21 januari
Nadat we de nacht op de camping in Hollyford, niet ver van Milford Sound, doorgebracht hadden, besloten we richting Invercargill te gaan. We hadden bedacht dat we hier de hele dag voor hadden en lekker de tijd zouden nemen. Onderweg hebben we een kleine uitstap op de route gemaakt naar Lake Haukaro. Dit is met 462 meter het diepste meer van Nieuw-Zeeland. Ook zijn we gestopt bij McCrackers’ rest. Hier hebben we de zeldzame, kleine, Hectordolfijnen gespot! Er was een klein groepje dolfijnen bij elkaar niet heel ver van de kust af. Super leuk! Het laatste plaatsje waar we doorheen reden, voordat we zouden eindigen in Invercargill was Riverton. Helaas toen we net de hoofdstraat uitreden en bijna het dorp hoorden en voelden we iets raars aan de auto en ja hoor.... een lekke band! Snel stoppen langs de weg en bedenken wat we moesten doen. Na Lucky Rentals gebeld te hebben zijn we niet heel veel verder gekomen. We moesten proberen om de reserveband te wisselen met de lekke band en morgen terug bellen want dan zouden ze ons naar een mechanic kunnen sturen. Nou die reserveband kregen wij met geen mogelijkheid los. Geen YouTube of Google die ons kon helpen. Wel een mechanic gevonden in Riverton maar aangezien het zondag was, was deze gesloten. Wat een pech. Dat werd dus langs de weg overnachten. We stonden naast de weg tegenover een retirement village. Hier kwamen een paar mensen ook naar ons toe om te vragen of we oké waren en boden ons zelfs aan om te mogen douchen of in de logeerkamer te blijven slapen. Maar aangezien we alles in de van hebben toch vriendelijk bedankt, wel echt super behulpzaam van deze mensen en erg gastvrij! De avond en nacht hebben we dus in de van doorgebracht langs de weg. Hopelijk kan morgenvroeg de band snel verwisseld worden!

22 januari
Nou... daar staan we dan. Was de eerste gedachte in de ochtend. Wachten tot het 8 uur was en dan konden we bellen naar Lucky Rentals. Helaas, omdat we onze band niet zelf hebben kunnen verwisselen zouden we Road Assistance (soort van ANWB) moeten bellen. Dit zit alleen niet in de insurance erbij dus dat zou flink balen zijn.. toch maar eerst de mechanic in Riverton geprobeerd. Gelukkig wilde hij wel even snel naar ons toe komen en heeft hij ons aan een nieuwe band geholpen. Het bonnetje goed bewaren want dit zouden we bij het inleveren van de campervan moeten laten zien om ons geld terug te krijgen hiervan. Nu alles was gemaakt konden we dus weer de weg op. Gelukkig was het nog niet al te laat want er stond een mooie route op ons te wachten. Deze route wordt the Catlins genoemd en loopt van Invercargill naar Balclutha. Maar voordat we hier van start gingen hebben we een klein uitstapje gemaakt naar Bluff. Dit is een van de zuidelijkste steden van het eiland en hier staat een wegwijzer met allemaal verre bestemmingen er op. Leuk om te zien en een mooie plek. Nu op naar het startpunt van de route. Naast dat de route opzichzelf al mooi is, zijn er ook verschillende uitstapjes en bezichtigingen die je kunt doen onderweg. Zo kwamen we als eerste uit bij Waipapa point. Hier was een mooi strand met een vuurtoren, en als je geluk hebt kun je hier ook zeeleeuwen zien. Helaas hebben we ze hier niet gespot. Op naar de volgende stop, Slope point. Na een korte wandeling door een paar weilanden kwamen we ook bij een mooi uitzichtpunt over kliffen. Hier staat ook een bord dat wijst naar de Zuidpool en volgens geografische metingen het zuidelijkste puntje van Nieuw-Zeeland. Het volgende wat we zagen was weer totaal anders. In Curio Bay hebben we een strand gezien, waarop een 180 miljoen jaar oud gefossileerd bos zichtbaar is bij eb. Bijzonder om te zien! Voor nog meer afwisseling van de route hebben we twee watervallen bezocht. Na een korte wandeling door het bos kwamen we hier bij uit. Niet de meest indrukwekkende watervallen die we gezien hebben, maar wel op een mooie plek. Hierna hadden we naar de Cathedral caves willen gaan. Deze caves kun je alleen bij eb bezoeken, helaas waren we hier net te laat voor. Jammer, maar de volgende stop in Cannibal Bay maakte dit helemaal goed. Hier hebben we op het strand zeeleeuwen gezien. Ze lagen heerlijk in het zand te slapen en te rollen en wij stonden er maar op een paar meter afstand van. Hoe bijzonder is dat! Wel spannend, maar zo gaaf om deze dieren van zo dichtbij te zien! Het einde van de route kwam in zicht, maar eerst hadden we nog Roaring Bay dat we tegen kwamen. Hier heb je na 4 pm kans om de zeldzame geeloogpinguïn te zien. Het was inmiddels al na 4 uur dus hopelijk zouden we ze zien. Vanuit een schuilhutje hadden we zicht op het strand en ja hoor, daar kwam er eentje aan. Jammer om dan zo ver weg te zitten, maar anders komen de pinguïns niet aan land omdat ze mensen als bedreiging zien. Zo’n leuk beestje die pinguïn. Toen was het toch tijd om naar het laatste punt van de route te gaan, Nugget Point. Op dit mooie uitkijkpunt kijk je bij de vuurtoren uit over kliffen en de zee. In de zee zijn verschillende rotsen die nuggets genoemd worden, vandaar de naam. Ook zagen we hier nog meer zeehonden, ook zwemmend in de zee. Als ik er zo aan terug denk hebben we zoveel gezien vandaag, maar wat was het een leuke dag. Erg geslaagd!

23 januari
Na gisteren en eergisteren veel in de auto te hebben gezeten, hadden we vandaag wat anders ingedeeld. Vandaag zouden we de dag door gaan brengen in Dunedin. Het eerste dat we bezocht hebben is Baldingstreet. Dit is ‘s werelds steilste straat. Een weg van 350 meter lang en een helling van 19%. Wel pittig om deze omhoog te lopen, maar bovenaan wel een mooi uitzicht. Vervolgens zijn we naar de Cadbury factory gegaan. Dit merk is vergelijkbaar met Milka, een chocoladefabriek dus. Hier hebben we een rondleiding gehad door de fabriek en nog wat kleinigheden meegekregen om te proeven. Na afloop nog een speciale hot chocolate genomen want ja, deze kon hier natuurlijk niet ontbreken. Hierna waren we nog niet klaar met proeven en zijn we naar de Speight’s brewery gegaan. De oudste bierbrouwerij van Nieuw-Zeeland. Hier hebben we een tour gehad die de geschiedenis van de fabriek liet zien en hoe het proces in elkaar zit om bier te maken. Uiteindelijk aan het einde van de tour kregen we de kans om verschillende soorten biertjes te proeven. Nou, deze smaakte ons wel. Een hele leuke ochtend en begin van de middag gehad. Dit ging zo verder toen we naar Otago Peninsula gingen. In dit gebied zijn er verschillende dieren de je kunt spotten zoals de zeehonden, meeuwen, koningsalbatrossen en pinguïns. Bij aankomst bij het albatros centre zagen we onder bij het strand de zeehonden al. Daar werd ons verteld dat de Koningsalabtros en de pinguïns (de blauwe pinguïn komt hier voor, de kleinste pinguïnsoort die er is), pas aan het van de middag / begin van de avond te zien zijn. We hebben toen wel al de tour voor de blauwe pinguïns geboekt. Hier moesten we een tour voor boeken en het geld hiervan gaat volledig naar het centre toe, zodat ze de populatie toe kunnen laten nemen. In de tussentijd besloten we nog even een klein stukje te rijden over een andere bekende weg hier, de Highcliff road, waarbij we ook weer getrakteerd werden op mooie uitzichten over het gebied. Een stop gemaakt nog bij het strand en toen terug naar het centre. Hier zagen we toen onze eerste koningsalbatrossen. Wat zijn deze groot tegenover de meeuwen die hier zijn. Wel bang dat er een op onze hoofd zou poepen maar dat is gelukkig niet gebeurd. Toen was het dan eindelijk 9:30. De tour voor de blauwe pinguïn ging beginnen. De schemer begon net te vallen, dus na wat informatie gekregen te hebben, was dit het perfecte moment om naar het strand te gaan. We stonden hierbij niet op het strand, maar op een platform om de dieren niet te storen. En ja hoor, na niet heel lang wachten kwam de eerste groep pinguïns het strand op. Wat waren het er veel en wat een leuk gezicht! Zo leuk als ze lopen, zichzelf drogen en dan naar hun jongen toe gaan om ze te voeren. Er zijn zo verschillende groepen aan wal gekomen en in totaal hebben de guides zo’n 187 pinguïns geteld. Echt een top avondje en wat een goede afsluiter van deze dag. Heerlijk!

24 januari
Nadat we gisteravond laat aan waren gekomen op de camping en een korte nacht te hebben gehad, stond er vandaag weer een wat langere dag rijden op ons te wachten. We zouden naar Lake Tekapo toe gaan, een rit van 3,5 uur. De tijd hebben we gelukkig afwisselend kunnen rijden en allebei nog wat geslapen dus toen we er eenmaal waren voelden we ons weer helemaal prima. Wauw! Ons eerste zicht op het lake was echt prachtig! Een lichtblauw meer met de heuvels op de achtergrond. Eenmaal daar besloten we toch nog door te rijden naar Lake Pukaki. We hadden gehoord dat dit zelfs nog mooier moest zijn. Dus hop, nog even verder rijden en we waren er. Nou, er was geen woord over gelogen. Wat mooi! Ook zulk mooi lichtblauw water, maar nu geen heuvels maar bergen op de achtergrond. Super mooi! Hier hebben we een camping gevonden voor de nacht aan het meer, maar voordat we hier naartoe gingen eerst even een ander dorpje opzoeken, Twizel. Hier hebben we de was weer kunnen doen, helaas waren we te laat om er te kunnen douchen dus dat komt morgenvroeg voordat we weer op pad gaan. Dan gaan we richting Mount Cook waar we weer een hike willen gaan doen.

25 januari
Vandaag zijn we naar Mount Cook National Park gegaan. In het national park waren een paar wandelingen die je kon doen. Wij kozen ervoor om de Hooker Valley track te gaan lopen. Een wandeling van ongeveer 10 km. De wandeling voerde ons langs een rivier, over verschillende hangbruggen (die best wel erg meedeinden als je hierop liep) en aan de voet van de bergen om ons heen. Aan het eind van de track hadden we een prachtig uitzicht over een meer met ijsblokken van de gletsjer er in en daarachter was mount Cook met de besneeuwde bergtoppen. Wat een prachtig plaatje! Toen we klaar waren met de wandeling besloten we alvast richting Christchurch te rijden. Niet helemaal want dat was te lang, maar wel al een heel eind die richting op omdat we morgen toch die kant op willen gaan.

26 januari
Gisteren zijn we gestopt in het plaatsje Leeston. Vanaf deze camping was het nog ongeveer een uurtje rijden naar Christchurch. Hier zouden we doorheen rijden als we naar Kaikoura, onze eindstop van vandaag, zouden gaan. De stad zelf gaan we later bezoeken als we de campervan weer in moeten leveren voordat we Nieuw-Zeeland gaan verlaten. Maar voordat we richting Kaikoura gingen hebben we een kleine tussenstop gemaakt in Akaroa, een stadje met veel Franse invloeden. Het staat er bekend om dat je aan de kust hectordolfijnen kunt zien. Helaas hebben wij deze niet gezien, dus zijn we al gauw weer doorgereden richting Kaikoura. Eenmaal daar aangekomen hebben we voor morgen een Whale watching tour geboekt. Zin in!

27 januari
Vanmorgen stond een whale watching tour op ons te wachten. Met een niet al te grote groep, zijn we met de boot de zee op gegaan. Van tevoren hadden Anouk en ik een reispilletje ingenomen, gewoon voor de zekerheid, omdat we hadden gehoord dat met deze tours veel mensen zeeziek werden. Eenmaal op zee kon ik wel begrijpen hoe het kwam dat veel mensen ziek werden. Soms waren de golven en hoe de boot dan meedeinde op de golven best hoog. Maar gelukkig zijn wij niet ziek geworden en hebben we optimaal van de tour kunnen genieten. Wij hebben nog meer geluk gehad met de tour, we hebben twee sperm whales gezien. Deze whales kunnen tot wel 20 meter lang worden, net zo lang als de boot waar wij op zaten. Wat een grote beesten. Tijdens het moment dat ze naar boven komen om weer adem te halen is het moment om de foto’s te maken. Volop foto’s maken en wachten op het bekende beeld van de whale die weer onderwater duikt waarbij de tale boven water uitkomt. Prachtig beeld om te zien! Toen we aan het eind van de tour teruggingen naar de kust zagen we nog een blauwe haai. Gaaf! Deze was snel weer vertrokken, maar we hebben hem gezien. Een leuke tour die we hebben gehad! Na de tour hebben we nog even in Kaikoura rondgelopen. Het is geen groot stadje maar wel leuk om even door de winkelstraat heen te lopen.

28 januari
Wat was het vroeg in de ochtend. Om 4 uur in de ochtend stond de wekker. Anouk ging namelijk met dolfijnen zwemmen dus dat was een goede reden om op tijd op de staan. In de tijd dat Anouk op de boot zat en met de dolfijnen ging zwemmen heb ik nog wat tijd doorgebracht in Kaikoura. De tijd vloog voor mij al voorbij, laat staan voor Anouk. Super leuk om haar verhalen te horen en de foto’s te zien toen ze weer terug was! Zou nu ergens ook wel willen dat ik het gedaan had, maar toch even prioriteiten moeten stellen. Leuk om het via Anouk toch een beetje mee te kunnen maken. Omdat de tour al vroeg in de ochtend was, zaten we dus ook weer op tijd in de auto naar Hanmer Springs. Hier hebben we in de middag de Cunical Hill beklommen met als beloning een prachtig uitzicht over Hanmer Springs en omgeving. Morgen hebben we een heerlijke ontspannende dag ingelast als afsluiting van onze reis.

29 januari
Lekker uitgeslapen en opgestaan met een strakblauwe lucht en heerlijk zonnetje. Dat belooft een mooie dag te worden. De dag gingen we doorbrengen in Hanmer Springs bij de Thermal Pools. Verschillende soorten baden waarin je helemaal tot rust komt. Ook hadden we nog een voucher gevonden waarmee we gratis een half uur konden genieten van een private pool. Hebben we dat ook weer meegemaakt. Na heel wat uurtjes ontspannen, wat zwemmen en bubbelen was het mooi geweest en hebben we de camping weer opgezocht. Wat een perfecte manier om de reis in Nieuw-Zeeland af te sluiten. Hiermee kwam wel het besef echt dat de reis er hier nu zo goed als op zit. De enige plek die we nog gaan bezoeken is Christchurch en dan gaan we weer terug naar Australië.

30 januari
Na de ontspannen dag van gisteren begon vandaag iets minder ontspannen. Kortom, inpakstress. Na 4 weken geleefd te hebben in de campervan had alles daar een plekje gevonden, maar nu moesten de spullen weer een plek vinden in de backpack. Challenge accepted. Uiteindelijk past alles weer in onze rugzakken en daarmee konden we onze laatste rit naar Christchurch beginnen. Onze eerste gedachte van Christchurch was, is dit de stad? Na de aardbevingen die de stad de afgelopen jaren doorgemaakt heeft zijn ze nog altijd bezig om de stad op te bouwen. Veel steigers die je ziet en afgesloten wegen. We hadden al gedacht niet veel tijd door te brengen in de stad, maar nu was dit gevoel wel wat bevestigd. Wel hebben we een leuke geïmproviseerde mall bezocht. Als gevolg van de aardbevingen is een winkelcentrum vernield en is er door een initiatief van verschillende winkeliers een soort pop-up winkelcentrum ontstaan. Deze is compleet opgebouwd uit vrachtcontainers. Erg leuk om dit te zien! Nadat we deze mall bezocht hebben was het dan tijd om naar Lucky Rentals te gaan en Eddie weer in te leveren. Jammer! Nog een laatste check of dat we alles wel hadden en toen zaten we voordat we het wisten alweer in de shuttle naar het vliegveld en daarna weer in de shuttlebus naar het hostel. Wat een leuk hostel is het. Het wordt gerund door een oud echtpaar, zulke lieve mensen. Nog wat tips uitgewisseld over Melbourne met een Engels meisje dat ook in onze dorm verblijft en vervolgens lekker gaan slapen. Heerlijk weer in een normaal bed slapen, wat kun je daar van genieten haha.

31 januari
Eerste gedachte in de ochtend, dit is onze laatste dag in Nieuw-Zeeland. Vanmorgen in het hostel nog even lekker kunnen douchen, de laatste was kunnen doen en de backpack nog inpakken en bijna klaar om te gaan. Onze vlucht gaat vanavond pas dus voordat we naar het vliegveld gaan, gaan we nog even Christchurch in. Rustige dag om het echt af te sluiten, voordat we vanavond naar Melbourne vliegen. In deze ochtend en middag heeft Christchurch ons nog aangenaam verrast. De stad heeft echt wel mooie plekjes om te bezoeken en in combinatie met streetart wordt de stad toch een stukje aantrekkelijker tussen de bouwputten door. Nog een laatste biertje, Speight’s, gedronken en op naar het vliegveld. Ja, raar maar waar we gaan Nieuw-Zeeland voor nu achter ons laten. Na 4 weken in de campervan en 6500 km verder sluiten we dit deel van de reis af. Wat was Nieuw-Zeeland mooi, wat hebben we genoten. Prachtig was het!