11 januari
De overtocht van Wellington naar Picton ging best wel snel voorbij. Aan boord van de ferry wat gegeten, filmpje op de iPad en voordat we het wisten konden we alweer naar de auto en het eerste stuk op het Zuidereiland gaan rijden. Het doel van de avond was een camping vinden. Het was ondertussen half 9 in de avond en beiden waren we best wel moe van de lange dag rijden en de overtocht. Helaas hadden we alleen niet zo’n geluk met het vinden van een camping. Eerst een lange slingerweg die we af moesten leggen en vervolgens erachter komen dat de camping vol is. Dus weer omgedraaid en op naar een andere camping. Onderweg hadden we er al eentje gepasseerd, dus daar naar teruggegaan om te kijken of er nog plek was. Bij de ingang stond een bord dat er geen plek meer was, maar omdat we allebei zo moe waren toch maar naar binnen gegaan om te vragen of we niet toch nog zouden kunnen blijven. Gelukkig was er een super lieve vrouw, de eigenaresse, die wel medelijden met ons had en niet wilden dat we nog verder gingen rijden, en mochten we op de camping blijven. Als welkom kregen we nog een lekkere muffin en ze vertelde ons over een wandeling die we hier, in de avond, konden doen. Deze wandeling ging door verschillende weilanden in en een stukje door het bos. Hier zouden we dan glowworms zien. Ook al waren we moe, hier waren Anouk en ik wel voor in. Echt een super mooi gezicht. Langs het pad waar we liepen zagen we allemaal glowworms. Een magische aanblik gaf dit. Zo mooi! Hier hebben we nog best wel even naar staan kijken voordat we weer terug liepen. Zo fijn om hier nu te zijn op dit moment en dankbaar dat we hier mochten blijven.

12 januari
We hebben besloten er een rustig dag van te maken. We wisten dat we morgen naar Abel Tasman National Park wilden gaan, dus daar gingen we weer met Eddie op pad. Eerst nog even een tussenstop gemaakt in de buurt van de camping bij de Queen Charlotte track. Dit is een wandeltocht langs de kust waar je verschillende mooie uitzichten hebt op verschillende baaien. We hebben niet de hele track gelopen aangezien deze iets van 70 km was, maar wel een gedeelte. Heerlijk door het bos, rustig, olie omgeving. Top! Het enige waar ik deze ochtend niet goed over na had gedacht was dat ik slippers (Birckenstocks) aan had gedaan en het soms best wel modderig en glad was. Ach ja, daar denk ik de volgende keer wel een keer extra over na. Hierna doorgereden richting het park en een camping opgezocht. Gelukkig was dat dit keer makkelijker. Hier hebben we in de avond nog uitgezocht wat we graag wilden zien op het Zuidereiland en dit op een rijtje gezet.

13 januari
Regen, regen en nog meer regen. Een goede omschrijving van deze dag. Helaas ging ons eerste plan niet door. We wilden eigenlijk een wandeling gaan maken in Abel Tasman National Park, maar hadden er door deze regen weinig zin in. Daarom zijn we naar een paar dorpjes in de buurt geweest zoals Motueka, Mapau en Richmond. In Richmond was ook een shoppingmall waar we even rond hebben gelopen en wat boodschappen hebben gedaan. Op de weg terug zijn we bij een lunchroom gestopt. Deze viel ons op door de Nederlandse vlag bij de ingang. Niets Nederlands kunnen ontdekken maar wel heerlijk geluncht. Daarna weer terug naar de camping waar we in de middag en avond weer een filmpje hebben gekeken en uno hebben gespeeld. Een relaxte dag dus. Aan het begin van de avond kwam het zonnetje ook nog wat door. Hopelijk is dit een goed voorteken voor morgen!

14 januari
Yes, het zonnetje! De eerste gedachte waar ik vanmorgen mee wakker werd. De lucht was blauw, het zonnetje scheen volop. Heerlijk! Met een goed gevoel gingen we naar Marahau. Een plaatsje net voor het Abel Tasman National Park. Hier zijn we eerst aan boord gegaan van een watertaxi. Deze bracht ons naar een bekende rots, deze rots lijkt een gespleten appel. Even een fotootje van maken en door. De volgende baai die we zagen was wat meer bijzonder. Hier zaten een paar zeehonden. Wat leuk om deze beestjes eens in het echt te zien, en dan ook nog in het wild! Toen was het tijd om naar ons drop off point te gaan. Torrent Bay. Vanuit hier gingen we van start met een wandeling van 18 km. Echt... wat een mooie wandeling was het. Aan het eind flink vermoeide benen, maar wat hebben we onderweg toch genoten van een mooi pad om te wandelen en super mooie uitzichten. De uitzichten leken net uit de folders te komen zo mooi. Onderweg wel wat mensen tegen gekomen, maar eigenlijk continue met zijn tweeën maar gelopen. Niemand voor of achter ons. Top! Zelfs toen we wegreden zeiden we nog tegen elkaar, wat was dit mooi zeg. Morgen hebben we een rustig dagje. We gaan dan eerst naar Westport, maar omdat we morgen niet veel hoeven te rijden ergens halverwege een camping opgezocht. Nog een mooie plek die we op ons lijstje kunnen schrijven. De camping ligt direct aan een rivier. Hier hebben we na aankomst nog duik in genomen. Koud, maar verfrissend. Net wat we nodig hadden na zo’n dag wandelen.

15 januari
Na de lange wandeling van gisteren stond er vandaag een relaxte dag op ons te wachten. We gaan bij elkaar opgeteld toch nog een paar uurtjes rijden, maar elke keer met een klein uitstapje tussendoor. Onze eerste rit ging van Murchison, waar we op de camping stonden, naar Westport. Hier zijn we naar Tauranga Bay, ook wel bekend als Cape Foulwind, gegaan. Dit is een bekende baai waar in deze tijd van het jaar de zeehonden hun jongen krijgen en hier op ze passen. Op de velen rotsen die hier stonden hebben we dan ook best veel zeehonden gezien en een behoorlijk aantal jonge zeehonden. Zo mooi om dit te zien! Gelukkig op een goede afstand van de mensen en het uitkijkpunt waardoor de zeehonden ongestoord hun gang kunnen gaan. We zagen ze spelen, zwemmen, hier konden we wel een tijd naar blijven kijken. Maar, we wilden nog wat meer zien vandaag dus.. hup, weer wat verder op pad met Eddie naar Punakaiki. Hier hebben we de Pancake rocks bezocht. Na een kleine wandeling hadden we hier een prachtig uitzicht op de kustlijn en op de rocks. We hebben de uitleg gemist, maar onze gedachte over de benaming van de pancake rocks was de verschillende lagen (randen) die je in de rocks gekerfd zag. Net als een stapeltje pancakes. Klonk logisch voor ons. Na dit korte stopje zijn we doorgegaan naar Blackball. Een klein uitgestorven plaatsje maar op aanraden van een vrouw die we ontmoet hadden op een eerdere campingplaats zijn we hier naartoe gegaan. Het plaatsje bevatte welgeteld een hotel/bar/restaurant waar we heerlijk geluncht hebben. Een kleine treat voor onszelf. Vervolgens naar Greymouth gegaan. De laatste plek die we zouden bezoeken vandaag. Hier weer even wat boodschappen gedaan en een beetje rondgereden door het plaatsje. Morgen willen we nog wat meer op verkenning uitgaan maar eerst op naar de McDonalds. Niet om wat te eten, maar voor de gratis wifi. Tja, we zijn toch nog steeds backpackers. Hier wilden we namelijk nog een paar dingetjes uitzoeken. Morgen willen we verder gaan richting de Franz Josef en Fox Glacier. Hier wilden we misschien een tour of zo iets dergelijks doen dus even kijken wat er beschikbaar is. Anouk vond een helikoptervlucht bij de Fox Glacier. Super gaaf! Ik ben benieuwd naar haar verhaal en naar de foto’s als ze dit gedaan heeft. Ja, ik ga niet met de helikoptervlucht mee. Ik heb namelijk iets anders geboekt. In Queenstown wil ik gaan bungeejumpen. Ongelooflijk eng, maar ik heb er ook zo veel zin in. Nadat we dit geregeld hadden en een ijsje op hadden zijn we doorgereden naar de camping voor vannacht. Deze was in het plaatsje Arahau. Hier was een goedkope campsite (gratis is helaas erg lastig in deze regio), en wordt volledig gerund door de community. Een leuke plek om de avond door te brengen voordat we morgen op weg gaan naar de glacier.

16 januari
Voordat we naar de glaciers gingen zijn we nog even gestopt in Greymouth. Helaas was het stadje niet zo leuk als we gedacht/gehoopt hadden dus zijn we weer verder gereden. Onderweg zijn we nog gestopt in Hokitika. Een klein plaatsje die bekend staat om zijn ambachten. Er worden hier veel sieraden gemaakt van Jade, een groen edelsteen. Hierna was het dan echt tijd om door te gaan naar de glaciers. Als eerst zijn we gestopt in Franz Josef, waarschijnlijk wel de bekendste plek in Nieuw-Zeeland om een gletsjer te bezoeken. Dit hebben wij hier echter niet gedaan. Op aanraden van twee jongens die we kennen uit Sydney hebben we de Tartare tunnels bezocht. Na een kleine wandeling door het bos kwamen we hier bij uit. De tunnels stammen uit 1897 en werden gebruikt als een doorgang naar de mijn. We hadden als tip gekregen om badslippers mee te nemen en wat zijn deze goed van pas gekomen. In de tunnel lag behoorlijk veel (ijskoud) water. Even doorbijten soms, maar wel erg leuk om eens zo een tunnel te zien. Daarna door gegaan naar Fox glacier. Hier had Anouk een helikoptervlucht gepland staan. Toen we naar het kantoor gingen om in te checken kreeg ze helaas te horen dat deze vlucht vooralsnog gecanceld was vanwege het weer op de gletsjer. We konden later nog terugkomen om te vragen of het veranderd was, maar helaas... gelukkig kon de vlucht nog omgeboekt worden naar morgen, dus fingers crossed dat de vlucht dan doorgaat! Wel hadden we gelukt met het vinden van een camping. Lekker aan de zee. Hier in de avond nog wat tijd doorgebracht, even gedachtes op nul zetten en genieten.

17 januari
Dat belooft niet veel goeds... Gisteravond toen we gingen slapen begon het te regenen en nu, in de ochtend, regent het nog steeds. We dachten al dat de helikoptervlucht van Anouk nu niet door zou gaan. Dit werd jammer genoeg bevestigd op het kantoor in Fox Glacier. Toen dit bekend was hebben we besloten maar eerder op pad te gaan. Het einddoel van vandaag was Wanaka. Onderweg zijn we langs verschillende watervallen gereden die zich naast de Haast Pass Highway bevonden. De ene nog indrukwekkender als de ander. Is al die regen toch nog ergens goed voor. Eenmaal aangekomen in Wanaka hebben we het verder rustig aan gedaan. Morgen hebben we hier de hele dag dus dan gaan we op verkenning uit. Wel hebben we een kajak gehuurd voor morgenvroeg, dus daar gaan we lekker het water mee op. Nu hopen dat het dan droog is. De rest van de middag en avond hebben we op de camping in de buurt van Wanaka doorgebracht.

18 januari
Wat een heerlijke dag was het vandaag! We werden wakker met het zonnetje. Toppie! Nu hadden we nog meer zin om te gaan kajakken. In de ochtend hebben we dit twee uur gedaan op Lake Wanaka. Wat een rust zo op het meer, geen verkeer dat je hoort, omdat wij al vroeg het water op waren gegaan ook geen boten of andere mensen om je heen en wat een mooie uitzichten! Overal om je heen, in de verte, heuvels en bergen. Prachtig! In de middag zijn we nog naar de bioscoop geweest in Wanaka waar we the Maze Runner gezien hebben. Een hele leuke, kleine bioscoop, waar ze altijd in de pauze van de film heerlijke koeken bakken. In de avond ergens een goedkope douche opgezocht en vervolgens weer naar de camping gegaan waar we gisteren ook waren. Zo nog een serie kijken en hopelijk vannacht goed slapen want morgen staat een spannende dag voor de deur.

19 januari
Wauw, gaaf, top, onbeschrijflijk, super, geweldig, fantastisch! Woorden waarmee ik vandaag zou kunnen omschrijven. Vanmorgen heerlijk wakker geworden met het zonnetje. Wel al vroeg wakker en niet alleen omdat we vroeg op pad gingen omdat we naar Queenstown gingen. Al toen ik wakker werd zat het in mijn gedachtes, vandaag ga ik bungeejumpen! Hoe dichter we bij Queenstown kwamen kreeg ik meer last van klamme handjes. Het werd toch wel spannend nu! Eerst op zoek naar een parkeerplek en toen op naar the station. Hier zit het kantoor van AJ Hackett in gevestigd. Dit is het bedrijf waarmee ik de sprong ga wagen. Het kantoor heeft verschillende soorten bungeejumps die je kunt doen en ik heb gekozen voor de Nevis Bungy. Dit is met 134 meter de hoogste van Nieuw-Zeeland. Tja, als ik dan voor het eerst ga bungeejumpen, dan maar meteen goed doen. Ik lijk wel een gek. Hier aangekomen kon ik mijzelf eerst in gaan checken. Een kort vragenlijstje, wegen en nog wat op de hand schrijven en ik was good to go. Nog even wachten op de bus. Nou ja, even werd iets langer omdat de bus er wat langer over deed om naar het kantoor te komen en toen op naar the Nevis Bungy. Onderweg kwamen we eerst langs een andere bungy op, eentje boven het water vanaf een brug. Zag er uit als een mooie plek, maar op dat moment kon ik niet aan veel anders denken dan ik wil nu naar de plek waar ik moet zijn toe. Puur van de zenuwen. Dit zorgde ervoor dat ik onderweg dan ook niet echt spraakzaam was.. sorry Anouk. Super fijn dat Anouk mee ging om mij te supporten en om wat foto’s te maken. Dit maakte het wel wat relaxter voor mij, voor zover dat kon. Bij the Nevis bungy, of wel the playground, aangekomen, werden eerst degene die de bungy gingen doen gewogen en vervolgens werd iedereen in een (veiligheids)harnas gehesen. Toen was het dan echt bijna zover. Op naar het platform (lookout) waar we nog een korte instructie kregen. Vervolgens moesten we met een gondeltje naar het middelste platform toe, het platform waarvan we af gingen springen. Pfff, wat een hoogte, wil ik dit wel echt doen, ik lijk wel gek. Maar ook de gedachtes wat gaaf, wat mooi en ik heb er zin in waren er. Lekker tegenstrijdig. Eerst kregen degene die gingen springen nog de rest van de benodigdheden aan en dan was het wachten op je beurt. In onze gondel waren we met 4 jumpers, waarvan ik als laatste aan de beurt was. Blij dat ik niet als eerste was, maar ik heb niet echt gekeken naar hoe de anderen sprongen, kreeg hier alleen maar buikpijn van. Nog een peptalk van Anouk en toen mocht ik. Eerst de stoel in om het bungykoord te bevestigen en nog een korte uitleg met hoe ik rechtop kon gaan zitten. Een fotootje hier en daar en voordat ik het wist stond ik op het platform. Ogen richting de bergen, niet naar beneden kijken, aftellen, een kleine twijfel en daar ging ik. Shit! Mijn eerste gedachte, maar na een oogwenk veranderde dat al naar WAUW! Wat gaaf! Wat een onbeschrijfelijk gevoel! Echt voordat ik het wist was ik alweer op weg naar boven en kon ik nog even bungelend aan de bungy genieten van het uitzicht. Hoe was het? De eerste vraag. Awesome! The best thing I’ve ever done! Ook al stond ik nog te trillen als een rietje, ik had zo’n goed gevoel van binnen, het was zo gaaf. Dit was dan ook het enige wat ik tegen Anouk kon zeggen. Al gauw gingen we van het platform af en konden we de foto’s en het filmpje bekijken (deze staan op facebook). Wat onwerkelijk dat ik dat ben, maar ik krijg meteen een grote lach op mijn gezicht als ik er naar kijk. En nog steeds als ik er nu aan terug denk. Ik had vandaag echt even de tijd nodig om te beseffen wat ik nu had gedaan, hoe ik het heb ervaren, dat het er al weer op zit, en het was het echt dubbel en dwars waard! Een volgende keer sluit ik zelfs niet uit. Echt een super ervaring en wat een top dag!

20 januari
Na de dag van actie gisteren vandaag weer een wat rustigere dag. Vanuit de camping in de buurt van Te Anau, waar we gisteren nog naartoe zijn gereden, gingen we naar Milford Sound toe. Een best wel lange weg en toen we zagen dat we moesten tanken leek deze alleen maar langer te duren. Onze navigatie gaf alleen een tankstation aan in het plaatsje waar we vanaf kwamen, maar we dachten al dat kan niet de laatste zijn die we tegenkomen. En nee hoor, gelukkig vonden we onderweg nog wat. Vanaf de Highway konden we naar Hollyford gaan. Dit is niet eens een dropje, maar een kleine campingplaats gerund door twee hele lieve mensen. Hier konden we tanken, maar op aanraden hebben we niet veel getankt hier. Misschien wel de meest grappige keer, voor zo ver tanken grappig kan zijn. De pomp die hier staat is minstens 80 jaar oud en wordt met de hand bediend. Toen mij werd gevraagd of ik kon helpen stond ik natuurlijk verdwaasd te kijken, geen idee hoe dit ging haha. Leuk om eens gezien te hebben en wij waren ook weer verder geholpen. Op naar Milford Sound. Onderweg begon het al steeds drukker te worden en de touringbussen volgden elkaar snel op. Het voelde dan ook best wel druk en toeristisch aan toe we bij Milford aankwamen. Anouk en ik hadden nog niet iets gepland wat we wilden doen, dus dat hebben we daar eerst gekeken. Het leek ons gaaf om hier te kajakken maar een combinatie van kosten en niet echt geweldig weer hebben er aan bijgedragen dat we voor een cruise hebben gekozen. Gelukkig was het weer tijdens de cruise wel oké. Normaal gesproken is de kans op regen hier best groot. Met 200 dagen regen in het jaar is het de natste plek van Nieuw-Zeeland. Wij hadden dus nog wel geluk, een kort buitje van misschien een minuut, wel bewolking maar soms ook de zon die er door kwam. Dit maakte het een mooie toch door de Milford Sound. Heerlijk! Wat een mooie natuur en wat goed om te zien dat het allemaal zo mooi bewaard blijft hier. Na de cruise hebben we nog twee korte wandelingen gemaakt die ons weer op een andere manier naar het landschap lieten kijken. Verder was er in Milford niet zo veel te doen, dus aan het eind van de middag besloten we terug te gaan naar Hollyford. Het plaatsje waar we getankt hadden en waar de camping was om daar te overnachten. Afgezien van de sandflies was het een mooie plek om de avond door te brengen. Morgen gaan we verder naar het zuiden (zuidoosten) waarna we onze laatste anderhalve week in Nieuw-Zeeland aan de oostkust van het Zuidereiland door gaan brengen.