Het plan was om hier de zonsopgang te kijken vanaf de top van de berg, een beklimming van ongeveer 2 uur. Helaas voelde ik me niet zo lekker dus ben ik na een aantal minuten weer om moeten draaien, maar wat heb ik prachtige foto’s gezien en top dat Anouk door is gegaan! Na mount Warning gingen we naar Byron Bay.

Byron Bay, een klein stadje dat bekend staat om de goede surfstranden en de hippie sfeer die er heerst. Hier is geen woord om gelogen. Er hangt een leuke, relaxte sfeer en er zijn leuke winkels. In Byron Bay hebben we twee dagen doorgebracht, waarvan we een middag een surfles hebben genomen. De surfles vond niet plaats in Byron maar in het naastgelegen dorpje Lennox Head. Ik ken dit plaatsje nog van een roadtrip die ik een paar maanden geleden heb gedaan maar nu zag ik niet het centrum van het dorpje, maar het strand. En dit was even mooi! Mooie golven die goed waren voor ons om in te oefenen. Na deze tweede surfles kan ik nog niet zeggen dat ik het surfen onder de knie heb, maar het was leuk om weer te proberen en ik heb weer een keertje gestaan. Doel behaald. Zo hebben we in een leuke middag Byron Bay goed af kunnen sluiten.

Na Byron gingen we iets doen waar ik al lang naar uitkeek. Terug naar Coffs Harbour en omgeving. Het voelde weer een beetje als thuiskomen en hoe leuk is het dat ik deze mooie omgeving aan Anouk kan laten zien. Mijn favoriete plekken en mooi stranden heb ik haar laten zien en natuurlijk ook de plek waar ik die 4 maanden gewoond en gewerkt heb. Daarnaast heb ik ook nog wat nieuws ontdekt in Coffs. Vlak voordat ik in december wegging uit Coffs had Anouk mij nog een tip gestuurd over een Nederlandse winkel die er zou zitten. Helaas had ik toen niet de tijd of mogelijkheid gehad om er naartoe te gaan dus dat wilden we nu zeker doen. En wat blijkt, ik ben er wel een aantal keer langsgekomen toen, maar het is me nooit opgevallen. The Clog Barn in Coffs Harbour. Een plek waar ze demonstreren hoe ze klompen maken, nederlandse souvenirs hebben en niet te missen, nederlandse etenswaren! Hier kon ik toch niet alles van laten liggen, dus mezelf met pindakaas, speculaasjes, taai taai poppetjes en een kaneelstok verwend.

Nadat we weggingen in Coffs Harbour hebben we helaas de regen van die nacht met ons meegenomen. Desondanks wilden we natuurlijk nog wel wat zien en doen. Zo hebben we in Port Macquarie het koala hospital bezocht. Een (voornamelijk) door vrijwilligers gerund hospital dat zieke en gewonde koala’s behandeld, zodat ze uiteindelijk weer terug de wildernis in kunnen. Een super mooi initiatief en mooi om te zien hoe de vrijwilligers zich inzetten voor de koala’s. Hierna hebben we nog de kust van Port Macquarie bezocht. Dit hadden we nog als tip gekregen van anderen die we bij mount Warning ontmoet hadden. Het speciale van deze kust zijn de rotsen. Deze mogen beschilderd worden waardoor de boulevard een lange kleurrijke lijn vormt naast de zee.

Na de dag ervoor meer te weten te zijn gekomen over een van de typische lokale dieren, was het 25 april tijd om meer te weten over de Australische geschiedenis. Niet zomaar over de Australische geschiedenis maar over ANZAC day. ANZAC staat voor Australian and New Zealand Army Corps. Tijdens deze dag worden gesneuvelde soldaten van Australië en Nieuw-Zeeland tijdens oorlogen herdacht. Deze dag is op 25 april omdat tijdens de eerste Wereldoorlog de Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten voet zetten in de oorlog. Deze dag brachten we door op een toepasselijke locatie. Fort Scratchley in Newcastle. Dit fort is tijdens de tweede Wereldoorlog nog bemand en diende als verdediging. Elke dag wordt op het fort een kanonschot gelost om 1 uur in de middag. Van vroeger uit was dit een signaal om te oriënteren op de tijd. Vandaag werden er vaker kanonschoten gevuurd als herdenkingsmoment aan de overleden soldaten. Een interessante, mooie dag!

Na Newcastle zijn we niet meer ver verwijderd van Sydney. We maken nog een tussenstop bij The Entrance. Een plaats die gezien wordt als de pelikanenhoofdstad van New South Wales. Dagelijks worden de pelikanen gevoerd en dit is een toeristische trekpleister. Dit wilden wij dan ook wel zien. Na een paar keer op ons hoofd te zijn geslagen met een vleugel van een pelikaan kon het voeren beginnen. Wat gillende kinderen en een hoop visjes verder hebben we the Entrance weer verlaten. Een grappig gezicht was het om de pelikanen gevoerd te zien worden, maar wel erg toeristisch. Na hier in de buurt overnacht te hebben, werden we in de ochtend toch wel een beetje met een beknepen gevoel wakker. Vandaag zijn we (zo goed als) in Sydney. We rijden er alleen nog heel even voorbij voor een uitstapje naar de Figure 8 Pools. Dit ligt op ongeveer een uurtje van de stad af. Na een leuke, uitdagende wandeling door een bos en over rotsen, kwamen we aan bij de pools. Mooi op tijd, want deze kun je namelijk alleen zien als het eb is. We hebben een pool gezien in de vorm van een acht en daaromheen nog wat andere kleine poelen. Vanwege de golven die op de rand van de rotsen sloegen moesten we wel oppassen maar desondanks hebben we er zeker van het mooie uitzicht genoten.

Al veel eerder als dat we wilden braken de laatste dagen van onze reis samen aan. Deze dagen hebben we in en om Sydney doorgebracht. Nog even slenteren door de straten van het centrum, een bezoek brengen aan de Harbour Bridge en het Opera House en daarnaast ook nog even naar Bondi Beach. Bondi was in tegenstelling tot de laatste keer dat we het zagen, met kerst, bijna helemaal verlaten op enkele surfers na. Wat een ander gezicht. Misschien dat ik het daarom ook wel weer fijn vond om in Sydney terug te zijn. De afgelopen keer waren we er natuurlijk met de kerstperiode en was het erg druk. Nu was het nog wel druk, het blijft Sydney natuurlijk, maar minder toeristisch en minder chaotisch, prettiger. Nadat we de laatste blikken op Sydney hebben geworpen hebben we de reis ook nog in stijl afgesloten. Na alle makkelijke en goedkope backpacker maaltijden sluiten we af met wat luxe. We hebben namelijk genoten van een heerlijke avond bij Koi Dessert Bar. Heerlijk was het en een mooie afsluiting van alles wat Anouk en ik samen gezien en gedaan hebben!

Vandaag was het helaas tijd om, gelukkig pas in de avond, afscheid te nemen. Iets waar we allebei niet teveel aan wilden denken de voorgaande dagen, maar wat er toch aan zat te komen. Eerst nog even de laatste dingetjes doen en regelen en dan later in de middag naar het vliegveld. Na nog wat gegeten te hebben volgde er toch wel een emotioneel afscheid, maar wat hebben we toch een gave reis gemaakt samen. Nu Anouk weer naar huis gaat moet ik ook weer verder kijken dus ga ik op zoek naar werk. Hopelijk komt er gauw iets op mijn pad.

The Outback

Het volgende avontuur gaat van start. Dé roadtrip van onze reis samen door Australië. Van Adelaide naar Cairns met als hoogtepunt the outback. Het eerste gedeelte van de reis zal zo’n 1600 km bedragen, dan zullen we aankomen bij Uluru, ofwel Ayers rock genoemd. Dit is denk ik wel het bekende plaatje wat je van the outback, of misschien wel van Australië hebt. De reis er naartoe is ons ondanks de lange afstand meegevallen. Na tweeënhalve dag rijden kwamen we aan in Yulara. Dit is het enigste (woon)plaatsje bij Ayers rock en de plek waar de hotels/resorts gevestigd zijn. Hier hebben wij niet overnacht, maar gewoon (backpackerstyle) in de auto een stuk van de weg af. Voordat we naar Uluru gingen hebben we hier voor de volgende dag een tour geboekt en vliegennetjes gehaald. Vliegennetjes, ja, van tevoren niet gedacht dat ik hier mee rond ging lopen maar wat ben ik hier blij mee geweest! Zo veel vliegen hier, niet normaal. Zo blijven ze in ieder geval uit je gezicht weg, stukke beter. Met de netjes gewapend en flink zonnebrand gesmeerd, konden we dan eindelijk echt richting Uluru. Vanuit Yulara was het nog maar een klein stukje rijden. Wauw! Wat is het toch indrukwekkend om deze ‘rots’ nu echt van zo dichtbij al te zien. Later zouden we Uluru van nog dichterbij kunnen bewonderen toen we een walk hier omheen hebben gedaan van 10,7 km in de volle zon met 40 graden. Bloedje heet, niet ons beste idee gezien het tijdstip, maar zo mooi! Dat was het waard. In het National Park waar Uluru gevestigd is, hebben we ook Kata Tjuta, ofwel the Olga’s, bezocht. Een andere hele mooie rotsformatie. Hier hebben we vanwege de hitte maar een korte wandeling gedaan. Een wandeling waarbij je in de kloof van de rotsen liep, erg mooi. Om de dag af te sluiten hebben we de zonsondergang bekeken met zicht op Uluru. Wat was dit snel voorbij, maar mooi om te zien. De volgend ochtend gingen we de zonsopgang bekijken met zicht op Uluru, maar dan weer heel anders. Dit gingen we namelijk doen vanaf een kameel. Bij aankomst in Yulara hebben we een sunrise camel tour geboekt. Een uurtje rondrijden op een kameel, met als speciale traktatie de zonsopgang bekijken op de rug van een kameel, in de woestijn, ver weg van alles, met zicht op een van de mooiste plaatjes van Australië. Echt prachtig! En wat zijn die kamelen toch een leuke beesten, een leuke ervaring. Na de kamelentocht begon de dag nog maar net. Het was net 8 uur geweest, dus met de dag nog voor ons zijn we weer in de auto gestapt en richting Watarrka National Park gereden waar de Kings Canyon zijn. Nogmaals, wauw! Een grote, lange canyon waarbij je aan het eind ervan er naartoe kunt rijden om er een wandeling te doen. De lange wandeling was afgesloten vanwege de warme temperatuur (veel wandelingen worden hier, bij Uluru en bij Kata Tjuta afgesloten als het boven de 36 graden wordt), dus besloten we de korte wandeling te doen. Deze wandeling liep door de bodem van de canyon. Zo mooi en wat is de canyon diep! Ik kan me voorstellen wat een prachtig uitzicht dat moet zijn van bovenaf. Nadat we het park achter ons lieten belandden we al snel op een gravelroad. Deze zie je wel meer in Australië, maar nu duurde deze alleen een stukje langer. Bijna 200 km op onverharde weg, met het mooie rode zand om je heen. Dan waan je je toch wel echt in de outback. Super! Na een lange rit kwamen we dan aan in Alice Springs. Dit plaatsje hebben we de volgende dag ontdekt. Het was voor ons niet zo bijzonder, dus na ons bliksembezoekje snel de weg op gegaan. Het laatste gedeelte van de trip was ongeveer 2300 km van Alice Springs naar Cairns. Onderweg nog een paar korte stops gemaakt, waarvan een langere in Mount Isa. Hier hebben we kunnen genieten van een gratis, weliswaar koude douche, maar wat was dat na die dagen in de hitte welkom. Zo konden we het laatste stuk weer fris af leggen.

Na ruim 4000 km afgelegd te hebben, geen problemen met de auto, steeds veranderende landschappen, mooi weer, warme temperaturen en natuurlijk met als hoogtepunt Uluru, kan ik dit een zeer geslaagde roadtrip doen. Geen idee wanneer ik ooit weer zoiets ga doen, dit is dan ook moeilijk te vergelijken, maar wat heb ik hier van genoten. Nu we in Cairns zijn aangekomen staat het laatste gedeelte van onze reis op ons te wachten. In ongeveer 1,5 maand gaan Anouk en ik de oostkust verkennen. Daarna zal een lastig afscheid te wachten staan waarbij Anouk naar huis gaat en ik nog hier blijf, maar eerst nog veel leuke dingen gaan zien en doen. Zin in!

Victoria, Tasmania and South Australia

Melbourne
Ja hoor, ik ben weer terug in Aussie. Wat een fijn gevoel is dat moet ik bekennen. Na een goede vlucht vanuit Christchurch zijn Anouk en ik aangekomen in Melbourne. Het was toen al avond dus snel het hostel opgezocht en gaan slapen. De stad verkennen gingen we vanaf de volgende dag wel doen. Na onze eerste dag in Melbourne hebben we al besloten om een nacht in het hostel bij te boeken. We hadden in eerste instantie vier dagen staan om Melbourne te verkennen, maar hebben hier dus vijf dagen van gemaakt. Dat is een goede keuze gebleken. Erg veel mooie dingen gezien in Melbourne in deze dagen en eigenlijk nog niet genoeg tijd gehad. Ja, ik kan wel zeggen dat ik Melbourne een leukere, mooiere stad vind dan Sydney en dat ik hier zeker nog terug ga komen.

In deze dagen in Melbourne hebben we verschillende dingen gedaan:
- Botanic gardens bezocht
- Free walking tours gedaan (in Melbourne worden twee verschillende free walking tours georganiseerd. Eentje van de stad zelf en eentje in St. Kilda, een gedeelte van Melbourne aan het strand. Beide tours zijn leuk om te doen, ze duren niet zo lang, je krijgt de highlights te zien en bovendien is het gratis, maar aan het eind van de tour kun je een kleine bijdrage geven mocht je dit willen doen. Zoals ik al zei, beide leuke tours maar het einde van de St. Kilda tour was toch nog wel speciaal. Samen met een paar anderen van de tour hebben we gewacht tot zonsondergang. Toen zijn we naar de pier gelopen en hebben we daar een paar kleine pinguïns gespot. Hoe leuk is dat! Bij de Melbourne tour hebben we ook leuke mensen ontmoet, waarvan we met een meisje uit Sydney later op de avond nog wat zijn gaan drinken).
- Auto gekocht (jep, het is een feit. Ik heb mijn allereerste auto gekocht, een Honda CR-V, blij mee! Jammer genoeg wel wat dingetjes die gemaakt moesten worden bleek zo, maar nu is alles good to go! Happy me! Ook hebben we bij de Kmart tentjes etc gehaald zodat we konden camperen. Nu zijn we er helemaal klaar voor en kan de rondreis beginnen).
- Rooftop barbie (vrienden van een Nederlands meisje, Odette, die we ontmoet hadden in Sydney met oud en nieuw, organiseerden een rooftop barbecue, oftewel een barbie zoals ze die hier noemen. Anouk en ik mochten ook mee, heel erg leuk en wat een mooie plek om zo’n feestje te hebben. Midden in St. Kilda, op een rooftop, ons hoor je niet klagen).
- Queen Victoria Market (een bekende markt in Melbourne met veel verschillende soorten kraampjes, kleding, souvenirs, eetkraampjes, alles hadden ze er. Leuk om hier een ochtend rond te wandelen. Ook schijnt er eens in de week een avondmarkt te zijn, maar dat is voor een volgende keer misschien).
- The Shrine of Rememberance (een monument om de Australische oorlogsslachtoffers te herinneren, erg indrukwekkend).

The Great Ocean Road
Een bekende route om af te leggen in de buurt van Melbourne is the great ocean road. Deze 240 km lange weg ligt op ongeveer een uurtje van Melbourne en loopt van Torquay door naar Warrnambool. Op deze weg zijn mooie stops die je kunt maken en dat maakte het een heerlijke, mooie dag! We hebben een hoop dingen gezien zoals: cape Otway (oude vuurtoren), Kennett river (hier hebben we wilde koala’s gezien. Het was soms lastig om ze te spotten maar toch hebben we er 11 kunnen vinden. Zulke leuke beestjes!), papegaaien gevoerd en op onze arm gehad, the Twelve Apostles (dit was echt prachtig!), Loch Are Gorge, London Bridge en Bay of Islands.

Na dit korte uitstapje gingen we nog heel even terug naar Melbourne om de verjaardag te vieren van Odette. Een gezellige avond die eindigde in de jacuzzi. Heerlijk! Een goed einde van, voor nu, Australië. Niet dat we Australië echt gingen verlaten maar Anouk en ik gaan op een soort van ‘mini-vakantie’ naar Tasmanië. Een eiland dat bij Australië hoort en je kunt er zowel met de ferry naartoe als met het vliegtuig. Drie keer raden waar wij voor gekozen hebben. Dus na een korte nacht stonden Anouk en ik al vroeg op om op tijd aanwezig te zijn, om in te checken voor de ferry. Ja. We gaan met de ferry naar Tasmanië. Een reis van ongeveer 10 uur. In principe is alles wat je nodig hebt aan boord, zelfs een bioscoop, waar wij als filmliefhebbers gebruik van hebben gemaakt natuurlijk. Zo ging de reis van Melbourne naar Devonport (de plaats waar we aankwamen in Tasmanië) snel voorbij. Onze ‘vakantie’ kon beginnen.

Tasmania
Net voordat we in Devonport aankwamen, kwam ik erachter dat een paar vrienden van de farm, met wie ik ook samenwoonde in Coffs Harbour, ook op de ferry zaten. Leuk dat Anouk wat mensen kan ontmoeten die ik nu mijn vrienden van farmwork kan noemen en wat was ik ook weer blij om hun te zien! Met zijn allen een camping opgezocht en met een biertje erbij bijgekletst. De volgende dag nog samen naar een klein stadje, Launceston, geweest, waarna Anouk en ik onze eigen weg weer vinden. Later zouden we hen weer zien op een camping en nog voordat wij Tasmanië weer gingen verlaten.
In Tasmanië hebben we 8 dagen doorgebracht. En volgens mij kunnen we wel zeggen dat we bijna het hele eiland wel gezien hebben. Helaas niet altijd met mooi weer, maar Tasmanië is zeker mooi om te bezoeken. Wat wij gezien hebben op Tassie:
- Bay of fires (deze dankt de naam aan de vele rotsen in de baaien die bedekt half oranje zijn).
- Freycinet National Park (hier hebben we het bekende Wineglass Bay bezocht. Door middel van een wandeling kom je op een prachtig lookout point met uitzicht over de baai. Zo mooi! Je kunt er ook voor kiezen om nog naar het strand te lopen. Wij besloten dit niet te doen, een dag aan niet strand liggen kan later ook nog wel, maar we wilden nog wat andere dingen doen in het park. Nog een paar korte wandelingen gedaan en zelfs in de verte dolfijnen gezien).
- Port Arthur (dit is een ‘beruchte’ plek in Tasmanië. Dit vanwege een oude gevangenis die hier gevestigd was. In deze gevangenis zaten de beruchte gevangenen van die tijd en het kwam er regelmatig voor dat mensen er stierven. Op deze plek hebben wij een ghosttour gedaan. Wel spannend, eng als ze ons lieten schrikken, maar een leuke tour om meer te horen over wat er zich (heeft) afgespeeld op het terrein).
- Cascade Female Factory (een oude vrouwengevangenis net onder Hobart. De gevangenis zelf is jammer genoeg gesloopt, maar de muren staan er nog. Op deze manier proberen ze je toch een idee te geven van hoe het er vroeger uitzag en ingedeeld was, ook met verhalen lukt dit goed).
- Cascade Brewery (een bierbrouwerij. Nadat we in Nieuw-Zeeland de oudste bierbrouwerij bezocht hebben, en een tour/proeverij hebben gedaan, konden we de oudste brouwerij van Australië natuurlijk niet over slaan. Ook een leuke tour, waarbij we nu meer zagen van het productieproces en een lekkere proeverij).
- Hobart (de hoofdstad van Tasmanië).
- Southwest National Park (hier hebben we maar twee korte wandelingen gedaan ivm de regen. Dat maakte ze zeker niet minder mooi. Dit National park staat bekend om de ongerepte natuur en het was zeker prachtig).
- Cradle Mountain-Lake st Clair National Park (hier hebben we twee verschillende delen van het park bezocht. Noord en zuid. We begonnen bij zuid. Hier wilden we in eerste instantie een wandeling van 5 uur gaan doen, waarbij je met een bootje aan de andere kant van Lake st Clair afgezet wordt en vervolgens terugloopt naar de ingang. Dit hebben we echter niet gedaan vanwege de regen, maar toch hebben we er nog een wandeling van 2 uur gedaan. Ondanks de regen, ook weer mooi. Het noorden van het park was denk ik nog mooier als zuid, maar ook meer toeristisch. In dit park hebben we ook verschillende kortere wandelingen gedaan. Ook hebben we hier een Wombat gezien. Zo schattig en je kon zo dichtbij komen zonder het beestje af te schrikken).
- Henty dunes (enorme zandduinen. Na een toch wel wat lastige klim naar boven een grote zandoppervlakte met daarachter de zee en aan de andere kant het bos).
- Stanley (hier hebben we nog een Nederlands stel gezien die we hebben leren kennen in Sydney met kerst, leuk hoe je elkaar later dan toch weer tegenkomt op een andere plek. In Stanley hebben Anouk en ik the Nut bezocht. Een oude vulkaan met mooi uitzicht over het gebied).
- Rocky Cape National Park (hier ook weer een korte wandeling gedaan en een oude aboriginal shelter bezocht).

Veel gezien in de, eindelijk korte tijd die we hadden, maar wat was Tasmanië mooi. Nu gaan we weer terug met de ferry richting Melbourne. Deze keer varen we ‘s nachts. Hopelijk een beetje slapen en dan zijn we er voordat we het in de gaten hebben. Vanuit Melbourne vervolgden we onze reis door naar Adelaide te gaan. Onderweg hebben we twee super mooie stops gehad.

The Grampians
Een werkelijk prachtig natuurgebied op twee uurtjes rijden van Melbourne. Wauw! Mijn eerste gedachte toen we hier waren en in dit geval klopte het eerste gevoel zeker. In de Grampians zijn verschillende dingen die je kunt doen. Wij hebben gedaan:
- Aboriginal shelters bezocht
- Mackenzie falls bezocht
- Lookout points bezocht (met de auto)
- Hikes gedaan (een paar van de mooiste hikes in dit gebied hebben wij gedaan. Vier wandelingen in twee dagen, spierpijn, maar wat was dit het absoluut waard! We zijn gehiked naar de top van; mount William, the Pinnacle, the Balconies en mijn favoriet van the Grampians, the Boronia peak).

Pink Lake
In het westen van Australië is een bekend pink Lake, maar ook in Victoria zit er eentje en ook nog op onze route. Als dat geen toeval is. Daar moesten we dus stoppen. Wat een plaatje. Het is erg zout, dus lopen op je blote voeten was soms best wel pijnlijk, maar daardoor konden we wel een korte boodschap er in schrijven en mooie foto’s maken. Ja, erg blij dat we dit gezien hebben.

Nu was de rit van Melbourne naar Adelaide toch bijna compleet, want Adelaide kwam in zicht en daarmee dus de volgende staat: South Australia.

Adelaide
In Adelaide hebben we de stad bezocht. We hebben hier niet veel tijd doorgebracht, maar we zijn naar de winkelstraat geweest (kan niet missen), de st Peters cathedral en we hebben de art gallery of South Australia bezocht.
Toch zijn we niet alleen maar in de stad geweest. Net buiten de stad hebben we Penfold’s vineyard bezocht. Een van de bekendste wijnproducenten van Australië. Hier hebben we een korte tour gedaan, met natuurlijk een proeverij aan het einde. De witte wijnen waren erg lekker, de rode wijnen zijn niet echt mijn smaak, en de port was een aangename verrassing.

Wat is het toch weer een lang verhaal geworden zie ik. Dan besef je toch wel dat je veel meemaakt in een best wel korte tijd. Maar, dat zou ik echt voor geen goud willen missen. Ik vind het super leuk om jullie reacties te lezen, bedankt daarvoor!
Nu gaan wij beginnen aan de grootste roadtrip van de reis. De outback. In een week willen we de route af gaan leggen van Adelaide, naar Uluru en Alice Springs met als eindpunt Cairns.

Southern island (2/2)

21 januari
Nadat we de nacht op de camping in Hollyford, niet ver van Milford Sound, doorgebracht hadden, besloten we richting Invercargill te gaan. We hadden bedacht dat we hier de hele dag voor hadden en lekker de tijd zouden nemen. Onderweg hebben we een kleine uitstap op de route gemaakt naar Lake Haukaro. Dit is met 462 meter het diepste meer van Nieuw-Zeeland. Ook zijn we gestopt bij McCrackers’ rest. Hier hebben we de zeldzame, kleine, Hectordolfijnen gespot! Er was een klein groepje dolfijnen bij elkaar niet heel ver van de kust af. Super leuk! Het laatste plaatsje waar we doorheen reden, voordat we zouden eindigen in Invercargill was Riverton. Helaas toen we net de hoofdstraat uitreden en bijna het dorp hoorden en voelden we iets raars aan de auto en ja hoor.... een lekke band! Snel stoppen langs de weg en bedenken wat we moesten doen. Na Lucky Rentals gebeld te hebben zijn we niet heel veel verder gekomen. We moesten proberen om de reserveband te wisselen met de lekke band en morgen terug bellen want dan zouden ze ons naar een mechanic kunnen sturen. Nou die reserveband kregen wij met geen mogelijkheid los. Geen YouTube of Google die ons kon helpen. Wel een mechanic gevonden in Riverton maar aangezien het zondag was, was deze gesloten. Wat een pech. Dat werd dus langs de weg overnachten. We stonden naast de weg tegenover een retirement village. Hier kwamen een paar mensen ook naar ons toe om te vragen of we oké waren en boden ons zelfs aan om te mogen douchen of in de logeerkamer te blijven slapen. Maar aangezien we alles in de van hebben toch vriendelijk bedankt, wel echt super behulpzaam van deze mensen en erg gastvrij! De avond en nacht hebben we dus in de van doorgebracht langs de weg. Hopelijk kan morgenvroeg de band snel verwisseld worden!

22 januari
Nou... daar staan we dan. Was de eerste gedachte in de ochtend. Wachten tot het 8 uur was en dan konden we bellen naar Lucky Rentals. Helaas, omdat we onze band niet zelf hebben kunnen verwisselen zouden we Road Assistance (soort van ANWB) moeten bellen. Dit zit alleen niet in de insurance erbij dus dat zou flink balen zijn.. toch maar eerst de mechanic in Riverton geprobeerd. Gelukkig wilde hij wel even snel naar ons toe komen en heeft hij ons aan een nieuwe band geholpen. Het bonnetje goed bewaren want dit zouden we bij het inleveren van de campervan moeten laten zien om ons geld terug te krijgen hiervan. Nu alles was gemaakt konden we dus weer de weg op. Gelukkig was het nog niet al te laat want er stond een mooie route op ons te wachten. Deze route wordt the Catlins genoemd en loopt van Invercargill naar Balclutha. Maar voordat we hier van start gingen hebben we een klein uitstapje gemaakt naar Bluff. Dit is een van de zuidelijkste steden van het eiland en hier staat een wegwijzer met allemaal verre bestemmingen er op. Leuk om te zien en een mooie plek. Nu op naar het startpunt van de route. Naast dat de route opzichzelf al mooi is, zijn er ook verschillende uitstapjes en bezichtigingen die je kunt doen onderweg. Zo kwamen we als eerste uit bij Waipapa point. Hier was een mooi strand met een vuurtoren, en als je geluk hebt kun je hier ook zeeleeuwen zien. Helaas hebben we ze hier niet gespot. Op naar de volgende stop, Slope point. Na een korte wandeling door een paar weilanden kwamen we ook bij een mooi uitzichtpunt over kliffen. Hier staat ook een bord dat wijst naar de Zuidpool en volgens geografische metingen het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Het volgende wat we zagen was weer totaal anders. In Curio Bay hebben we een strand gezien, waarop een 180 miljoen jaar oud gefossileerd bos zichtbaar is bij eb. Bijzonder om te zien! Voor nog meer afwisseling van de route hebben we twee watervallen bezocht. Na een korte wandeling door het bos kwamen we hier bij uit. Niet de meest indrukwekkende watervallen die we gezien hebben, maar wel op een mooie plek. Hierna hadden we naar de Cathedral caves willen gaan. Deze caves kun je alleen bij eb bezoeken, helaas waren we hier net te laat voor. Jammer, maar de volgende stop in Cannibal Bay maakte dit helemaal goed. Hier hebben we op het strand zeeleeuwen gezien. Ze lagen heerlijk in het zand te slapen en te rollen en wij stonden er maar op een paar meter afstand van. Hoe bijzonder is dat! Wel spannend, maar zo gaaf om deze dieren van zo dichtbij te zien! Het einde van de route kwam in zicht, maar eerst hadden we nog Roaring Bay dat we tegen kwamen. Hier heb je na 4 pm kans om de zeldzame geeloogpinguïn te zien. Het was inmiddels al na 4 uur dus hopelijk zouden we ze zien. Vanuit een schuilhutje hadden we zicht op het strand en ja hoor, daar kwam er eentje aan. Jammer om dan zo ver weg te zitten, maar anders komen de pinguïns niet aan land omdat ze mensen als bedreiging zien. Zo’n leuk beestje die pinguïn. Toen was het toch tijd om naar het laatste punt van de route te gaan, Nugget Point. Op dit mooie uitkijkpunt kijk je bij de vuurtoren uit over kliffen en de zee. In de zee zijn verschillende rotsen die nuggets genoemd worden, vandaar de naam. Ook zagen we hier nog meer zeehonden, ook zwemmend in de zee. Als ik er zo aan terug denk hebben we zoveel gezien vandaag, maar wat was het een leuke dag. Erg geslaagd!

23 januari
Na gisteren en eergisteren veel in de auto te hebben gezeten, hadden we vandaag wat anders ingedeeld. Vandaag zouden we de dag door gaan brengen in Dunedin. Het eerste dat we bezocht hebben is Baldingstreet. Dit is ‘s werelds steilste straat. Een weg van 350 meter lang en een helling van 19%. Wel pittig om deze omhoog te lopen, maar bovenaan wel een mooi uitzicht. Vervolgens zijn we naar de Cadbury factory gegaan. Dit merk is vergelijkbaar met Milka, een chocoladefabriek dus. Hier hebben we een rondleiding gehad door de fabriek en nog wat kleinigheden meegekregen om te proeven. Na afloop nog een speciale hot chocolate genomen want ja, deze kon hier natuurlijk niet ontbreken. Hierna waren we nog niet klaar met proeven en zijn we naar de Speight’s brewery gegaan. De oudste bierbrouwerij van Nieuw-Zeeland. Hier hebben we een tour gehad die de geschiedenis van de fabriek liet zien en hoe het proces in elkaar zit om bier te maken. Uiteindelijk aan het einde van de tour kregen we de kans om verschillende soorten biertjes te proeven. Nou, deze smaakte ons wel. Een hele leuke ochtend en begin van de middag gehad. Dit ging zo verder toen we naar Otago Peninsula gingen. In dit gebied zijn er verschillende dieren de je kunt spotten zoals de zeehonden, meeuwen, koningsalbatrossen en pinguïns. Bij aankomst bij het albatros centre zagen we onder bij het strand de zeehonden al. Daar werd ons verteld dat de Koningsalabtros en de pinguïns (de blauwe pinguïn komt hier voor, de kleinste pinguïnsoort die er is), pas aan het van de middag / begin van de avond te zien zijn. We hebben toen wel al de tour voor de blauwe pinguïns geboekt. Hier moesten we een tour voor boeken en het geld hiervan gaat volledig naar het centre toe, zodat ze de populatie toe kunnen laten nemen. In de tussentijd besloten we nog even een klein stukje te rijden over een andere bekende weg hier, de Highcliff road, waarbij we ook weer getrakteerd werden op mooie uitzichten over het gebied. Een stop gemaakt nog bij het strand en toen terug naar het centre. Hier zagen we toen onze eerste koningsalbatrossen. Wat zijn deze groot tegenover de meeuwen die hier zijn. Wel bang dat er een op onze hoofd zou poepen maar dat is gelukkig niet gebeurd. Toen was het dan eindelijk 9:30. De tour voor de blauwe pinguïn ging beginnen. De schemer begon net te vallen, dus na wat informatie gekregen te hebben, was dit het perfecte moment om naar het strand te gaan. We stonden hierbij niet op het strand, maar op een platform om de dieren niet te storen. En ja hoor, na niet heel lang wachten kwam de eerste groep pinguïns het strand op. Wat waren het er veel en wat een leuk gezicht! Zo leuk als ze lopen, zichzelf drogen en dan naar hun jongen toe gaan om ze te voeren. Er zijn zo verschillende groepen aan wal gekomen en in totaal hebben de guides zo’n 187 pinguïns geteld. Echt een top avondje en wat een goede afsluiter van deze dag. Heerlijk!

24 januari
Nadat we gisteravond laat aan waren gekomen op de camping en een korte nacht te hebben gehad, stond er vandaag weer een wat langere dag rijden op ons te wachten. We zouden naar Lake Tekapo toe gaan, een rit van 3,5 uur. De tijd hebben we gelukkig afwisselend kunnen rijden en allebei nog wat geslapen dus toen we er eenmaal waren voelden we ons weer helemaal prima. Wauw! Ons eerste zicht op het lake was echt prachtig! Een lichtblauw meer met de heuvels op de achtergrond. Eenmaal daar besloten we toch nog door te rijden naar Lake Pukaki. We hadden gehoord dat dit zelfs nog mooier moest zijn. Dus hop, nog even verder rijden en we waren er. Nou, er was geen woord over gelogen. Wat mooi! Ook zulk mooi lichtblauw water, maar nu geen heuvels maar bergen op de achtergrond. Super mooi! Hier hebben we een camping gevonden voor de nacht aan het meer, maar voordat we hier naartoe gingen eerst even een ander dorpje opzoeken, Twizel. Hier hebben we de was weer kunnen doen, helaas waren we te laat om er te kunnen douchen dus dat komt morgenvroeg voordat we weer op pad gaan. Dan gaan we richting Mount Cook waar we weer een hike willen gaan doen.

25 januari
Vandaag zijn we naar Mount Cook National Park gegaan. In het national park waren een paar wandelingen die je kon doen. Wij kozen ervoor om de Hooker Valley track te gaan lopen. Een wandeling van ongeveer 10 km. De wandeling voerde ons langs een rivier, over verschillende hangbruggen (die best wel erg meedeinden als je hierop liep) en aan de voet van de bergen om ons heen. Aan het eind van de track hadden we een prachtig uitzicht over een meer met ijsblokken van de gletsjer er in en daarachter was mount Cook met de besneeuwde bergtoppen. Wat een prachtig plaatje! Toen we klaar waren met de wandeling besloten we alvast richting Christchurch te rijden. Niet helemaal want dat was te lang, maar wel al een heel eind die richting op omdat we morgen toch die kant op willen gaan.

26 januari
Gisteren zijn we gestopt in het plaatsje Leeston. Vanaf deze camping was het nog ongeveer een uurtje rijden naar Christchurch. Hier zouden we doorheen rijden als we naar Kaikoura, onze eindstop van vandaag, zouden gaan. De stad zelf gaan we later bezoeken als we de campervan weer in moeten leveren voordat we Nieuw-Zeeland gaan verlaten. Maar voordat we richting Kaikoura gingen hebben we een kleine tussenstop gemaakt in Akaroa, een stadje met veel Franse invloeden. Het staat er bekend om dat je aan de kust hectordolfijnen kunt zien. Helaas hebben wij deze niet gezien, dus zijn we al gauw weer doorgereden richting Kaikoura. Eenmaal daar aangekomen hebben we voor morgen een Whale watching tour geboekt. Zin in!

27 januari
Vanmorgen stond een whale watching tour op ons te wachten. Met een niet al te grote groep, zijn we met de boot de zee op gegaan. Van tevoren hadden Anouk en ik een reispilletje ingenomen, gewoon voor de zekerheid, omdat we hadden gehoord dat met deze tours veel mensen zeeziek werden. Eenmaal op zee kon ik wel begrijpen hoe het kwam dat veel mensen ziek werden. Soms waren de golven en hoe de boot dan meedeinde op de golven best hoog. Maar gelukkig zijn wij niet ziek geworden en hebben we optimaal van de tour kunnen genieten. Wij hebben nog meer geluk gehad met de tour, we hebben twee sperm whales gezien. Deze whales kunnen tot wel 20 meter lang worden, net zo lang als de boot waar wij op zaten. Wat een grote beesten. Tijdens het moment dat ze naar boven komen om weer adem te halen is het moment om de foto’s te maken. Volop foto’s maken en wachten op het bekende beeld van de whale die weer onderwater duikt waarbij de tale boven water uitkomt. Prachtig beeld om te zien! Toen we aan het eind van de tour teruggingen naar de kust zagen we nog een blauwe haai. Gaaf! Deze was snel weer vertrokken, maar we hebben hem gezien. Een leuke tour die we hebben gehad! Na de tour hebben we nog even in Kaikoura rondgelopen. Het is geen groot stadje maar wel leuk om even door de winkelstraat heen te lopen.

28 januari
Wat was het vroeg in de ochtend. Om 4 uur in de ochtend stond de wekker. Anouk ging namelijk met dolfijnen zwemmen dus dat was een goede reden om op tijd op de staan. In de tijd dat Anouk op de boot zat en met de dolfijnen ging zwemmen heb ik nog wat tijd doorgebracht in Kaikoura. De tijd vloog voor mij al voorbij, laat staan voor Anouk. Super leuk om haar verhalen te horen en de foto’s te zien toen ze weer terug was! Zou nu ergens ook wel willen dat ik het gedaan had, maar toch even prioriteiten moeten stellen. Leuk om het via Anouk toch een beetje mee te kunnen maken. Omdat de tour al vroeg in de ochtend was, zaten we dus ook weer op tijd in de auto naar Hanmer Springs. Hier hebben we in de middag de Cunical Hill beklommen met als beloning een prachtig uitzicht over Hanmer Springs en omgeving. Morgen hebben we een heerlijke ontspannende dag ingelast als afsluiting van onze reis.

29 januari
Lekker uitgeslapen en opgestaan met een strakblauwe lucht en heerlijk zonnetje. Dat belooft een mooie dag te worden. De dag gingen we doorbrengen in Hanmer Springs bij de Thermal Pools. Verschillende soorten baden waarin je helemaal tot rust komt. Ook hadden we nog een voucher gevonden waarmee we gratis een half uur konden genieten van een private pool. Hebben we dat ook weer meegemaakt. Na heel wat uurtjes ontspannen, wat zwemmen en bubbelen was het mooi geweest en hebben we de camping weer opgezocht. Wat een perfecte manier om de reis in Nieuw-Zeeland af te sluiten. Hiermee kwam wel het besef echt dat de reis er hier nu zo goed als op zit. De enige plek die we nog gaan bezoeken is Christchurch en dan gaan we weer terug naar Australië.

30 januari
Na de ontspannen dag van gisteren begon vandaag iets minder ontspannen. Kortom, inpakstress. Na 4 weken geleefd te hebben in de campervan had alles daar een plekje gevonden, maar nu moesten de spullen weer een plek vinden in de backpack. Challenge accepted. Uiteindelijk past alles weer in onze rugzakken en daarmee konden we onze laatste rit naar Christchurch beginnen. Onze eerste gedachte van Christchurch was, is dit de stad? Na de aardbevingen die de stad de afgelopen jaren doorgemaakt heeft zijn ze nog altijd bezig om de stad op te bouwen. Veel steigers die je ziet en afgesloten wegen. We hadden al gedacht niet veel tijd door te brengen in de stad, maar nu was dit gevoel wel wat bevestigd. Wel hebben we een leuke geïmproviseerde mall bezocht. Als gevolg van de aardbevingen is een winkelcentrum vernield en is er door een initiatief van verschillende winkeliers een soort pop-up winkelcentrum ontstaan. Deze is compleet opgebouwd uit vrachtcontainers. Erg leuk om dit te zien! Nadat we deze mall bezocht hebben was het dan tijd om naar Lucky Rentals te gaan en Eddie weer in te leveren. Jammer! Nog een laatste check of dat we alles wel hadden en toen zaten we voordat we het wisten alweer in de shuttle naar het vliegveld en daarna weer in de shuttlebus naar het hostel. Wat een leuk hostel is het. Het wordt gerund door een oud echtpaar, zulke lieve mensen. Nog wat tips uitgewisseld over Melbourne met een Engels meisje dat ook in onze dorm verblijft en vervolgens lekker gaan slapen. Heerlijk weer in een normaal bed slapen, wat kun je daar van genieten haha.

31 januari
Eerste gedachte in de ochtend, dit is onze laatste dag in Nieuw-Zeeland. Vanmorgen in het hostel nog even lekker kunnen douchen, de laatste was kunnen doen en de backpack nog inpakken en bijna klaar om te gaan. Onze vlucht gaat vanavond pas dus voordat we naar het vliegveld gaan, gaan we nog even Christchurch in. Rustige dag om het echt af te sluiten, voordat we vanavond naar Melbourne vliegen. In deze ochtend en middag heeft Christchurch ons nog aangenaam verrast. De stad heeft echt wel mooie plekjes om te bezoeken en in combinatie met streetart wordt de stad toch een stukje aantrekkelijker tussen de bouwputten door. Nog een laatste biertje, Speight’s, gedronken en op naar het vliegveld. Ja, raar maar waar we gaan Nieuw-Zeeland voor nu achter ons laten. Na 4 weken in de campervan en 6500 km verder sluiten we dit deel van de reis af. Wat was Nieuw-Zeeland mooi, wat hebben we genoten. Prachtig was het!